Gratis, omdat jij m’n vriend bent

Gratis, maar niet voor niets. Software en hardware worden gratis weggegeven om zoveel mogelijk gebruikers te lokken en te vangen, signaleert Maurits Kreijveld. Kortgeleden bracht Apple een nieuwe versie uit van zijn software voor de Mac (OSX 10.9 Mavericks). De prijs: gratis. Ook de recente update van Microsoft naar Windows 8.1 is gratis voor wie versie 8 heeft. Deze voorbeelden passen in een trend waarbij software-updates steeds goedkoper zijn geworden, komend van een prijs van zo’n € 150 amper vijf jaar geleden. Microsoft, kampioen van de desktop, verdiende ooit de helft en tegenwoordig nog altijd een kwart van zijn inkomen aan software-updates, vele miljarden dollars. Die inkomstenbron lijkt nu definitief op te drogen. In de wereld van de smartphone, hét symbool van de convergentie tussen computer en telefonie, zijn gratis software-updates al jaren gewoon. Hier wordt bovendien ook de hardware gesponsord: bij een tweejarig telefoonabonnement krijg je vaak een toestel ‘gratis’. Amazon, dat volledig leeft van diensten, schijnt zelfs smartphones en tablets (zoals de Kindle) gratis te willen gaan aanbieden. In het Engels beter uitgedrukt als ‘free to consumer’: gratis voor de gebruiker.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Leve de tabletkrant

OPINIE - Kranten zien het belang en de mogelijkheden misschien  wel die tablet biedt. Ze denken alleen dat ze er nieuwe krantenlezers mee kunnen aantrekken. Terwijl ze hun trouwe abonnees moeten overhalen om tabletabonnee te worden.

Er zijn genoeg kranten die inzien dat de tablet de toekomst is voor hun medium. Zo geeft NRC iPads weg als je abonnee wordt. En Rupert Murdoch introduceerde The Daily, een krant die uitsluitend op de iPad verschijnt. Maar de nieuwe abonnees van NRC worden zelden vaste abonnees. En The Daily zal deze maand ophouden te bestaan. Te duur en te weinig interesse. De fout die NRC en Rupert maken is dat ze denken dat je met een tabletkrant een nieuw soort krantenlezer aanspreekt.

Ik heb zelf geen tablet, maar ik kan me zo voorstellen dat de tablet ideaal is om een krant op te lezen. De grootte is prettig, je kunt gewoon door je krantje heen bladeren, je kunt nog eens op een linkje klikken als je ergens meer van wilt weten en je kunt het overal mee naartoe nemen. Zelfs als je op vakantie gaat. Of op zakenreis. Of gaat emigreren. En je hoeft niet elke maand een stapel kranten in de papierbak gooien. De krant in tabletvorm is als de papieren krant maar dan een paar duizend keer beter. Praktischer vooral. En milieuvriendelijker. Dat ene emotionele voordeeltje (papier voelt zo lekker) ben je zo vergeten.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Boekenlui: met z’n allen de afgrond in

Gutenberg drukpers in bedrijf (Wikimedia Commons)

Stel, je kan terug in de tijd en dinosaurussen waarschuwen dat er een enorme meteoor aan komt die hen allemaal zal doden. Maar in plaats van je te bedanken en een veilig heenkomen zoeken, snauwen de dino’s je af en blijven ze suf naar de almaar groter wordende vuurbal in de lucht staren. Dat was zo ongeveer het beeld tijdens een debatavond met mensen uit de boekenindustrie, georganiseerd door de Stichting Literaire Activiteiten Amsterdam (SLAA).

De door SLAA genodigden waren Paul Sebes (literair agentschap Sebes & Van Gelderen), Sander Ruys (Maven Publishing), Joost Nijsen (uitgeverij Podium), Valentine van der Lande (Tenpages.com), Lolies van Grunsven (Van Grunsven Creative Management) en Willem Dudok (Johnny Wonder, bureau voor publieke communicatie). Ook waren schrijvers Walter van den Berg en Nelleke Noordervliet uitgenodigd tijdens de debatavond, die de toepasselijke titel ‘Het einde van de uitgeverij?’ had meegekregen.

De centrale stelling: internet zorgt voor nieuwe, populaire uitgeefmodellen die de traditionele uitgevers zullen doen verdwijnen. Daar waren de industriemensen, en dan met name de uitgevers, het absoluut niet mee eens.

Het introductierondje was meteen al veelzeggend voor de breed gedeelde overtuiging dat internet de industrie nog niet zo raakt. Sander Ruys, een jonge kerel die pas begonnen is met zijn Maven Publishing, werd gevraagd welk soort media hij het liefst uitgeeft: ebooks, audioboeken of papieren boeken. “Papieren boeken,” zei hij, zonder na te hoeven denken. “Want daar verdien ik het meeste aan.” Maar ook persoonlijk leest hij het liefst papieren boeken, en dat geldt, zo is hij overtuigd, voor de meeste mensen en dat om nostalgische redenen: papier leest gewoon lekker, want je bent het gewend. Wel kon hij zich voorstellen dat dit waarschijnlijk anders zal zijn voor mensen die nu geboren worden en opgroeien met schermen.