De zwe(r)vende politicus

In een serie van zes artikelen presenteren we de nieuwe politieke partijen. Waar komen ze vandaan? Wie zijn de mensen achter de partij? We geven historische duiding en deden bizarre ontdekkingen. En voor wie in het stemhokje eens een nieuwe politieke keuze wil maken, eindigen we de serie met Sargasso’s stemadvies. Vandaag deel 2: rondzwervende politici. Politici hebben veel werk aan de zwevende kiezer. Elke verkiezing weer moeten de politieke partijen zo’n twintig tot dertig procent van de kiezers hun kant op zien te krijgen. Maar niet alleen de kiezer blijkt te zweven, ook veel politici blijken van partij te wisselen. Het komt maar zelden voor dat een nieuwe politieke partij ook echt nieuw is, in die zin dat de partij wordt opgericht door mensen die uitsluitend een partijloos verleden hebben. Oprichters en leden van nieuwe partijen zijn grotendeels in twee groepen te verdelen. Volksvertegenwoordigers die in conflict zijn gekomen met de partij waarvoor ze in parlement, provinciale staten of gemeenteraden zijn gekozen en burgers die na één of meerdere lidmaatschappen van bestaande partijen besluiten voor zichzelf te beginnen.

Door: Foto: © Sargasso logo serie Nieuwe politieke partijen

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: © Sargasso logo serie Nieuwe politieke partijen

De ratrace naar het Binnenhof

Sargasso voorspelt dat hooguit zestien van de vijftig geregistreerde politieke partijen op de stembiljetten van 12 september zullen verschijnen. 

In een serie van zes artikelen presenteren we de nieuwe politieke partijen. Waar komen ze vandaan? Wie zijn de mensen achter de partij? We geven historische duiding en doen bizarre ontdekkingen. En voor wie in het stemhokje eens een nieuwe politieke keuze wil maken, eindigen we de serie met Sargasso’s stemadvies. Vandaag deel 1: wie zijn de Hollandse Nieuwe?

Ratrace

Er staan vijftig politieke partijen ingeschreven bij de Kiesraad. Tien daarvan zitten al in de Tweede Kamer. In januari waren er bij de Kiesraad nog maar eenentwintig partijen ingeschreven. In april, een week voor de val van kabinet Rutte, waren dat er zevenentwintig.

Daarna barstte het pandemonium los. Op 19 juni registreerde de Kiesraad nog vijftien nieuwe partijen en leek het erop dat er vijftig partijen aan de ratrace naar het Binnenhof mee zouden doen.

Dit is geen record. Bij de vorige verkiezingen stonden eenenzestig partijen geregistreerd en deden er uiteindelijk negentien mee. Het topjaar was 1989: vierenzestig partijen ingeschreven bij de Kiesraad, vijfentwintig deelnemers, waarvan er zeventien nog niet in de Tweede Kamer zaten.

Foto: copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Verkiezingen VS: de onderbuik regeert

In tijden van oorlog is de waarheid het eerste slachtoffer, zo luidt het cliché. Dat geldt zeker voor de verkiezingsstrijd in de VS.

Amerikaanse politiek is een zaak van de onderbuik. En hoewel de Democraten heus niet vies zijn van het bedrijven van demagogie, tonen vooral de Republikeinen en hun aanhangers zich toortsdragers van de fact free politics. Een berucht voorbeeld is de zogenaamde birther controversy. Ondanks alle bewijzen van het tegendeel, weigert een aanzienlijk deel van de Republikeinen (op sommige momenten was het zelfs een ruime meerderheid) te geloven dat president Obama daadwerkelijk in de VS is geboren. Voormalig Republikeins senator en presidentskandidaat Rick Santorum beweerde in februari 2012 nog glashard dat grote aantallen Nederlandse bejaarden onvrijwillig worden geëuthanaseerd als bezuinigingsmaatregel in de zorg.

Obama begaat blunder …of toch niet?

Goede Republikeinen weten in hun hart dat Obama een socialist is met een grote hekel aan kapitalisme en echte Amerikaanse ondernemingszin. Dus toen Obama in een toespraak de zinnen uitsprak ‘If you’ve got a business, you didn’t build that. Somebody else made that happen,’ was het direct prijsschieten. Een blogger van de conservatieve Heritage Foundation noemde deze uitspraak ‘een klap in het gezicht van hardwerkende Amerikanen’. Obama’s directe tegenstander Mitt Romney stond vanzelfsprekend direct klaar met een harde veroordeling van deze aanval op ‘ondernemingszin, vrijheid en eigen initiatief’:

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

“Mitt Romney, A Hero In My Mind”

WTF – Dit is William Tapley, hij noemt zichzelf de “Third Eagle of the Apocalypse and the co-prophet of the End Times”. Hij zingt een liedje voor Mitt Romney. Tapley treedt ook op bij redactieborrels van de Dagelijkse Standaard. FILMPJE!

