In memoriam: de sociaaldemocratie

Toen Gerrit Komrij in 1991 de teloorgang van de sociaaldemocratie beschreef, in De Rooie Uitvaartdienst, schetste hij een partij die stuurloos was geworden nu het te verheffen volk zich al verheven had en er van armoede geen sprake meer was. Het waren de jaren van Wim Kok, de jaren vlak na de val van het communisme, en niemand voorzag in die jaren wat er zou volgen: de alleenheerschappij van het kapitalisme. Had de partij zich bij zijn grondbeginsel gehouden – opkomen voor de zwakkeren in de samenleving – dan had de PvdA nu kunnen staan waar Tsipras staat in Griekenland. Maar de internationaal meest bekende PvdA-politicus, Jeroen Dijsselbloem, staat tegenover de man die amechtig probeert om de akkoorden tussen de corrupte oude macht in zijn land en de trojka open te breken. Als laatste hoop voor de zwakkeren in de samenleving; als laatste barrière tussen het wanhopige en schandalig verarmde volk en de fascisten van de Gouden Dageraad. Wat een trieste afgang. De nazaten van Drees als slippendragers van het grootkapitaal. Ik weet wel dat 'grootkapitaal' een ouderwetse socialistenterm is, regelrecht uit het arsenaal van oude vakbondsmannen als Jaap van de Scheur, maar juist nu is het weer hoogst actueel. De globalisering heeft enorm grote en machtige bedrijven opgeleverd en die hebben de Verelendung – ook al zo’n antiek socialistisch woord – opnieuw in gang gezet. En de welvaartsstaat is het eerste wat kapot moet.

Door: Foto: FaceMePLS (cc)
Foto: Logo’s van sociaaldemocratische partijen copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Het echte verraad van links

, door

ANALYSE - Ondanks de eeuwige klaagzang van rechts, dat beweert slachtoffer te zijn van linkse dictatuur, weet iedereen die de politiek ook maar een beetje volgt dat links al jaren op haar retour is. Dit viel me onlangs weer op toen ik dit fragment tegenkwam van een verkiezingstoespraak uit lang vervlogen tijden:

We had to struggle with the old enemies of peace–business and financial monopoly, speculation, reckless banking, class antagonism, sectionalism, war profiteering.

They had begun to consider the Government… as a mere appendage to their own affairs. We know now that Government by organized money is just as dangerous as Government by organized mob.

Never before in all our history have these forces been so united against one candidate as they stand today. They are unanimous in their hate for me–and I welcome their hatred.

Dit zei niemand minder dan de President van de Verenigde Staten in 1936. Hoe anders gaat dat nu. De Democraten verzetten zich allang niet meer tegen Wall Street, integendeel, ze zijn er afhankelijk van geworden. De speeches van de Democraat die nu in het Witte Huis zit zijn vaag en gaan over hope en change of hij kondigt bezuinigingen aan. Vooral niet te radicaal, want Obama verwelkomt de donaties van de voormalige vijand.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige