Industrie gebruikt meerdere valse twitter-accounts om pro-teerzandpijplijn stemming te kweken
, door
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De zomer van Hans van Duijn: Deel 5
, door
Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?
Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 5.
Politie voor de deur, nu al? Vanwege die ene tweet over het neerknallen van Tofik Dibi van een paar uur geleden? Hans eerste reactie is er een van angst en schrik, maar al snel voelt hij iets anders. Trots. Hij is immers een pleitbezorger van het vrije woord. Ja, hij mag toch die wens uitspreken. Hij zegt niet dat hij Tofik Dibi gaat neerschieten. Dat wordt een pittige semantische discussie. Hans verlaat Donalds achtertuin gestaag en checkt, terwijl hij naar de overkant loopt, zijn mobiel. Zijn inbox stroomt inmiddels vol met hatemail. Zijn twitteraccount is mikpunt van een massale horde linkse schreeuwers die de hoofdprijs op zijn hoofd zetten. Als ik nu het nieuws haal, zit ik misschien later bij Knevel en van Den Brink, redeneert Hans. Kan ik de aandacht vestigen op waar het werkelijk om gaat; dat we eens moeten kunnen zeggen waar het op staat.
Hans ziet twee agenten staan. Zijn moeder is met hen aan het praten in de deuropening. Hij duikt nog even weg achter een gemeentestruik om zijn verhaal te ordenen. Adem in, adem uit. Vrijheid van meningsuiting, woorden zetten niet aan tot geweld, als iemand dit had gedaan bij Wilders was er niks gebeurd, enzovoort. Hans gebruikt zijn vingers erbij om de argumenten in zijn hoofd te categoriseren, zoals een jong kind nog tot tien telt. Nog één keer ademt hij diep in en uit en loopt dan met ferme stappen richting de dienders in de voortuin.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De zomer van Hans van Duijn, deel 4
, door
Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?
Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 4.
Hans blijft in de deurpost staan en vraagt vertwijfeld aan Donald: ‘Imperiaal? Auto?’
‘Ja, man. Ik krijg ‘m er niet op geklemd. Ik heb gewoon hulp nodig.’ Het valt Hans op dat de stekels van Donald wel gefixeerd lijken door een stevige lak, als talloze naalden op de hoofdhuid. Hans excuseert zich en verdwijnt even naar de woonkamer. Hij zet de loper weer terug op het marmeren schaakbord.
Onder de carport van Donald speelt zich nu een onhandige dans af met het grote imperiaal. ‘Nee, een stuk naar achteren, ja zo, dat hij klikt. Hij moet klik zeggen,’ instrueert Donald de onhandige Hans. Maar de kunststof dakdrager zegt helemaal geen klik. Donald verliest zijn geduld. ‘Nee, nu naar voren schuiven. Nog een klein stukje. Nee, kijk dan… daar… Nee, daar in dat palletje!’ Hans laat het kunststof rek met de metalen strips nu langs de auto bungelen. ‘Kijk uit voor de lak!’ roept Donald. Geërgerd loopt Donald om de auto heen en klikt het imperiaal nu vast. ‘Kijk, zo!’ verduidelijkt hij. ‘Aha,’ zegt Hans zachtjes en kijkt naar de grond.
‘Moet je wat drinken?’ vraagt Donald. Hij veegt het zweet van zijn voorhoofd. ‘Koud pilsje?’
‘Ik heb net geluncht.’
‘Dus?’
‘Ik moet ook nog werken.’
‘Nou en. Boeien.’
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De zomer van Hans van Duijn, deel 3
, door
Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?
Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 3.
Met een door Page keukenpapier omzwachtelde rechterhand tikt Hans op laag tempo een kwade blogtekst over linkse schuinsmarcheerders, multicultifanaten en klimaatalarmisten. De bezigheid kost ruim een uur. Met zijn vrije linkerhand kneedt hij in de jeansstof ter hoogte van zijn kruis. De opwinding van opstand tegen de politieke correctheid, benoemt Hans het af en toe liederlijk. Een rechtse revolte als libidoversterkend middel. Provocerend geil.
Hans’ moeder heeft het huis verlaten voor een bezoek aan de Keurslager in het winkelcentrum. Over een kleine drie uur wordt Hans weer verwacht in de unit van datatypisten op het industrieterrein, twee kilometer verderop. Één viaduct over, langs de busbaan, stukje over een klinkerweg en dan ben je er al. Zijn leidinggevende heet Anwar en is een Marokkaanse jongen in een aftershavewalm. Hij gebruikt termen als ‘vriend’ en ‘ouwe’, iets dat Hans voortdurend tegen de borst stuit. Anwar werkt er nog maar een paar weken. Hij schept steeds op dat hij in september begint bij een ‘voorraadhoudend groothandelsbedrijf met maar liefst 15.000 non-food artikelen’. Stakker. Lepelt de vacaturetekst op tegen iedereen die het wel of niet horen wilt.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De zomer van Hans van Duijn, deel 2
, door
Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?
Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 2.
Hans eet de broodjes met gebraden gehakt zittend op het bed in zijn verhitte zolderkamer. De kruimels zoemt hij weg met een kruimeldief. Door de lamellen heen ziet hij donkere wolken samenpakken boven de Zuidhollandse woonwijk. Linkse clown Tofik Dibi gaat aan de haal met zijn tweet. GeenStijl en HP/De Tijd hebben zijn bericht over het ‘afknallen’ geplaatst. Hmm, iets meer dan 40 ‘followers’, dat moet toch beter kunnen. Hij zet het bord met kruimels op het bureau en tikt nog wat reacties op zure en verontwaardigde twitteraars.
