Sinds de opkomst van de zogenaamde social media, ben ik het vertrouwen in de mensheid kwijt geraakt. Dat het ooit zover zou komen, had ik nooit kunnen vermoeden, toen ik mijn eerste voetsporen op het wereldwijde web achterliet. Ik zat destijds in de laatste jaren van de docentenopleiding. Er was in het schoolgebouw een enorme mediatheek aanwezig, inclusief een x-aantal computerbakbeesten. Internet was een compleet nieuwe en andere wereld, die mijn studiegenoten en ik langzaam gingen verkennen. Die ontdekkingstocht had echter ook zijn keerzijde. Mijn enige tentamen dat ik in vier jaar tijd afsloot met een vijf, en dus een herkansing, was voor het vak informatica. Voornamelijk omdat de verleidingen van het nieuwe communiceren, tijdens de lessen in het informaticalokaal, domweg te groot waren. Op dat moment, nu zo’n zestien jaar geleden, vertrouwde ik nog mensen. Noem het naïef, maar ik bedoel, waar blijf je tegenwoordig als je niemand meer kunt vertrouwen? Juist ja, op de social media! Social media bestond in die periode nog niet officieel in de vorm van Feesboekjes, Hyveshypes, Twittergekwetter en Instagrammetjes. Het sociale aan mijn vroegste webperiode was toch wel het chatten. En dan heb ik het over de premature chatboxen, nog van voor de tijd van het inmiddels al aan zijn eigen roem ten onder gegane MSN en alle klonen die later volgden. Het was allemaal nieuw en onschuldig. Toen nog wel.
OPINIE - Een uitstekende column van Rejo Zenger over waarom het zo kwalijk is dat Twitter en Facebook schokkende beelden verwijderen.
Iedereen heeft het recht op vrijheid van meningsuiting. Daar waar belangen botsen, moet die belangen tegen elkaar worden afgewogen. De vraag is dan: welke belang moet zwaarder wegen?
….
Hoe schokkend het filmpje van de onthoofding (van journalist James Foley, red) ook is, het is de keiharde realiteit van onze wereld.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
DATA - Twitter wordt in de media vaak ingezet als een graadmeter voor publieke opinie. Maar geeft Twitter echt een goede indruk van de stem van het volk?
Een statusupdate op Facebook, een tweet over je favoriete tv-programma, navigeren met Google Maps. Overal laten we een digitaal spoor achter, een spoor dat erg geliefd blijkt voor de media. Bijna elk live tv-programma betrekt Twitter in de uitzending om te laten zien “wat het publiek denkt”. Hoe komt het dat Twitter vaak gebruikt wordt om een verhaal te vertellen en kan je wel een verhaal op informatie van Twitter baseren?
We zien het gebruik van Twitter vooral terug in programma’s met een entertainend doel, zoals bijvoorbeeld talentenjachten. Maar steeds vaker duikt Twitter-data ook op bij informatieve rubrieken. Zo was er tijdens de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen van de NOS regelmatig aandacht voor de tweets die betrekking hadden op de verkiezingen.
Het antwoord ligt wellicht in het feit dat Twitter-data zo makkelijk te verkrijgen is. Over het algemeen worden tweets openbaar gepubliceerd en zijn daardoor dus voor iedereen inzichtelijk. Daarnaast valt het op dat de zogenaamde trending topics van Twitter vaak onderwerpen bevatten die actueel zijn. Hierdoor wordt het gemakkelijk om de bevolking te peilen over deze onderwerpen. Twitter is zodoende een verleidelijk medium, omdat de mening van mensen over actuele zaken makkelijk in kaart te brengen is.
ACHTERGROND - Nieuwe media, nieuwe tijden, dan kan het bevoegd gezag niet achterblijven. In Nederland maken steeds meer agenten gebruik van Twitter. Het wordt gezien als een goed middel om de afstand met de burger te verkleinen, zeker als er steeds minder tijd overschiet om op straat te zijn. En het schijnt nog goed te zijn voor het imago ook.
Het is een trend in meerdere landen. Zo was onlangs in het nieuws dat ook de New Yorkse politie zijn uiterste Twitterbest doet. Om het beroerde imago van het korps wat op te vijzelen, werden bewoners uitgenodigd om leuke kiekjes van henzelf met New York’s finest te delen onder vermelding van #myNYPD.
Goed idee?
Afgaande op de ingestuurde foto’s, bestaan de ervaringen van de gemiddelde New Yorker met de NYPD uit geschoffeerd of in elkaar geslagen worden. Cynisme voert de boventoon in de reacties op de uitnodiging van het New Yorkse corps.
‘NYPD officers are known worldwide for their timely and hands-on response to citizen grievances,’ onder de foto van een jongen met daarop twee forse agenten die hem met hun knieën tegen de grond gedrukt houden.
‘Homeless and sleeping in a synagogue? #MyNYPD has an ass kicking answer! #ForShame!’ bij een afbeelding van een dakloze die door een paar agenten in elkaar getrapt wordt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Kan veel hebben. Maar er zijn grenzen. Dag
Het is komkommertijd. Het feit dat Diederik Samsom drie maanden geleden stopte met twitteren is nu nieuws.
