Ter verdediging van het Vrije Westen

Een pleidooi voor de ware vrijheid van meningsuiting. Ooit, toen van Kamtsjatka tot Karl-Marx-Stadt het communisme heerste, heette de Westerse wereld nog het Vrije Westen. U weet wel, die free world van Neil Youngs Keep on rocking, waar een mens mocht zeggen wat hij wilde en geloven wat hij wilde. Waar kerken, synagogen en moskeeën niet van staatswege tot Musea van het Atheïsme werden omgebouwd. Een wereld waarin je wist wat je rechten waren, en dat die hetzelfde waren voor iedereen – geen plek waar mensen in strafkampen, heropvoedingskampen of psychiatrische inrichtingen verdwenen omwille van hun persoonlijke overtuigingen of het blote feit dat ze tot de een of andere van staatswege afgekeurde groep hoorden. Die waarden van dat Vrije Westen van weleer, daar sta ik voor, en daar blijf ik voor staan. Vrijheid van meningsuiting. En ik bedoel niet de vrijheid om door-de-weekse kroegpraatjes op te hangen, of te zeggen dat de politiek niet deugt. Nee, vrijheid om dingen te kunnen zeggen waar iedereen van gruwelt, dàt is vrijheid van meningsuiting. De vrijheid van de ‘pedopartij’ bijvoorbeeld om te mogen ijveren voor opheffing van het verbod op seks met minderjarigen. Dàt is de zo bewierookte ‘VVM’ – niet dat geneuzel over gewiste reacties op websites.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.