Met zo’n werkgever heb je geen Telegraaf meer nodig

Beste mevrouw Gouweloos, Ik las uw -wat korte- persbericht over de recente ophef rond de vermeende doodsbedreigingen aan het adres van de PVV door uw medewerker Peter Breedveld. De VU distantieert zich van zijn uitspraken, begrijp ik. Daar viel ook niet overheen te lezen. In een persbericht van 54 woorden staat het woord maar liefst drie keer. En u "bezint zich op maatregelen", zegt u. Ik denk echter dat u een foutje heeft gemaakt. Er had natuurlijk moeten staan: "De opmerkingen van dhr. Breedveld zijn die van hemzelf, en vertegenwoordigen op geen enkele wijze de mening van de VU. Wij geven geen commentaar op zijn opmerkingen en vragen de media daarom, inzake dit onderwerp, met hem contact op te nemen. Buiten werktijd, alstubieft." Want laten we eerlijk zijn, als u zo met uw werknemers omgaat als er een -tussen Geenstijl en de Telegraaf voorbedachte- rel ontstaat, dan pleegt u een grotere karaktermoord dan de Telegraaf. En zij hebben het toch uitgevonden. Ach, laat ik er -in de geest van Peter Breedveld- eens een Godwin tegenaan gooien: als de persdienst van de VU in de Tweede Wereldoorlog ook een persbericht aan Telegraaf had gestuurd, dan waren er heel wat onderduikers minder geweest.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Power Balance™ licht nu de hele wereld op

, door

Power Balance armband (Foto: Flickr/PoweredByLarios™)

Joh! De Power Balance bandjes, tijdens het WK gedragen door knuffelpigmee Wesley en zijn vriendjes, blijken niet te werken! Verrassend. Dat was natuurlijk al wat langer bekend, aangezien de Vrije Universiteit er al wat belastingcenten aan had verspild, maar nu is ook de fabrikant overstag. Ze geven toe dat er geen zak bewijs is voor de claims van het product en bieden mensen die het balansbandje willen inleveren de mogelijkheid dat te doen en hun geld terug te krijgen (maar wel met bonnetje). De bekentenis is weliswaar gedwongen door een consumentenwaakhond, maar toch.

Maar bieden ze die mogelijkheid aan heel Gallië de wereld? Nee, slechts aan een klein dorpje landje dat moedig weerstand bood aan deze onzin. Tegen de rest van wereld doet het bedrijf alsof het niet al heeft toegegeven dat het niet werkt en komen de ronkende slogans je nog steeds tegemoet. De Australische site is inmiddels zelfs losgekoppeld. Je kan hem niet meer bereiken vanaf het internationale portal. De mensen zouden er eens achter kunnen komen dat je de hele wereld bewust voorliegt, ook nadat je zelf al hebt toegegeven dat je product niet werkt.

Ach ja, je weet wat ze zeggen: “Reality has a well known Australian bias.” Daar hoef je de rest van de wereld niet mee lastig te vallen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige