Rutte, Cohen en alle andere politici willen er alles aan doen om de mensen weer aan het werk te krijgen en de koopkracht op orde te houden. Heel nobel van deze politici, maar we hebben in Nederland al de laagste werkloosheid van heel Europa. Als we het CPB moeten geloven komen daar nog honderdduizenden werklozen bij. De ervaring leert dat we het CPB juist niet moeten geloven. Keer op keer zitten ze er naast. Behalve het Centraal Plan Bureau kent Nederland gelukkig ook nog het Centraal Bureau voor Statistiek. Deze nijvere cijferaars pogen niet het onmogelijke, maar brengen de economische toestand van het heden in kaart. Wat blijkt? Het gaat langzaam de goede kant op met Nederland.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Ook zo’n hekel aan die collega op het werk die fluitend bergen werk verzet, waardoor anderen gaan denken dat jij de kantjes eraf loopt? De Fransen in elk geval wel. Hun minister van Financiën Christine Lagarde haalde gisteren hard uit naar Duitsland. Door de loonmatiging in de afgelopen jaren is de Duitse economie veel te concurrerend geworden. Dat gaat ten koste van Frankrijk, waar de arbeidsverhoudingen potdicht zitten. Dus of de Duitsers svp minder hard willen werken en meer consumeren.
De Duitsers reageerden voorspelbaar: niet zij moeten rustiger aan doen, maar de Fransen moeten maar eens de handen uit de mouwen steken. Anders kan Europa nooit tegen de Chinezen op. Het aardige is natuurlijk dat dik tien jaar geleden Duitsland nog samen met Frankrijk stelling nam tegen het Nederlandse poldermodel, dat op precies dezelfde manier de economie aanzwengelde. De Duitsers gingen onder de rood-groene regering om.
Frankrijk heeft nu een in naam rechtse regering. Je zou verwachten dat die wel wat voelt voor een economisch model dat de lonen matigt, waardoor meer mensen aan het werk kunnen. Maar de Fransen ergeren zich liever aan de flexibiliteit over de grens in plaats van dat ze serieus werk maken van hun verroeste arbeidsmarkt. Voor de Europese economie is dat op termijn een groter blok aan het been dan de Griekse boekhoudtrucs.
Het is alweer een kwartaal geleden dat we de werkloosheidscijfers van de EU versus die van de VS presenteerden. Tijd voor een update dus. Op basis van de gegevens van de Amerikanen en de Europese Unie (27 landen) de onderstaande grafiek tot en met januari (sorry, Europeanen lopen altijd achter).
Voor de discussie is het wel goed om te zeggen dat formeel gezien de beide series dezelfde definitie hebben, dit nog niet betekent dat u ook hetzelfde ziet. In de VS zie je nu het effect optreden van mensen die niet langer actief zoeken naar werk en dus uit de statistiek vallen. In Europa gebeurt dat minder snel want dan komen de mensen immers niet meer in aanmerking voor een uitkering.
Volgens de zwaarste berekening zit nu 17,9% van de Amerikanen zonder werk. In Europa heb ik nog geen vergelijkbare getallen kunnen vinden (voor de hele EU). Maar ik neem aan dat het in ieder geval ook ruim boven de 10% ligt.
Dan nog even als toetje een link naar een grafiek om George W. Bush weer eens te pesten. Wat is het toch jammer voor ons bloggers dat die weg is. Die vorige grafiek even in lange termijn perspectief geplaatst levert overigens wel een heel somber beeld op.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Je krijgt alleen nog geld als je iets doet.
Het nieuwe geluid van de PvdA bij monde van de Rotterdamse wethouder Dominic Schrijer. Wat nou uitkering? Werken zal je, anders krijg je geen centjes.
We zijn wel benieuwd hoe hij al die banen gaat creëren. Hoewel er in Rotterdam natuurlijk genoeg tijd gevuld kan worden met het elkaar in de gaten houden.
Het is een goede zaak dat de Nederlandse politiek een omslagpunt lijkt te hebben bereikt. De voornaamste aandacht, en daardoor de belangrijkste discussies, gaat nu weer richting sociaaleconomische zaken in plaats van vage sociaal-culturele onderwerpen die veelal woordsamenstellingen behelzen met het onderdeel moslim- erin.
De laatste politieke peilingen (TNS NIPO) tonen een onverwacht grote winst voor VVD (+5 Kamerzetels) en PvdA (+7), terwijl het CDA op -2 staat. Met de nieuwe zetelverdeling zou de VVD op 24 zetels, de PvdA op 22 en het CDA, dat zo gewend is om de grootste te zijn, op 21. De PVV zou na een verlies van 4 met 27 Kamerzetels de grootste partij zijn. D66 komt met -5 op 20 uit.
