Ik ben nooit een early adopter geweest. Pas onlangs schafte ik een Smartphone aan, na heel lang met een koelkast van Nokia te hebben rondgelopen. Naar volle tevredenheid overigens. Want bellen deed het ding uitstekend. Toen iedereen al lang en breed een pc in huis had staan, behielp ik mij nog met pen en papier. Pas na een reeks van zeer goedkope computers van inferieure kwaliteit durfde ik in 2006 de stap te maken naar een prestigieuze iMac. Mijn oude muziekinstallatie was de goedkoopste die ik kon vinden, een aanbieding. Geld had ik toen nauwelijks en die paar elpees die ik mij kon veroorloven rechtvaardigden de aanschaf van een dure stereoset bij lange na niet. Tot drie weken geleden. Bij het opruimen van de zolder vond ik een stapeltje oude elpees. Wegdoen of toch maar bewaren? Het historisch besef en mijn melancholisch verlangen naar vroeger wonnen het van mijn opruimdrift. Maar helaas. Niks meer voorhanden om de elpees fatsoenlijk af te spelen. Mijn Akai midiset had begin jaren negentig al de geest gegeven, En met de opkomst van de compact disc leek het aanschaffen van een nieuwe platenspeler en toebehoren mij pure geldverspilling.
Dat bevestigt projectleider Lisa van den Herik van Uitgeverij Unieboek – Het Spectrum, naar aanleiding van een bericht in NRC Next vanmorgen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Het lijkt alsof Spotify de muziekindustrie open breekt, maar dat zou nog wel eens schijn kunnen zijn, zegt Jaap-Henk Hoepman, onderzoeker aan de Radboud Universiteit Nijmegen in deze Engelstalige gastbijdrage (blog).
According to this post on TechCrunch, startups like Spotify that depend on premium licensed content have a fundamental problem: If they succeed, the content owners will jack up their licensing fees. But I think there is another problem, that affects us users in a big way, and that will essentially turn Spotify (or any other startup that happens to be even more succesful) into a monopoly.
The thing is this. In the old days, the carrier to distribute music to the consumer, i.e. the CD (or the LP), was standardised. We had one CD player, that could play all CDs, irrespective of the record company that our favourite artist happened to be signed up with. Things worked this way because used to buy CDs one at a time, released by different record companies.
We have tried to do similar stuff on-line with MP3 and the like. But with subscription-based services like Spotify thinks don’t work the same way. When I subscribe to Spotify, I get a Spotify player that I need to play the music I like. If I also want to listen to music available through Google Music, I need a different player. It’s like needing several CD players, one for each record company that happens to release CDs that you like. Clearly undesirable: you are not going to switch player whenever you want to listen to a different song.
Dit is de tweede gastbijdrage van Markus Schmid. Hij blogt zelf ook op Klimaatguru.
Spotify, de nieuwste online dienst voor muziekliefhebbers, is in een onstuimige opmars. Downloaden is out. Op Spotify staan nu al meer tracks op dan op iTunes, deze worden streaming aangeboden en zijn volkomen legaal te beluisteren. Het programma werkt fantastisch, nooit eerder was het zo makkelijk om alle muziek die je ook maar wilt op je PC binnen te halen.
Als muzikant kom ik een vreemde spagaat terecht. Aan de ene kant ontdek ik via Spotify met groeiend enthousiasme obscure jazzbands en kan ik ineens weer naar bijna vergeten opnames van Keith Jarrett luisteren.
Aan de andere kant is het verdienmodel voor de gemiddelde muzikant een regelrechte ramp. Waar je als liedjesschrijver door een albumdownload via iTunes nog $0,94 kon verdienen, levert het je op Spotify nog maar $0,00043 op als iemand je album van begin tot eind beluistert, zie deze infographic.
Gedachtenspel: Stel dat je als muzikant met je eigen muziek via Spotify een minimumloon van $ 1160,- (€ 950,-) zou willen verdienen. Je album zou dan 4,5 miljoen keer beluisterd moeten worden! De long tail theorie is mooi, maar dat soort getallen zijn niet direct voor een Nederlands jazzbandje weggelegd. Nostalgie van weleer: In de goede oude tijd zat je met het na optredens verkopen van 120 eigen beheer cd’s al op hetzelfde maandsalaris.
Om als indie-band je muziek op Spotify te krijgen moet je in zee met ‘aggregators’ als CDBaby of Orchid. Deze sturen je muziek cyberspace in en verdienen daarvoor het grootste deel van de opbrengsten. Je hebt totaal geen controle over wat er gebeurt. Alles verloopt anoniem, via internet, met bedrijven waarvan je niet eens weet waar ze zitten – laat staan dat je ooit een mens hebt gesproken. Dat probleem bestond natuurlijk al langer, Spotify is slechts de volgende stap op de eerder ingeslagen weg.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
NIEUWS - Een sprankje hoop voor de muziekindustrie. Hoewel klein, 0,3%, is de omzet voor het eerst sinds 1999 toegenomen.
“I would rather be raped by Pirate Bay than fucked up the ass by (Sony boss) Hasse Breitholtz and Sony Music and will remove all of my songs from Spotify pending an honest service.”
De Zweedse zanger Magnus Ugglla (contract bij Sony) windt zich op over het feit dat de muziekindustrie aandelen heeft in de (in Nederland nog niet te beluisteren) nieuwe muziekdienst Spotify, maar dat hij amper wat verdient aan het feit dat hij daar veel wordt beluisterd. De labels stellen hun eigen inkomsten veilig, maar verzaken nog altijd de artiesten te betalen voor wat uiteindelijk hun werk is.
Behind the music: The real reason why the major labels love Spotify
Op GeenCommentaar hebben we regelmatig kritiek op de muziekindustrie. De rechtszaak tegen The Pirate Bay bewijst eens te meer dat de industrie een olietanker is die al lekkend niet van een andere koers wil weten. Maar soms zien we toch lichtpuntjes. En één van die lichtpuntjes is Spotify, een relatief nieuwe streaming-toepassing voor muziek op de pc.
Om een voorbeeld te geven van de immense hoeveelheid muziek die de applicatie ontsluit: op dit moment geeft Spotify 2.131.531 resultaten als je zoekt op muziek tussen 2000 en nu, en al deze nummers zijn met een muisklik te beluisteren, zo goed als zonder vertraging. Het systeem gebruikt daarvoor p2p-techniek, waarbij de door jou beluisterde nummers lokaal worden opgeslagen, zodat je ze niet steeds hoeft te downloaden. Tegelijkertijd wordt de muziek vanaf jouw pc weer ge-upload naar andere Spotify-gebruikers.
Het aanbod is niet alleen qua aantal imposant, maar ook heel divers. Goed, ze hebben niet alles, ik zocht bijvoorbeeld tevergeefs naar albums van The Knife en Vive La Fête, maar veel is er wel. Niet al te main stream bandjes als Caesar en The Madd waren bijvoorbeeld gewoon te vinden en direct te beluisteren.
Spotify hoopt geld te verdienen door af en toe reclamespotjes tussen de muziek door af te spelen en door abonnementen te verkopen. En voordat ik het vergeet, dit is allemaal legaal.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De platenmaatschappijen moeten er alles aan doen om Spotify niet failliet te laten gaan. Dat is overduidelijk in hun eigen belang.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.