Platte beelden

‘In vijftig jaar tijd is er bijna niets veranderd in de representatie van de vrouw in media’, aldus Tim Vermeulen, docent Cultuurwetenschappen en Theorie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Dit lijkt op het eerste gezicht misschien niet zo, totdat narratief en beeld uit elkaar gehaald worden. Vermeulen geeft de film All that heaven allowsuit 1955 als voorbeeld van een film waarbij het narratief ons vertelt dat de vrouwelijke hoofdpersoon krijgt wat zij wil en nog lang en gelukkig leeft, terwijl de beelden harde kaders scheppen en een vrouw tonen die opgesloten zit in haar eigen huis. Vijftig jaar later is hetzelfde aan de hand, hoewel de rol van beeld en narratief omgedraaid zijn. De vrouwen in Desperate Housewives lijken vrij, afgaande op de beelden: je ziet open kaders waardoor de vrouw zich vrij kan bewegen en de vrouwen kleden zich onafhankelijk. Toch zegt het verhaal dat de vrouwen alles behalve vrij zijn. Met elke vrouw die Wisteria Lane verlaat (de straat waar de serie zich afspeelt), gebeurt iets naars. Een ongeluk, ziekte of mislukking volgt. Wat is er toch mis met de vrouw in de media?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eindelijk! Zelfbeeldverbetering voor zesjarigen

, door

Jong geleerd is oud gedaan, en laten we eerlijk zijn: diëten is het voorland van elke vrouw in het derde millennium. Daar kun je je maar beter zo vroeg mogelijk bij neerleggen. Dit soort gedachten hebben mogelijk door het hoofd gespeeld van Paul Kramer uit Hawaï toen hij besloot het hiernaast afgebeelde boekwerkje te schrijven. De hoofdpersoon is 14, maar blijkens het persbericht is het werkje geschikt voor meisjes van 4 tot 8 jaar oud.

“Maggie heeft zoveel potentieel dat verborgen is gebleven onder haar extra gewicht”, verklaart de blurb, zorgvuldig het stigmatiserende woord “overgewicht” vermijdend. “Maar mettertijd krijgt Maggie dank zij training en hard werken meer en meer vertrouwen en ontwikkelt ze een positief zelfbeeld”.

Zelfbeeldverbetering voor zesjarigen, gekker moet het toch niet worden en zoiets kan alleen in Amerika. Nou, ja en nee. Om te beginnen komt dit boekje over een maand of twee ook in Groot-Brittannië op de markt, zodat je moet concluderen dat iemand meent ook Europese kleuters middels dit werkje aan een beter zelfbeeld te kunnen helpen.

Amerikaanse toestanden dus? Dat wordt regelmatig geroepen en niet zelden is dat ook terecht. Maar in dit geval moeten we een lans breken voor de Amerikanen, die kennelijk wel degelijk ook hun grenzen kennen. Op amazon.com buitelen de verontwaardigde commentaren over elkaar heen, en ook op de site van Barnes & Noble moet Maggie het doen met de minimale waardering van één ster. Zo te zien zijn ze zelfs in de compleet dieetverdwaasde VS nog niet helemaal hun verstand verloren.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.