De standpunten van de heer Wilders zijn niet de mijne en de film Fitna vind ik simplistische propaganda. Maar meneer Wilders is wel een Nederlander en een parlementariër bovendien. In de afgelopen weken heb ik al regelmatig braakneigingen gehad bij de uitlatingen van dit christenkabinet. Naastenliefde is er kennelijk alleen voor die mensen wiens mening je deelt. Maar de kabinetsuitingen zaten nog alleen maar in de categorie "opgeheven vingertje" en bangmakerij. Vandaag echter lees ik het volgende: "Als Arabische landen Nederlandse producten gaan boycotten vanwege de anti-islamfilm van Kamerlid Geert Wilders, wil werkgeversorganisatie VNO-NCW onderzoeken of de economische schade op hem te verhalen is." Dit bij monde van Bernard Wientjes, de voorzitter. En toen werd het me even teveel. Het heeft me vier uur gekost om voldoende af te koelen om het volgende op te schrijven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wilders’ film Fitna zit een beetje in zwaar weer. YouTube wil hem waarschijnlijk niet uitzenden, Network Solutions – de hostingprovider van Wilders – heeft zijn site offline gehaald, en geen enkele Nederlandse omroep wil de film uitzenden op Wilders’ manier: integraal.
Geen enkele Nederlandse omroep? Nee, een kleine Nederlandse omroep bood Wilders een podium aan en komt tegemoet aan zijn eis de film in zijn geheel, zonder geknip, te tonen: de Nederlandse Moslim Omroep (NMO). De omroep wilde de film vooraf wél kunnen zien en vroeg Wilders aanwezig te zijn voor een debat rondom de film. Echter, Wilders weigerde met de veelzeggende woorden: “No way, ik laat hem aan niemand zien vooraf en ga voor snel op internet nu.”
Maar juist dat internet wordt nu lastig, zoals hierboven al beschreven.
Ondertussen speelt Wilders de vermoorde onschuld en roept dat hij desnoods dvd-tjes gaat uitdelen op de Dam.
Daarmee suggereert hij dat hem het uitbrengen van zijn film onmogelijk wordt gemaakt en hij wordt beperkt in zijn vrijheid van meningsuiting. Onterecht, want de enige die zijn vrijheid beperkt is Wilders zelf. De uitzending op de TV werd feitelijk onmogelijk gemaakt door zijn eis dat de film niet mocht worden bekeken voor uitzending. Er is geen televisiestation op de wereld dat dat doet (nee, ook niet in het mekka van de vrije meningsuiting, de VS).
De dag na de moord op Theo van Gogh werd op Sargasso geopperd om het verbod op smalende godslastering te schrappen uit het Wetboek van Strafrecht. Maar de religieuze moord inspireerde toenmalig justitieminister Donner een paar dagen later juist om ervoor te pleiten dit achterhaalde wetsartikel af te stoffen. D66 probeerde daarop een kamermeerderheid te halen om een einde te maken aan het bestaan van artikel 147 (en 147A) Wetboek van Strafrecht. De PvdA, Groen Links en de SP waren het in principe wel eens met de Democraten, maar vonden het toen geen goed moment. Inmiddels vraagt alleen de PvdA nog even ons geduld, en helpt daarmee voorlopig nog de SGP en coalitiepartners CDA en CU in hun ijver voor behoud van het godslasterverbod.
De PvdA zegt nu dat het kabinet maar moet bepalen wanneer het wetsartikel moet sneuvelen. Een mooier offer had Sint Juttemis niet kunnen wensen. Het kabinetsstandpunt naar aanleiding waarvan donderdag in de kamer werd vergaderd, benadrukt het belang van het verbod, en weerspreekt uitdrukkelijk de twijfel aan de mogelijkheden om in de praktijk tot veroordelingen te komen (zoals te lezen in een uitgebreid WODC-onderzoek naar godslastering). Het voornemen van Justitieminister Hirsch Ballin om te onderzoeken of de bepaling kan worden verruimd (“Nu voor nog meer levensovertuigingen!”), toont de fictie van het PvdA-wensdenken aan. Dit kabinet wil NOOIT van het blasfemieverbod af.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Wilders slaagt er weer meesterlijk in de media te bespelen. Al maandenlang voert hij met kleine aankondigingen de spanning op rond zijn film Fitna. Zodra iemand durft te zeggen dat hij wellicht wat gas terug zou moeten nemen gilt hij hysterisch dat het een “schande” is, “walgelijk” en dat de ze “de pot op kunnen”.
En ook al ben je van mening dat het de een of andere grootmoefti-hotemetoot in zijn bol geslagen is wanneer die geweld in het vooruitzicht stelt en wijs je categorisch af dat iets als een kinderfilm plots niet vertoond mag worden, alleen omdat het een Nederlandse kinderfilm betreft, zodra je zegt dat Wilders’ toon en uitlatingen slechts Nederland en Nederlanders in gevaar brengen wordt plots gedaan alsof je ook meteen voor invoering van de sharia bent en zweepslagen wilt uitdelen als er een teddybeer Mohammed wordt genoemd.
Maar wie heeft het ooit over de beweegredenen van Wilders? Die maken namelijk veel duidelijk over zijn handelen en de manier waarop hij zijn standpunten presenteert. Die beweegredenen zijn bevestigd door een onverdachte bron, namelijk Bart Jan Spruyt, ooit kompaan van Wilders in de begintijd van de PVV, maar uiteindelijk vertrokken vanwege een principieel meningsverschil. Spruyt was van mening dat, hoezeer je het ook met elkaar oneens bent, je uiteindelijk tot een vorm van dialoog zult moeten komen. In een interview in De Volkskrant, al in november 2004, gaf Spruyt aan dat Wilders slechts één “oplossing” ziet: een gewelddadige, waarbij moslims en niet-moslims tegenover elkaar komen te staan.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“In Europe you can say whatever you want, but within a certain space. You can have a nice life and even create some wealth and money for yourself, as long as you don’t use your freedom of speech to critize the powers of the establishement. When you touch these powers you are in mortal danger!”.
Hierboven parafraseer ik een opmerking van klokkenluider én new born christian Paul van Buitenen tijdens een bijeenkomst over ‘Europa en de vrijheid van meningsuiting’ afgelopen vrijdagavond in Amsterdam. Deze opmerking werd gemaakt in een context waarbij Europa vergeleken werd met dictatoriale regimes. Zolang je de belangen van de hogere machten niet bedreigt is er sprake van vrijheid van meningsuiting in Europa. Maar zodra je een bedreiging voor de gevestigde belangen vormt is Europa niet anders dan een dicatoriaal regime, dat was ongeveer de strekking van van Buitenens woorden.
We all make our own “Fitna” movies. As many as possible. Why? Well we can’t stop Wilders. He has a right to freedom of expression and he is smart enough to stay within the boundaries of Dutch law. Actually, we do not want to stop his movie because we cherish our freedom of expression. Even stupid populist politicians have fundamental rights. Especially they! We can compete for attention however. And we can produce disinformation. So we are going to make Movies called “Fitna” in which we apologise for Geert Wilders embarrassing behaviour. We will make so many of them that it will be hard to find the movie by Wilders without finding lots of movies apologising for it.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
