Debatten over de ins en outs van pseudowetenschap horen niet thuis in het parlement

Jesse Klaver wil een parlementair debat over de racistische ideeën die FvD-prominenten er op nahouden. Volgens Yernaz Ramautarsing en Theo Hiddema kan er kennelijk een rangorde vastgesteld worden van volken, waarbij wetenschappelijk zou zijn bewezen dat donkere volken gemiddeld genomen een lager IQ hebben dan blankere volkeren, en Oost-Aziaten (en Joden vermoedelijk) gemiddeld genomen nog net wat intelligenter zijn dan blanke Westerlingen. De suggestie dat dit dan vooral genetisch zou zijn bepaald en verklaart waarom er welvaart en democratie in Europa en Oost-Azië heerst, terwijl grote delen van Afrika en het Midden-Oosten uitgemaakt wordt door dictaturen en failed states, waar armoe en ellende heerst, ligt voor de hand. Vrij naar Van Kooten & De Bie: ons IQ is de (op een na) beste, ons IQ is (net geen) kampioen... Dergelijke voorstellingen knopen naadloos aan bij de wens van Forum voor Democratie om Arabische en Afrikaanse immigranten zoveel mogelijk buiten Europa te houden, het Westerse culturele chauvinisme dat Baudet verkondigt, bij antisemitische samenzweringstheorieën over hoe de EU een cultuurmarxistisch project zou zijn om de nationale identiteit de vernietigen door middel van rasvermening, en wat dies meer zij. Vraag is alleen wel: is de Tweede Kamer de geëigende plek om over dit soort ideeën te debatteren? De regeringspartijen vinden van niet, en naar mijn mening hebben ze daar volkomen gelijk in.

Door: Foto: Double-M (cc)
Quote du Jour

Quote du Jour | Taboe op racisme doorbreken

, door

 

Er is natuurlijk een hele hoop gebonden aan etniciteit in de zorg. En dit onderwerp nodigt uit om daarover te filosoferen: goh, wat maakt nou dat in de zorg, als het gaat om risico-inschatting, dat dat etnisch profileren eigenlijk zo vanzelfsprekend is: het staat in richtlijnen, je wordt ermee opgeleid, het is juist nalatig om daar niet op te letten; maar daarbuiten in de politiek en de maatschappij is het echt zo’n taboe, en moet je zo op eieren lopen. (…)

Het gaat mij er niet om te zeggen: dat moeten we wel doen of dat moeten we niet doen; het gaat mij erom: zijn we in staat om met elkaar naar de realiteit te kijken zoals die is?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.