Voor de IJszeef-dummies is de periode van het Lange Wachten aangebroken

22 oktober is de finale datum waarop de brief van De Nederlandsche Bank (DNB) ontvangen moet zijn, op grond van de administratie die de failliete IJslandse bank heeft overgedragen teneinde de inmiddels door de staat overgenomen garantieregeling uit te voeren. Enige opluchting voor degenen die de twijfelachtige eer hebben voor het eerst een brief van dit machtige instituut te ontvangen. Het klamme zweet is er voor die spaarders, die geen bericht hebben ontvangen. Hen wacht een eindeloze procedure, om hun spaarcenten alsnog boven het ijswater te krijgen. Maar voor allen geldt dat geduld een schone zaak zal zijn: als het meezit komen de liquide middelen over een maand of drie beschikbaar. Met pech duurt het een half jaar of langer, of een eeuwigheid. Dit bericht zou niet geschreven zijn als deze blogger niet zou zijn aangeschreven met een brief waarin DNB ons persoonlijk meldt dat de Collectieve Garantieregeling uiteindelijk zal leiden tot teruggave van de spaartegoeden. Dat is een zucht van opluchting waard. Zeker als men bedenkt dat de betreffende bank in haar vlucht uit het Amsterdamse alle 1,5 miljard aan spaartegoeden, incluis de eigenaren en overige administratie, op een lullige usb-stick heeft weggeschreven. DNB-man Nout Wellink vertelde dit nogal lakoniek, vrij snel nadat de bancaire kantooretage geheel ontzield werd aangetroffen. Wat als dit stickje corrupt was geweest, of op een of andere wijze verloren was gegaan? Kan het absurdistischer: 1,5 miljard euro op zo'n plastic fluitje flashmemory!

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vrijdag vraag | spaargeld

VrijdagVraagteken
Wat te doen met uw spaargeld? Huizen storten in op de markt en banken wisselen sneller van eigenaar dan u kan van bank.
Graag inzetten boven de 100.000 euro en zowel op korte als lange (pakweg 10 jaar) termijn…

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.