COLUMN - Het is te belachelijk voor woorden! Niet van deze tijd en ethisch onverantwoord. Wederom wordt er bewezen dat het hebben van een eigen mening helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Dat je het niet zomaar ergens niet mee eens mag of kan zijn. Dat je niet in het openbaar mag ventileren hoe jij dan wél over een bepaald onderwerp of standpunt denkt en maar gewoonweg je (social media)mond moet houden. Gelukkig is het in ons land (nog) niet zo ver. En mag ik dus ook (nog) gretig gebruik maken van het recht om mijn eigen mening en eventuele bijbehorende emoties te delen met iedereen die het maar lezen of horen wil.
Voor een jongen in China was het onlangs echter einde oefening, nadat hij zijn mening had gedeeld met de wereld. Hij had het blijkbaar in zijn hoofd gehaald om een bericht via social media te verspreiden, waarin hij vond dat de politie nalatig was geweest bij de verdachte dood van een man. Dat bericht had nogal wat retweets en muiskliks gegenereerd. De Chinese tiener werd acuut opgepakt voor ‘het verstoren van de openbare orde’, waardoor hij achter slot en grendel moest. Hij had de twijfelachtige eer om de eerste persoon te zijn die slachtoffer werd van deze bizarre Chinese anti-vrijheid-van-meningsuiting-dwangbuis-politiek. En de straffen zijn niet misselijk. Een onschuldig geplaatst berichtje, vol netjes geformuleerde emotie en oprecht onbegrip, kan je een flinke boete opleveren en in het meest ongunstige geval mag je zomaar drie jaar van je leven achter de tralies zitten!
Mijn verbijstering omtrent dit bericht is groot. Social media is de laatste jaren uitgegroeid tot een machtig (mooi) medium. Ik probeer de mogelijkheden en het gemak er van te zien en te ontdekken hoe één simpel geplaatste tweet, zo’n enorme impact kan (gaan) hebben, dat het de gehele wereldbevolking kan bereiken. Dat is een ongelooflijk mooi gegeven en bijna onvoorstelbaar. Als gemiddeld bedreven Twitteraar plaats ik ook dagelijks updates in mijn profiel. Vaak is dit een reactie op een nieuwsfeit, een mening over iets of een column. Dat is een vanzelfsprekendheid. Ik hoef hier (bijna) niet na te denken over de eventuele gevolgen of sancties die mijn tweet kan gaan opleveren. Dat is de vorm van vrijheid van meningsuiting die wij gelukkig in ons land nog steeds kennen. Een enorme vorm van luxe, waar men eigenlijk nooit bij stil lijkt te staan.
In een overvol stadion in Johannesburg tekende een man met zijn handen figuurtjes in de lucht. Een leek zou die figuurtjes niet herkennen, maar wellicht zou het hem troosten dat ook een ingewijdene ze niet begreep. “Verbinden” klonk het door de speakers, en de man sloot zonder aarzelen zijn eigen handen in elkander. Zo ver kwam hij nog, in het spreken van een taal die hij niet kende.
Een dag na de Mandela-memorial was immers niet de handdruk tussen Obama en Castro, niet het uitfluiten van Zuma het nieuws van de dag, maar een zwalkende doventolk. De man stond dan wel druk te gebaren, maar het was Zuid-Afrikaans en bovendien wees doof parlementslid Wilma Newhoudt er via Twitter op dat de man ‘gewoon maar wat gebaren aan het verzinnen was’. Toen naar buiten werd gebracht dat de man inderdaad een ‘neptolk’ was, ontstond er enige commotie. Onterecht naar mijn idee, want door ‘maar wat gebaren te verzinnen’ deed hij niets anders dan veel anderen deze week.
Gisteren nog, toen AC Milan spelers voor de wedstrijd nog een shirt met ‘Mandela’ omhoog hielden, en poseerden achter een groot spandoek ter ere van hem. Om zich vervolgens negentig minuten lang te misdragen, en met onsportief spel Ajax uit het toernooi te knikkeren. Het deed denken aan de beschamende kwartminuut stilte bij de WK-loting eerder deze week. Waar ze wel graag de naam Mandela noemden om zijn grootsheid op zich te laten afstralen, maar waar ze hem ook net zo snel weer vergeten als hen dat uitkomt. Dat zijn nog eens gebaren die niets betekenen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Er was ooit een tijd dat je intens domme opmerkingen kon maken zonder dat dat echt serieuze consequenties heeft.
‘De veroordeling en schadevergoeding schept een belangrijk precedent voor de manier waarop nieuwsmedia beelden en video’s van sociale media mogen hergebruiken,’ schrijft De Standaard.
Iemand nog verbaasd? Ik niet.
According to the Wall Street Journal, analysts who work for Goldman Sachs and other banks on the IPO, which raised $1.8 billion, have been privately telling select investors that Twitter’s revenue may not increase as fast as expected. […]
Investment banks under-hyping a deal they’re selling might not sound like a bad thing. […]
But it became a big issue in the bungled Facebook IPO, leading many to call the offering unfair to average investors. Facebook executives, shortly before the IPO, allegedly told a group of analysts employed by its underwriters that sales projections for the company were too high. The analysts then passed that information on to certain investors. But it didn’t come out until after the IPO that Wall Street’s favorite clients got a glimpse at potential problems at Facebook, at the same time that average investors were being whipped into a frenzy about the deal.
Morgan Stanley (MS) eventually had to pay $5 million to the State of Massachusetts for its role in Facebook’s selective disclosure of information. Facebook and its underwriters are still facing class action suits related to the deal.
And yet the same thing appears to have happened in the Twitter IPO.
