De verkiezingen vorige week in Togo zijn, anders dan vijf jaar geleden toen er honderden doden vielen, rustig verlopen. Dat is winst. De oppositie is het echter niet eens met de uitslag, die inhoudt dat de zittende president Faure Gnassingbé heeft gewonnen. Ze dreigt met geweld. De sfeer in de hoofdstad Lomé is om te snijden. Ruim duizend oppositie-aanhangers gingen vanochtend de straat op. Onafhankelijke waarnemers hebben het nodige aan te merken op de verkiezingen, maar betwisten de uitkomst niet. Gnassingbé heeft de afgelopen jaren economische groei gerealiseerd en met de mensenrechten gaat het stukken beter dan onder zijn vader (al blijft er veel op aan te merken). De parlementsverkiezingen van 2007 waren vrij. Vorig jaar probeerde Gnassingbés broer Kpatcha de macht over te nemen. Hij zit nog steeds zonder vorm van proces gevangen, maar hoeft in elk geval niet meer de doodstraf te vrezen, want die werd vorig jaar afgeschaft. Dus Kpatcha is beter af onder de democratische koers dan onder de militaire die hij zelf voorstond, constateert de president monter in een lang interview over de koers van het land. Het lijkt erop dat hij voor het voordeel van de twijfel gaat.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto: Issa Hayatou, de opperbobo van de CAF
De bestuurders van de Afrikaanse voetbalbond CAF mogen zich eens goed achter de oren krabben. Zij wezen Angola de Afrika Cup toe, maar deden dat vooral vanuit economische en politieke motieven. De gevolgen van dat besluit slaan nu als een boemerang op de bobo’s terug.
Het was al groot nieuws in september 2006. Toen maakte de Afrikaanse voetbalbond CAF bekend dat Angola gastheer zou zijn van de Afrika Cup in 2010. Menig expert fronste onmiddellijk de wenkbrauwen. Angola? Het land dat al dertig jaar één grote puinhoop is? Het land waar tientallen jaren een bloedige burgeroorlog woedde? Waar de vrede broos is en het openbare leven een chaos?
Op het continent zelf hebben ze zo hun eigen verklaringen waarom Angola tot gastland werd gebombardeerd. Was het een taalkundige kwestie? Geen enkel Portugees-sprekend land had immers nog de Afrika Cup georganiseerd. Of was het toch de olie? Toen de overgebleven kandidaten voor de Afrika Cup 2010 werden bekendgemaakt, klaagden verschillende landen al over de “opvallende keus voor olieproducerende landen”.
Duurste plek
Angola is booming, op economisch gebied. Maar daardoor is Angola, en vooral de hoofdstad Luanda, op dit momenteel zo ongeveer de duurste plek op aarde. En de heisa in de olierijke regio Cabinda is nog geenszins voorbij. Gek genoeg koos de bond juist voor Cabinda om er groepswedstrijden te houden. Dat is nu écht een plek waar je alle liefhebbers van het Afrikaanse voetbal naartoe zou willen sturen.
De president van Togo Faure Gnassingbé heeft zijn broers Essozilam en Kpatcha laten oppakken op de verdenking dat zij een coup wilden plegen. Een en ander ging gepaard met vuurgevechten, maar de president heeft zich inmiddels verzekerd van de loyaliteit van het leger.
De aan de Sorbonne opgeleide Faure geldt als de verlichte telg van de Gnassingbés, die in 1967 aan de macht kwamen na een staatsgreep. Pater familias Gnassingbé Eyadéma was een meester in het overleven van coups, aanslagen, ongelukken en dergelijke. Faure heeft het beleid om mensenrechten te schenden voortgezet. Er is een oppositie, geleid door Gilchrist Olympio, zoon van een eerdere Togolese president, die in een coup in 1963 vermoord werd. De bevolking hoeft geen honger te leiden, want Togo is zelfvoorzienend in voedsel.
Sommige commentatoren zien in de arrestatie van Kpatcha een opmaat naar de verkiezingen van 2010, hoewel de verkiezingen die Faure aan de macht brachten geen aanleiding geven te denken dat deze eerlijk verlopen. Kpatcha en Faure leefden al enkele jaren in onmin, nadat de president zijn broer had ontslagen als minister van defensie. Hun moeders zijn afkomstig uit verschillende stammen, die er traditioneel een gespannen verhouding op nahouden.
Het is onduidelijk in hoeverre de machtsstrijd zich uitstrekt tot andere van de ongeveer honderd kinderen die de pater familias bij diverse vrouwen verwekte. De enige die verder bekendheid geniet is Rock Gnassingbé, een commandant van de artillerie die zich ook met de gebeurtenissen bemoeid zou hebben. Rock is tevens voorzitter van de nationale voetbalbond. Bij zijn deelname aan het WK van 2006 viel het Togolese elftal vooral op door de aanvankelijke weigering om de wedstrijd tegen Zwitserland te spelen, vanwege een betalingsgeschil.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.