Er is gedonder in de wereld van de ontwikkelingssamenwerking enwel over 'wat u denkt van de Nederlandse ontwikkelingshulp'. Vorige maand publiceerde het tijdschrift onzeWereld een peiling waaruit werd geconcludeerd dat bijna 60% van de Nederlanders het overheidsbudget van ruim 4 miljard euro voor ontwikkelingssamenwerking te veel vindt. Diverse media en politici -waaronder de Telegraaf en Arend Jan Boekestijn- grepen het onderzoek aan om te bevestigen wat ze al dachten. Zo reageerde Boekestijn als volgt: "Ik geloof dat de opvattingen over ontwikkelingssamenwerking kritischer worden. Nu zegt men: natuurlijk willen we helpen, maar dan moet er wel iets goeds met het geld gebeuren, en daarover hebben we grote twijfels.. ..Ontwikkelingssamenwerking heeft maar een beperkte invloed, het is meer een doekje voor het bloeden" (bron). De Nationale Commissie voor internationale samenwerking en Duurzame Ontwikkeling (NCDO) die jaarlijks in haar Barometer Internationale Samenwerking ook de Nederlandse samenleving peilt over haar opvattingen aangaande ontwikkelingssamenwerking was not amused...
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Wat is in vredesnaam de relevantie en de waarde van een onderzoek naar de Favoriete Werkgevers?
Jaarlijks verschijnt er in de diverse media een lijstje met bedrijven. Volgens de onderzoekers zijn dit de bedrijven waar de mensen uit de steekproef het liefst zouden willen werken, waarbij ze niet hun eigen werkgever mogen noemen.
Wat zegt ons dat nou? Helemaal geen zak. Het grootste deel van de mensen heeft namelijk nog nooit in die bedrijven die ze noemen gewerkt. Ze kunnen daar dus eigenlijk geen oordeel over vellen. Het oordeel wordt voor het grootste deel bepaald door hoe een bedrijf in het nieuws is gekomen. En misschien voor een heel klein deel door informatie uit de vrienden/kennissen kring. Maar het zegt dus meer over de omvang en publiciteitsgeilheid van een bedrijf dan of het een goede werkgever is.
En dat dan bedrijven een hoge score wijten aan “Het concern heeft verschillende functies en banen op alle niveaus. Er zijn doorgroeimogelijkheden” is natuurlijk helemaal van de zotte. Daar kan je als buitenstaander namelijk nauwelijks een zinnig oordeel over geven. En als je veel bij grote bedrijven hebt rondgelopen weet je dat er zoveel politieke factoren zijn die belangrijker zijn voor jouw “doorgroeimogelijkheden” dan het aantal beschikbare treden op de ladder.
Het onderzoek is dus nietszeggend. Maar wat mij dan nog meer verbaast, is het feit dat er kennelijk mensen en organisaties zijn die zitten te wachten op die non-informatie. Iemand moet die onderzoeken toch betalen. Maar wat kan je er nou mee? Als je als HRM manager werkelijk denkt dat een hogere positie jouw wervingsbeleid makkelijker maakt, wordt het tijd voor een andere favoriete werkgever.
En wat moet ik als werknemer met die lijstjes (die me via de krant opgedrongen worden)? Anders dan de het bevestigen van de businessmantra “big is beautiful, come to us“?
De nutteloosheid wordt nog eens extra onderstreept als je naar een ander onderzoek kijkt, namelijk naar de werknemerstevredenheid. Daar winnen vier bedrijven die niet eens in de top50 van favoriete bedrijven voorkomen.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Het logo zegt het al: volg online een 60tal parameters die ons aanbelangen – heerlijk rollende cijfertjes om bij weg te dromen. Een bookmarkertje zou ik zo denken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.