Volgens onderzoeker Peter Kanne kan de winst voor VVD en PvdA en het verlies voor PVV een kanteling inluiden. Kiezers lijken op dit moment sociaaleconomische kwesties (bezuinigingen, AOW-leeftijd, werkloosheid) belangrijker te vinden dan sociaal-culturele onderwerpen als integratie en immigratie. De politieke vertaling in het kiezersbrein is dat VVD en PvdA met sociaaleconomische zaken geassocieerd worden. De PVV en, als tegenkracht, D66 lijken te hebben geprofiteerd van opwinding over sociaal-culturele kwesties.
Het lijkt me dat er natuurlijk wel een prijskaartje aan deze omslag hangt. Ons staan nog jarenlange discussies over bezuinigingen te wachten. Het euro-front laat naderend onweer zien (Griekenland, andere landen met problematische begrotingen). En het CBS meldde onlangs de grootste daling van werkgelegenheid in 25 jaar (-140.000 banen). Het zou best eens kunnen dat die banen niet meer terugkomen. Staan ons jaren van baanloze groei te wachten?
Moeten we de voorspellingen van het CPB voortaan maar negeren?
Dikke advertentie gisteren op de voorpagina van de dagbladen: “De grote recessie van het CPB. Nu 10.000 exemplaren verkocht!” Prachtig. Ik vind het knap. Het CPB zag de recessie niet aankomen. Daarna onderschatte ze de gevolgen om er in de laatste schatting wederom gigantisch naast te kleunen. De zoveelste misrekening, maar ook deze keer leidt het niet tot zelfinzicht bij directeur Coen Teulings. Bij de presentatie van zijn boek verklaart hij hoe het komt dat het CPB de crisis niet zag aankomen. “Het was een onverwachte gebeurtenis. Net als zwarte zwanen, die kom je ook weinig tegen.” Mis. Coen heeft het traditiegetrouw weer eens helemaal mis.
Zwarte Zwaan
Coen refereert aan het boek ‘De Zwarte Zwaan’, dat gaat over de impact van onverwachte gebeurtenissen. Ongelezen heeft hij het in de boekenkast gelegd. Of de inhoud niet begrepen. De crux van het boek is niet in één zin te geven, maar het is niet dat zwarte zwanen weinig voorkomen. Het komt erop neer dat het keer op keer onverwachte gebeurtenissen zijn die een mega-impact hebben. De internetrevolutie, de internetzeepbel, 9-11 of de net voorbije recessie: allemaal hoogst onverwachte gebeurtenissen. De mondiale economie wordt continu beïnvloed door relatief zeldzame zwarte zwanen. Coen zat ernaast, omdat zijn modelletjes geen rekening houden met onverwachte gebeurtenissen. En dat is spijtig, want de volgende zwarte zwaan zwemt alweer onze kant op. Of vliegt met een ramkoers naar ons toe, daar durf ik geen uitspraken over te doen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Ruim een half jaar geleden (vlak voor de verkiezingen van het Europese Parlement) steeg de officiële werkloosheid in de VS plots uit boven die van de 27 landen van de EU. Hier een update van de huidige situatie op basis van de cijfers tot en met oktober:
Generación ni-ni”: “Studying is a waste of time. It doesn’t open any doors to the future. I’m not looking for work because I wouldn’t find it anyway”. En ook: “If the model is Big Brother (if you want to earn some cash, all you have to do is get on TV), then the idea that you don’t have to make an effort to succeed takes root. And they drift on to the age of 30 without a life plan. But motivation has to be nurtured from childhood. Along with the idea that struggle and sacrifice are part of real life. And they’re what makes it so good”.
Een lekker quotestukje hier, vond ik zo. Een tijd geleden las ik eens iets soortgelijks ivm Japanse pubers die hun huis niet meer uitkomen. Tenzij om collectief zelfmoord te plegen. Kennelijk heeft Europa de trend soort van overgenomen. En verrek: als ik in mijn ‘kennissenkring 15-20 jaar’ rondkijk dan lijkt het te kloppen. Jongeren zijn liever lui dan moe – zegt het gezegde uiteraard in elke tijd, of is hier meer aan de hand? Wat volgens mij storend in het artikel ontbreekt, is het maniakale onlinebestaan wat het jonge luituig dan weer wel beoefent. Maar akkoord: het is niet economisch opbrengen.
Benieuwd wie precies overblijft om de actieve babyboomers van Nordicwalkstokken te voorzien. Want die hadden het al in hun goeie, ouwe tijd, geestdriftig over hun recht op luiheid.
