Afgelopen donderdag werd de wereld weer op zijn kop gezet. De mededeling kwam naar buiten dat een hele grote aanslag voorkomen was door de arrestatie van 21 vermeende terroristen in het Verenigd Koninkrijk. Het ingrijpen zou nu nodig geweest zijn omdat de terroristen heel dicht bij het uitvoeren van het plan zouden zitten. Een kwestie van dagen eerder dan weken. En dan lees je dit: "In contrast to previous reports, the official suggested an attack was not imminent, saying the suspects had not yet purchased any airline tickets. In fact, some did not even have passports. ... The source said the suspects in Britain had obtained at least some of the materials for the explosive but had not yet actually prepared or mixed it." Was nu ingrijpen slim omdat zo in ieder geval ieder risico uitgesloten werd of speelden hier toch eerder politieke afwegingen mee? En als het bericht maar enigzins waar is, wat is dan nu het nut van al die extra controles?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Veel westerse democratieën hanteren het principe van de Trias Politica. Zo ook de VS.
Nu zijn dit complexe tijden waarin, in het kader van bijvoorbeeld terrorisme bestrijding, het nodig is dat bepaalde informatie niet heel publiekelijk beschikbaar komt.
Maar je kunt ook doorschieten:
“Nearly all members of the House of Representatives opted out of a chance to read this year’s classified intelligence bill, and then voted on secret provisions they knew almost nothing about.
The bill, which passed by 327 to 96 in April, authorized the Bush administration’s plans for fighting the war on terrorism. Many members say they faced an untenable choice: Either consent to a review process so secretive that they could never mention anything about it in House debates, under the threat of prosecution, or vote on classified provisions they knew nothing about.
Most chose to know nothing.”
Mijn interpretatie: De gekozen volksvertegenwoordigers (wetgevende en controlerende macht) kiezen ervoor niet te controleren omdat ze anders niet kunnen controleren zonder vervolgd te worden en stemmen dus zonder te weten waar ze voor stemmen.
Is daar nou niet iets beters voor te verzinnen? Zo geef je een van de machten, de uitvoerende, toch wel heel veel ruimte.
De oorlog in Libanon zorgt voor een stevige humanitaire crisis. Diverse hulporganisaties proberen dan ook, zo goed en kwaad als het kan, hulp te bieden.
Hulporganisaties zijn afhankelijk van donaties van mensen. De Arabisch-Amerikaanse hulporganisaties die zich in zetten voor Libanon hebben nu echter een probleem. De donaties die zij krijgen bestaan voornamelijk uit goederen. Eten, medicijnen en kleding wordt massaal aangeleverd. Maar om die goederen naar het getroffen gebied te krijgen, hebben ze geld nodig voor het betalen van het transport. En dat komt maar mondjesmaat binnen.
Waarom? De mensen die het geld willen geven zijn bang dat de Amerikaanse overheid ze zal identificeren als terroristen of terroristen-steuners omdat ze, indirect, hulp verlenen aan met name Hezbollah. In de VS worden de financiële transacties immers nauwlettend in de gaten gehouden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
