Dit is een gastbijdrage van Gerrit Jan Groothedde. Op eetschrijven.nl vindt u meer 'vrijblijvende gedachtenspinsels' van deze culinair journalist. Op Sargasso wordt afgeteld. Afgeteld tot een drietal mijlpalen. De eerste is de klimaattop in Kopenhagen. Die staat er het kortst op en verdwijnt ook het eerst weer: over 16 dagen zijn we op dit punt uitgeteld. De tweede teller loopt tot de gemeenteraadsverkiezingen. Daarop moeten we, als we niet in Zuidplas, Oldambt of een zevental Limburgse gemeenten wonen, nog dik drie maanden wachten. De laatste teller loopt tot het uitsterven van de blauwvintonijn. Natuurlijk is voor dat laatste geen datum geagendeerd, maar de schatting van nieuwjaarsdag 2012 zou zelfs nog wel aan de optimistische kant kunnen zijn. Het is best mogelijk dat de favoriete sushi van de Japanners al vóór die tijd uit een ander visje zal moeten bestaan. Een duiveltje binnenin mij maant me nog even gauw een stukje te kopen, om nog één keer goed te proeven hoe ongelooflijk lekker. Toch maar niet doen. De herinnering moet maar volstaan. Ik heb me erbij neergelegd dat ik, gedwongen of vrijwillig, waarschijnlijk nooit meer blauwvintonijn zal proeven. Over een andere vis gaat het op Sargasso eigenlijk nooit, en dat is in zekere zin eigenaardig want er bestaat een nauw verband met de naam van dit blog. Ik bedoel de paling, een vissoort die onze nationale zou kunnen zijn als we niet zo trots waren op de maatjesharing, die we vermoedelijk aan de Belgen danken. Of we het palingroken wél hebben uitgevonden, is niet met zekerheid te zeggen. Ik zou er niet op rekenen. Hoe dan ook is gerookte paling lekker, bijna net zo lekker als blauwvintonijn.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
IJsland is niet alleen een verarmde schuldenaar, maar ook een potentiële bondgenoot bij de ?vergroening? van de Europese Unie. Op het gebied van visserij en energie hebben de IJslanders ons veel te bieden, zo betogen Marije Cornelissen en Bas Eickhout. Ze zijn lid van het Europees Parlement voor GroenLinks.
Maandag bespreken de ministers van Buitenlandse Zaken van de EU het verzoek van IJsland om ook EU-lid te mogen worden. De toetreding is nog geen gelopen race. Rechtse partijen in Nederland en Duitsland reageren afwijzend. Zij vrezen dat IJsland zijn financiële problemen op de EU wil afwentelen. Door de ineenstorting en nationalisatie van zijn banken worstelt het land nu met een staatsschuld die groter is dan het jaarlijkse inkomen van de ongeveer 320.000 inwoners.
Die angst voor afwenteling mist grond. Binnen de EU is elk land verantwoordelijk voor zijn eigen schulden. De IJslanders zullen zelf de rekening moeten betalen voor de roekeloosheid van hun bankiers. Wat de EU wél kan bieden, is grotere stabiliteit. Toetreding tot het Europees wisselkoersmechanisme en – uiteindelijk – de eurozone zullen het vertrouwen in de IJslandse economie bevorderen.
Als eerste stap naar herstel van vertrouwen zal het IJslandse parlement de aansprakelijkheid voor het Icesavedebacle onder ogen moeten zien. Dat is pijnlijk, want het gaat om 13.000 euro per IJslander. Maar een akkoord over terugbetaling van de schulden aan het Verenigd Koninkrijk en Nederland is onmisbaar.
Vlaggetjesdag vandaag in Scheveningen en 200.000 mensen aldaar die nog altijd geloven dat deze dag het begin van het ‘haringszeizoen’ betekent. Tuurlijk, de vissers hebben maandenlang uit hun neus zitten vreten, om het eerste maatje nieuwe haring voor tigduizend euro’s te veilen. Allemaal onzin natuurlijk, maar tradities moeten er zijn. Zo ook de aanwezigheid van enkele hotemetoten die de vette vis gekaakt, gezouten, maar voorts rambo-rauw naar binnen laten glijden. Dat behoort te gebeuren met de nek in de schouders, waarbij de vis aan de staart rechtstandig oraal wordt ingebracht. Op de foto ziet we minister Gerritje Verburg van LNV dit ritueel uitvoeren op het Journaal en even later is ook Donner happend in beeld. Maar wat beiden vergeten is de haring door de uitjes te halen en dat is tegen alle regels van de rite. Wim Deetman geeft vervolgens het goede voorbeeld, al brengt hij de vis meer diagonaal in, dus ook incorrect.
Het blijft wel een tikkeltje pervers om te zien hoe zo’n glibberig beest in no time in een wijd opengesperde mond verdwijnt. Freud had hier wel weg mee geweten.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Pakweg 75.000 dammen blokkeren de rivieren van de Verenigde Staten met alle desastreuze ecologische gevolgen van dien. Uitgerekend de vissers willen nu een groot deel van de bestaande dammen weer verwijderen. In juni zal de 88 jaar oude Savage Rapids Dam in de Rogue River in Oregon worden afgebroken en vervangen door een systeem van elektrische pompen. CHANGE is in the river…
“Amper tien procent van de dammen in de VS vervullen hun oorspronkelijke functie nog”, zegt Glen Spain van de PCFFA, een vissersorganisatie van de Amerikaanse westkust. “Veel dammen kunnen nu beter verdwijnen” (IPS). Het zijn juist de commerciële vissers die zich nu inspannen voor herstel van rivierlopen omdat hierdoor ook de vispopulaties kunnen herstellen. In de afgelopen hondervijftig jaar zijn door de bouw van dammen veel migrerende vissoorten uit de Amerikaanse rivieren verdwenen. In Europa is de situatie niet veel anders. Dammen blokkeren de route naar paaigronden, warmen het water op, laten benedenstrooms het debiet dalen en ontnemen zuurstof aan het water [pdf]. Maar het lijkt er inmiddels op dat het tij aan het keren is ten gunste van de natuur en mensen die duurzaam gebruik willen maken van deze natuur.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.