Er spelen vanzelfsprekend meer overwegingen mee wanneer een naam voor een kind wordt verzonnen. Maar de lijsttrekkers van de politieke partijen hebben een naam en het is waarschijnlijk onvermijdelijk dat er wel eens iemand denkt: “Hé, dat kind heet Diederik. Zou het naar Samsom zijn genoemd?” De namenlijst van 2014 werd deze week gepubliceerd door de Sociale Verzekeringsbank. Vermoedelijk via de kinderbijslag hebben ze een volledig overzicht van alle gegeven namen. Joeri Stubenitsky, onvolprezen nieuwslezer en nieuwtjesjager twitterde afgelopen dinsdag de lijst met jongensnamen. Voor een nerd als ik volstrekt onweerstaanbaar, zo’n lijstje. Naar de site, alle lijsten downloaden, omzetten naar Excel (ze staan in pdf) en sorteren en zoeken maar. De langste jongensnaam is snel gevonden (met de Lengte-functie van Excel de lengtes van de strings bepalen en dan sorteren). Je vraagt je wel af, hoe groot de hekel aan je eigen kind is als je die de naam “Ghëarmiangelijanno” geeft (18 karakters, er is er nog een met 18: “D’Angelo-Valentino” maar daar tellen de apostrof en het koppelteken ook mee.
DATA - De strijd tussen Lucas en Mohammed als populairste jongensnaam wordt nog steeds gewonnen door Lucas.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
One of the (many) things I like about sociology is that it deals with such a variety of topics. Take first names, for instance, as very clearly explored by Baptiste Coulmont in his book, Sociologie des Prénoms.
I was reminded of Coulmont’s book today because of this article (blog post by Arthur Goldhammer, article here) stating that French far-right leader, Marine Le Pen, wants to return to the imposition of calendar Saints, christian names to French children: “Marine Le Pen wants the first names of children born in France to be taken from the calendar of Christian saints, as in the past. This, she claims, always functioned as an “aid to assimilation.” (h/t NV) Hmm. Steeve Briois, her party’s no. 2, may be named after St. Stephen, but his name isn’t particularly French. And Bruno Gollnisch may be named after St. Bruno, but it’s not exactly Jean-Baptiste. On the other hand, it isn’t Mohammed or Moïse, so I guess it has the proper “assimilative” quality. Gosh, even “Marine” might not pass muster if Marine becomes president. To be sure, she was born Marion Anne Perrine Le Pen, but if she had wanted to be a true daughter of the eldest daughter of the Church, mightn’t she have chosen a “real” French name, like, say, Martine or François or Nicolas?”
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.