In de spiegel bekijkt Hans zijn gezicht. De spiegel had jarenlang in zijn vaders speciaalzaak voor sportvisserij gehangen. Het is een spiegel van de Heineken Brouwerij, zo een met authentieke tekeningen van het aloude brouwproces, vol houten tonnen en ferme mannen met spierballen en snorren. Hans’ eigen gezicht is met de jaren getekend door de littekens van de acne. Zijn gebit vertoont een zachtgele gloed van vele kopjes koffie van het postsorteerbedrijf. De stofzuiger van zijn moeder blijft op de achtergrond maar door het huis jengelen. Hoe lang was ze nu al niet bezig? Hans kijkt nog eens in de spiegel. Nu iets dichterbij. Ik ben dan misschien niet knap, redeneert hij, maar ik ben niet gek.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De zomer van Hans van Duijn, deel 1
, door
Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?
Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 1.
Ontmoet Hans van Duijn, parttime datatypist bij een postsorteerbedrijf in Zuid-Holland. Hans begon ooit aan een academische studie, maar werd door zijn studiegenoten helaas buitenspel gezet als de freak, de outcast, de hulpeloze dwaler. Hoe hard Hans zijn best ook deed in de collegebanken, de studenten snapten zijn zenuwachtig lachje, bril met lichtblauwe glazen en vlassig baardje al niet, laat staan zijn uitspraken die grensden aan het psychotische.
Wanneer Hans niet werkt, mag hij graag achter zijn laptop zoeken op Marktplaats naar auto-onderdelen, materiaal voor hengelsport of een polyester zeil voor nautische doeleinden. Al vijf keer deed hij een bod op een unit van vijf katrollen. Waar hij ze voor nodig zou hebben, wist hij nog niet. Het ging erom dat het een voordeeltje was. Zijn vader joeg ook op voordelen. De beste man was al in 2003 overleden. Hij runde een speciaalzaak voor de sportvisserij. Op jonge leeftijd mocht Hans in de winkel helpen. Gefascineerd was hij vooral door vishaken. Scherpe haken door een vissenlip steken, daar ging een bijna erotiserende werking van uit.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Twitter Town Hall Meeting: #AskObama
, door
“RT @starwars: #AskObama – Who shot first – Han or Greedo?” Niet direct de droombijdrage aan een twitterdebat met de Amerikaanse president. De eerste town hall meeting tussen Twitteraars en Barack Obama was dan ook niet zo’n heel groot succes. De anonimiteit verlaagt vooral de drempel om de machtigste man ter wereld zo melig mogelijk te benaderen. De serieuze tweets die overbleven schoten vervolgens alle kanten op – van studiefinanciering tot het legaliseren van een blowtje.
Het moet een helse klus zijn om de lange, politiek genuanceerde antwoorden van de president terug te schroeven tot een bondig antwoord in 140 tekens. Volgens de Wall Street Journal was dat soms zelfs onmogelijk, gezien eerdere ervaringen bij Facebook eerder dit jaar. Toen, berekende de journalisten, waren de antwoorden van de president gemiddeld 38 tweets lang, zijn langste antwoord telde zelfs 8.100 karakters – goed voor 58 tweets. Dus de samenvattingen vlogen ons ook gisteren om de oren:
Mr. Obama responded at length to this question from Dexter Smith of Atlanta, known as @RenegadeNerd online: “Mr. President, will you issue an executive order to raise the debt ceiling pursuant to section 4 of the 14th amendment?” Mr. Obama’s Twitter response: “Obama: Folks “shouldn’t be toying with” debt limit; on 14th Amendment, we shouldn’t even get there, Congress must act” The president’s actual response would have required 15 Twitter posts.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Weiner: de fasologie van een schandaal
, door
Een gastbijdrage van Sebastiaan van der Lubben. Het stuk staat ook op zijn eigen blog.
Anthony Weiner (46), Congreslid voor het 9e district van New York, heeft een foto van zijn erectie in onderbroek met 50.000 volgers gedeeld. Je zou het een moedige poging kunnen noemen om seksuele taboes in Amerika te doorbreken. Feit is dat de erectie niet voor het publiek, maar een select gezelschap was bedoeld. Weiner maakte de foto, drukte op verzenden, kreeg de schrik van zijn leven, verwijderde de foto allengs en begon toen te liegen. Pas toen, bij de leugen, is het schandaal in alle hevigheid losgebarsten.
Weiners verweer, ‘mijn account is gehackt’, smolt al snel als sneeuw voor de zon. In de schandalogie (de leer van (politieke) schandalen) wordt dat een tweede orde probleem genoemd. Een schandaal doorloopt namelijk fasen: de vaststelling van het feit en de eerste reactie (eerste fase), het vervolgonderzoek en de confrontatie met de uitkomst daarvan (tweede fase). Een schandaal kan in de eerste fase blijven ‘steken’. In casus Weiner zou hij er met een bekentenis van af kunnen komen. ‘Ja, ik fotografeer graag mijn erectie en deel die foto met een selecte groep dames.’ Weiner verkoos een leugen en toen die niet bleek te kloppen, had hij plots twee problemen: niet alleen een vreemde hobby, hij was ook nog eens onbetrouwbaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.