Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Chamas, Chesbollah, Turkse ’terroristen’ en een ‘legale’ blokkade
Onweerstaanbaar werd ik herinnerd aan die keer, jaren geleden alweer, dat ik naast mijn intussen overleden NRC-collega Michael Stein zat bij een persconferentie in Algerije van de intussen ok al niet meer onder ons verkerende George Habash, de leider van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina. Mijn collega Michael wilde wat vragen en riep om de aandacht te trekken: ´Mister Chabash, mister Chabash!´
Onmiddellijk zag ik tientallen vijandige blikken op Michael gericht, die zich met deze uitspraak kenbaar maakte als een zionist, misschien zelfs wel een Israeli. Ik moest hem een fikse trap onder de tafel geven en hem in het oor fluisteren: ´Michael, het is Habash, Chabash is de Israelische uitspraak,´ zodat hij zich haastig kon corrigeren.
Het debat van donderdagmorgen in de Tweede Kamer over de komende ´Freedom Flotilla 2´ en de mogelijke deelname van Nederlandse organisaties daarin leverde een soortgelijke ervaring op. Uri Rosenthal had het consequent over Chamas en Chesbollah waar hij Hamas en Hezbollah bedoelde, daarmee te kennen gevend dat we een zionistische minister van buitenlandse zaken hebben, zoniet zelfs een Israelische.
Het was niet het enige dat opviel aan dit debat. Het belangrijkste was toch dat de Nederlandse regering, c.q. Rosenthal, kennelijk vindt dat de blokkade die Israel ten aanzien van Gaza in stand houdt legaal is. En het tweede dat belangrijk was, was dat geen van de Kamerleden dit standpunt aanviel, iets wat me zeer teleurstelde in PvdA, GroenLinks en de SP.
Spreekt Rosenthal soms geen Engels?
Een gastbijdrage van Dirk Poot, alias N=1. De bijdrage is ook op zijn site te lezen.
Na een ronkende tekst over internetvrijheid voor de IDEA in Brussel en de nota ‘Verantwoordelijk voor vrijheid’, vond Uri Rosenthal het wel weer welletjes voor wat betreft het beschermen en faciliteren van cyberdissidenten. Jammer genoeg blijken de mooie woorden slechts holle frasen wanneer Rosenthal concreet moet worden.
Want wat heeft een dissident aan de hoogdravende verhalen van Uri, wanneer de minister vervolgens zijn best doet om vooral maar niets te weten te komen over die dissidenten? Gevraagd naar de omstandigheden waarin Bradley Manning in de VS wordt vastgehouden zegt Rosenthal ijskoud: “Met het detentieregime van de heer Manning ben ik niet bekend. Het betreft een Amerikaanse strafzaak tegen een verdachte met de Amerikaanse nationaliteit.”
Met andere woorden, mijn naam is Haas.
Diezelfde dag, 5 april, verklaarde zijn Britse collega Bellingham in het parlement zeer bezorgd te zijn over de omstandigheden waarin Bradley Manning nu al sinds mei 2010 gevangen zit. Namens de Britse regering zou hij die bezorgdheid gaan overbrengen aan Washington. Het had nog wel wat sterker geformuleerd mogen worden, maar cyberdissident Bradley Manning wordt in elk geval niet genegeerd door de Britse minister.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Rosenthals schaamlap
Dankzij TomTom een veiliger Kunduz?
De bommen van de Taliban maken Jolande Sap niet bang. Of moet ik ‘bommetjes’ zeggen, zoals minister Rosenthal prefereert? De voorvrouw van GroenLinks heeft namelijk zwart op wit verzekerd gekregen dat ‘haar Afghaanse jongens’ niet in de oorlog worden betrokken. Spijkerharde garanties. De agenten zullen gevolgd worden. Minister Uri Rosenthal schrijft: ”Dat Nederland de eenmaal opgeleide agenten via een zogenaamd ’tracking- and tracingssysteem’ wil blijven volgen, om erop toe te zien dat de agenten alleen civiele taken uitvoeren. Van alle agenten worden biometrische gegevens opgeslagen in een databank.”
Fijn. Databanken. Biometrische gegevens. Dat geeft de burger moed. Uri Rosenthal alias Momfer de Mol vervolgt in zijn briefje dat: “Er nog geen overeenstemming is bereikt over de snelle invoering van het verlengen van de training van zes naar acht weken.” Dat is hoopvol uitgedrukt. En het klopt ook maar half. Sterker nog: de NAVO heeft het Nederlandse plannetje allang afgeschoten.
Was die Hollandse aanpak voor GroenLinks geen voorwaarde om de missie te steunen? Of laat Jolande Sap zich graag bedonderen?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Quote du Jour | Lessen
Ik vind het gratuit om nu te zeggen dat het besluit verkeerd was en trek er een hoop lessen uit voor de toekomst.
Aldus premier Rutte aan het einde van het debat over de mislukte evacuatie met een helicopter in Libië.
Twee dingen komen dan in me op.
Ten eerste bleek de internationale samenwerking weer eens verre van optimaal. Wat is er dan precies gebeurd met de lessen die we van Sebrenica geleerd hebben? Welke garantie hebben we dat we in toekomstige situaties niet weer naïef ergens aan beginnen?
Ten tweede schiet me de uitspraak van Balkenende te binnen: “met de kennis van nu…”.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.