Waarom waterschappen u moeten interesseren

Schier hysterisch hoongelach, dat was wat mij ten deel viel toen ik op de redactieburelen van GeenCommentaar voorzichtig suggereerde dat ik wel een stukje over de waterschapsverkiezingen in november wilde schrijven. Mijn geachte collegae vinden de waterschappen dan ook volstrekt oninteressant en houden zich in november liever bezig met de Amerikaanse presidentsverkiezingen, die (slecht getimed) in dezelfde maand zijn. Een veeg teken, wat mij betreft. Want als de redactie van het kloppend hart van zuurlinks Nederland al niet warm of koud wordt van de waterschapsverkiezingen, hoe moet de gewone Serge-met-de-geitenwollen-sok op de straat er dan enthousiasme voor opbrengen? Dat moet anders en daarom begin ik hier nu mijn persoonlijke campagne om de opkomst bij de waterschapsverkiezingen te laten stijgen. Om te beginnen hierbij drie redenen waarom de waterschapsverkiezingen u iets moeten schelen:

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.