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Verkiezingen VS: Mitt Romney in de problemen

Presidentskandidaat Mitt Romney is betrapt op liegen. Wat probeert hij te verbergen?

Het begon allemaal met een televisiespotje waarin president Obama het bedrijf van zijn tegenstrever Mitt Romney, Bain Capital, verantwoordelijk stelde voor het verplaatsen van Amerikaanse banen naar China en Mexico. Romney reageerde prompt en verklaarde dat hij niet verantwoordelijk was. Deze zogenaamde ‘outsourcing’ van Amerikaanse banen had immers plaatsgevonden nadat Romney in februari 1999 bij Bain Capital was vertrokken.

Al snel doken officiële documenten op waaruit bleek dat Romney tot 2002 ‘enig aandeelhouder, bestuursvoorzitter, CEO en directeur’ was gebleven van Bain Capital en daarvoor een salaris had ontvangen van ‘meer dan honderdduizend dollar per jaar’. In andere, even officiële documenten verklaarde Romney echter dat hij na februari 1999 ‘geen enkele betrokkenheid’ meer had met Bain Capital. Zodoende heeft Romney niet alleen gelogen, maar zelfs meineed gepleegd. Deze conclusie werd echter door Team Romney op weinig overtuigende wijze bestreden met de verklaring dat Romney in 2002 ‘met terugwerkende kracht’ in 1999 bij Bain Capital was vertrokken.

Belastingaangiftes

In tegenstelling tot wat gebruikelijk is bij Amerikaanse presidentsverkiezingen, weigert Romney zijn belastingaangiftes over een langere periode openbaar te maken (ironisch genoeg was het Mitt Romneys vader George die in 1968 met deze gewoonte begon). Hoewel bekend is dat Romney geld heeft gestald op Zwitserse bankrekeningen en fondsen beheert die zijn gevestigd in belastingparadijzen als Bermuda en de Kaaimaneilanden, is de exacte omvang van zijn vermogen (doorgaans geschat op zo’n 250 miljoen dollar) onduidelijk. Ook is onbekend hoeveel salaris Romney precies heeft gevangen in de jaren dat hij ‘met terugwerkende kracht’ was vertrokken bij Bain. De eerdergenoemde honderdduizend dollar per jaar is slechts een absolute ondergrens.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Data voor discussie kiesdrempel

DATA - Er woedt alweer een discussie over het invoeren van de kiesdrempel. Belangrijk argument is de fragmentatie naar steeds meer partijen. Maar wat zeggen de cijfers van de laatste halve eeuw ons?

Vorige week kwam de discussie weer op over de kiesdrempel. Eerst bij het FD (sorry, registreren) en toen bij de Volkskrant. Retecool liet vervolgens nog even zien wat het effect zou kunnen zijn.
Maar bij die discussies zit verbazingwekkend weinig historisch cijfermateriaal. Er staan meer getallen in over de Israëlische Knesset dan over ons eigen parlement.
Dus hebben we maar even de cijfers in een samenvattend grafiekje gezet.


Bij de fictieve cijfers voor 2012 zijn we uitgegaan van de Peilingwijzer van de NOS.

Zoals u ziet, met het aantal verschillende partijen in de Tweede Kamer valt het wel mee. Dat schommelt al jaren rond de 10. Echter, het middenveld (even voor het gemak gedefinieerd als de drie grootste partijen in het parlement, ongeacht hun signatuur) zit nu wel op een dieptepunt. Er is echter een stevige kiesdrempel voor nodig om ze weer op het “oude niveau” te krijgen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zekere zetels

DATA - Uit de data van het nieuwe tool van EenVandaag, De Stemming, valt af te lezen welk deel van de mensen met zekerheid op 12 september op de door hen genoemde partij zal gaan stemmen. Op basis daarvan kan je bepalen hoeveel zetels de partijen al in hun zak hebben.



Hierbij hebben we de zetels genomen uit de peiling van 12-7 van De Stemming en vervolgens alleen het deel toe te rekenen van de mensen die aangeeft met zekerheid op 12 september ook die partij te zullen kiezen.

Dat maakt totaal 70 zekere zetels nu. Een stuk minder dan de 100 die collegablogger Ad gisteren noemde, maar toch al bijna de helft. De campagnes hebben dus nog veel te winnen.

Als we deze verdeling zouden extrapoleren naar een volledige tweede kamer kan je goed de verschillen zien met de stemming zelf (let op, andere volgorde partijen dan hierboven):

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende