Return of The Sluts

Enkele dagen geleden werd bekend gemaakt dat de beroemde Pools-Franse regisseur Roman Polanski was opgepakt in Zwitserland. Hij zit daar nu in de cel, in afwachting van uitlevering aan de Verenigde Staten voor een misdrijf dat hij ruim dertig jaar geleden gepleegd zou hebben. In 1977 heeft hij, volgens de verklaringen, een 13-jarig meisje verkracht.

De filmwereld is dan ook in rep en roer. Waarom zou je Polanski, regisseur en schrijver van fantastische films als Rosemary’s Baby, Frantic en The Pianist nu, na zoveel tijd, nog oppakken? Heeft het juridisch systeem in de VS soms iets te bewijzen? De Franse minister van cultuur was zeer kritisch en zei dat Amerika zich in deze zaak van haar slechtste kant liet zien:

“Om te zien dat hij voor de leeuwen wordt geworpen en in de gevangenis wordt gestopt vanwege een zeer oude geschiedenis ? en hij reisde naar een evenement dat hem eerde ? is absoluut verschrikkelijk.”

Zelfs president Sarkozy heeft opgeroepen om tot een snelle oplossing te komen, waardoor de regisseur weer snel met zijn familie herenigd kan worden.

De ophef over Polanski’s arrestatie lijkt niet geheel onterecht. Je zou de zaak wel verjaard kunnen noemen. In Nederland is dat na 20 jaar al het geval. De regisseur heeft zeer traumatische gebeurtenissen in zijn leven meegemaakt – waaronder zijn ervaringen als 10-jarige in het Joodse ghetto van Krakau en de moord op zijn toenmalige (zwangere) vrouw Sharon Tate door Charles Manson en zijn bende – waarvoor hij wellicht ook wat respijt verdiend. Bovendien heeft het, inmiddels 45-jarige, slachtoffer haar verkrachter vergeven en de openbaar aanklager zelfs verzocht de zaak te seponeren. En, vanuit cultureel oogpunt, in zekere zin is het ook wel een zegen dat hij door zijn vlucht uit de VS zulke mooie films heeft kunnen maken.