Het rapport over Vestia van de commissie-Hoekstra is recent naar de Tweede Kamer gestuurd. Minister Blok gaat erover nadenken. Maar tot verandering zal het rapport niet leiden: daarvoor was de opdracht die de commissie mee kreeg niet goed genoeg geformuleerd. Als ik zwaar tafel, slaap ik daarna slecht. Dan droom ik dat ik minister Blok voor Wonen en Rijksdienst ben. Ik moet dan iedereen toespreken: huurders, die hun huur niet meer kunnen betalen. Ontslagen ambtenaren en bouwvakkers, woedende starters die hun financiering niet rond krijgen. Ik snap veel van geld, maar moet duiken voor rotte eieren. Dan word ik zwetend wakker. Geen idee hoe ik die woningmarkt weer in beweging en de rijksdienst weer op orde krijg. Dan denk ik: gelukkig dat ik geen minister ben en nog gelukkiger dat ik geen Blok heet. Of het goed met hem afloopt weet ik niet. Hij slaagt erin de Eerste Kamer tot woede te brengen over de hypotheekregels. Dat is geen belofte voor wat er nog komt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
[qvdd]
Ook als zijn kabinet de volle periode blijft zitten, is het voor Rutte op zijn zachtsgezegd een uitdaging om de vergunning te krijgen.
Jan-Jaap Eikelboom, woordvoerder van VROM, denkt dat het niet mogelijk is om een nieuwe kerncentrale in vier jaar te regelen, wat Rutte wel van plan lijkt te proberen.
Hier stond eerst een andere quote, maar dat was dezelfde als gisteren, dus maar even vervangen door een spannende nieuwe!
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Als de ontwikkelingen in het bedrijfsleven ons iets hebben geleerd, is het wel dat schaalvergroting niet de ideale weg is. Kleine, homogene eenheden werken effectiever.” (Volkskrant)
Vicepresident Tjeenk Willink van de Raad van State uitte gisteren kritiek op de willekeurige bezuinigingen op ambtenaren en tegen het zomaar samenvoegen van ministeries. Willink meent dat het creëren van ‘super’ministeries niet bevordelijk is voor de kwaliteit van het beleid en uiteindelijk ook niet de gewenste kostenbesparing oplevert.
“Nederland is ontsnapt aan een kernramp“… Oud ECN directeur Frans Saris onthult in zijn boek dat het in 2001, door een menselijke fout, bij na misging in de kernreactor in Petten.”Als de stroomuitval langer had geduurd, had dat geleid tot een meltdown en een desastreuze ramp“.
In het rapport van de Inspectie Kernfysische Dienst staat bij de melding van het incident echter niets over zo’n gevaarlijke situatie.
Kernreactoren zijn op zich al gevaarlijk speelgoed, maar het feit dat ze worden gerund door mensen en organisaties die er geen belang bij hebben om openlijk te communiceren over fouten en daar lering uit te trekken, is ronduit zorgwekkend. Misschien word ik cynisch, maar ik betrap me op de gedachte: zo zijn mensen. Zou Petten de opvolger van de huidige reactor nog steeds zo graag willen hebben als dit waar blijkt? ( bron & bron )
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
