IS: de vijanden die we zelf hebben gemaakt

Een longread uit de Guardian. Martin Chulov verhaalt over het ontstaan van het leiderschap van IS en andere Soennitische bewegingen in Iraq en Syrië. Onze ultieme vijanden hebben zich grotendeels tijdens Amerikaanse detentie weten te organiseren, juist dankzij de relatieve veiligheid die dat bood: If there was no American prison in Iraq, there would be no IS now. Bucca [Prison] was a factory. It made us all. It built our ideology. Een uiterst nuttig artikel, waarin ook de rol van Assads regime in de destabilisering van Irak duidelijk wordt. Maar inmiddels vechten dezelfde soennitische jihadi's, die door Assad werden gesteund in hun strijd tegen de Amerikanen in Irak, echter ook tegen hun voormalige beschermer. En natuurlijk blijft de grote vraag achter waarom we (het Westen) maar niets lijken te kunnen leren van onze fouten in het verleden. De voornaamste bron voor het artikel, een leider van IS, 'Abu Ahmed', is naar eigen zeggen inmiddels gedesillusioneerd door het excessieve geweld van de groep. Maar weggaan is te gevaarlijk: Abu Ahmed remains a member of Isis; he is active in the group’s operations in both Iraq and Syria. Throughout our discussions, he portrayed himself as a man reluctant to stay with the group, and yet unwilling to risk any attempt to leave. Life with Isis means power, money, wives and status – all attractive lures for young firebrands with a cause - but it also means killing and dominating for a worldview in which he no longer believes so fervently. He said hundreds of young men like him, who were drawn to a Sunni jihad after the US invasion, do not believe that the latest manifestation of the decade-long war remains true to its origins. The biggest mistake I made is to join them,” Abu Ahmed said, but added that leaving the group would mean that he and his family would certainly be killed. Staying and enforcing the group’s brutal vision, despite partially disavowing it, does not trouble Abu Ahmed, who sees himself as having few other options. “It’s not that I don’t believe in Jihad,” he said. “I do,” he continued, his voice trailing away. “But what options do I have? If I leave, I am dead.”

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.