Al eerder verwachtte ik dat het debat over kern- energie zou losbarsten. Daar zijn de verkiezingen en de coalitie-perikelen tussen gekomen. Nadat het CDA haar voornemen bekend maakte om kerncentrales bij te bouwen, bleef het vrij stil. Vreemd, daar het alles in zich heeft om voor vuurwerk te zorgen: onze energievoorziening is cruciaal voor de economische ontwikkeling van Nederland, het is een emotioneel zeer geladen onderwerp, en links en rechts zijn er tot op het bot over verdeeld. Persoonlijk vind ik het een stuk interessanter dan de hypotheekrenteaftrek. Wellicht dat een rechts kabinet de discussie weer zal doen losbarsten. Dan gaan verklaard voorstanders met elkaar regeren.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Als je door oude WW’s en andere populair-wetenschappelijke blogs bladert overkomt je wel eens het gevoel dat er een grote groep wetenschappers en techneuten erg goed heeft onthouden wat ze vroeger op televisie zagen. Dit lijkt in ieder geval te gelden voor de bedenkers van ‘programmable matter by folding’ oftewel zelfvouwend origami die blijkbaar veel naar een verder niet nader genoemde robots-die-in-auto’s-veranderen tekenfilmserie keken.
De schaal is voorlopig klein, in plaats van grote rode trucks begonnen de wetenschappers van het MIT met kleine platte vouwbare plaatjes. In de vouwen van deze plaatjes zitten hitte-geactiveerde actuatoren die een vouw tot 180 graden kunnen buigen. Deze actuatoren zijn los van elkaar te activeren door een computerprogramma. Het juiste programma kan een plat plaatje in zo’n 15 seconden in de vorm van een bootje of vliegtuigje vouwen (zie filmpje beneden). Tot nu toe blijft het bij deze twee vormen, maar in de toekomst willen de onderzoekers nog veel flexibelere vouwblaadjes maken.
De onderzoekers hopen dat deze techniek kan leiden tot zelfvervormende objecten zoals een beker die zich aanpast aan de hoeveelheid vloeistof en daarna kan veranderen in een broodmes. De makers zien zelfs een ‘ultiem zwitsers zakmes’ voor zich die al naar gelang de behoefte kan veranderen ‘in een antenne, camerastatief, dopsleutel of een spalk‘.
[qvdd]
“Het gaat om militaire spionage en de bestrijding daarvan moet je niet bij onderwijsinstellingen leggen. Als iemand aan alle vereisten voldoet om te worden toegelaten, wat moeten wij dan nog doen? Wij kunnen niet aan iemands oren zien of hij dan toch een risico vormt.”
Technische Universiteit Twente vindt dat universiteiten niet verantwoordelijk zijn voor het opsporen van buitenlandse spionnen. De AIVD stelde onlangs dat vooral de technische universiteiten doelwit zijn van allerlei spionnen, die zich voordoen als studenten en onderzoekers om informatie over biotechnologie, nanotechnologie en kernfysica door te spelen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
98% klimaatwetenschappers ondersteunt theorie dat mens verantwoordelijk is voor opwarming. Voorspelbare reacties volgen. Leuke quote: “And it also demonstrates the converse that those who are sceptical of the IPCC’s claims, in general, know a lot less about the climate system.“ | Update: kritiek op onderzoek
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Eén van de taken van wetenschappers is het onthullen van verkeerde aannames en gevolgtrekkingen die onder het publiek leven door de werkelijke machinaties erachter overtuigend en wetenschappelijk aan te tonen. Michael Shermer, de oprichter en hoofdredacteur van het blad Skeptic, heeft zich deze taak ter harte genomen en wijdt zijn werkzame leven aan het onthullen van populaire pseudowetenschappelijke larie en apenkool.
Ook op de Skeptic website zijn artikelen te lezen en video’s te bekijken over waarom de wereld niét vergaat in 2012, wat je moet doen om ‘helderziend’ te worden of wat de beperkingen zijn van positief denken. Er wordt niet alleen maar met het vingertje gezwaaid maar ook luchtig maar helder geargumenteerd. Skeptic is eigenlijk een iets meer wetenschappelijke variant van het Discovery-programma Mythbusters. Maar Shermer is er niet alleen op uit om mensen op hun fouten te wijzen, hij is ook geinteresseerd in waarom mensen zich elke keer voor het lapje laten houden door hun eigen hersenen en geloven in UFO’s, Bigfoot of een Intelligent Designer.
In een artikel in de Scientific American van december 2008 en in onderstaand TED praatje van 2010 laat Shermer een aantal verschillende cognitie-onderzoeken zien over de neiging van onze hersenen om overal patronen te zien: de zogenaamde patternicity of patroniciteit (copyright Nederlandse vertaling: Victor/GC).
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Het moet een jaar of twintig geleden zijn, maar het maakte zo’n indruk dat ik het me als de dag van gisteren herinner. Ik lag in mijn kinderbed en droomde één of andere onbelangrijke droom waarin ik rondliep door mijn basisschoolgebouw. En toen gebeurde het: zonder enige duidelijke aanleiding was ik me er plotseling volledig van bewust dat ik aan het dromen was. Ik keek om me heen en zag dat die droomwereld er iets anders uitzag dan de echte wereld. Beter nog, ik had eindelijk volledige, bewuste controle over mijn droom-ik. Dit was mijn kans, ik kon doen wat ik wilde, zonder consequenties in de échte wereld! Blijkbaar was ik nog te jong om echt spannende dingen te doen, want ik besloot dat op de tafel dansen een goede eerste zet was. Dat was al erg leuk, maar ik weet nog goed dat ik besefte dat deze droom wel eens snel voorbij zou kunnen zijn en dat ik snel iets echt gaafs moest doen. En dus sprong ik in mijn lucide droom door het raam van mijn school. Eenmaal buiten op de grond neergekomen was het inderdaad over en werd ik bijna juichend wakker. Ik ging er eigenlijk vanuit dat dit soort dromen wel vaker zouden voorkomen, maar helaas is het bij die ene keer gebleven.
Later onderzoek wees uit dat ik niet de enige was die deze ervaring heb gehad. Het gaat hier om het fenomeen van de lucide droom, voor het eerst beschreven in 1913 door de Nederlandse psychiater Frederik van Eeden, die trouwens ook ‘De kleine Johannes‘ heeft geschreven. In een lucide droom is degene die droomt zich simpelweg bewust van het feit dat hij droomt.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.