Een aardig stuk van PvdA-dinosaurus Rob Oudkerk over de nieuwe Marcouch-rel in Amsterdam (inmiddels al weer voorbij) op, jawel, Joop.nl. Hierin geeft hij aan wat volgens hem de vijf allergrootste problemen van de PvdA zijn: een personeelsprobleem, een existentieel probleem, een geloofwaardigheidsprobleem, een uitstralingsprobleem en de neiging van de hele partij zichzelf voortdurend in de eigen voet te schieten. De ruzie rond het lijstrekkerschap van Marcouch is, aldus Oudkerk, een uitstekend voordeel van het laatste probleem. Het is een fraaie analyse, maar Oudkerk mist volgens mij wat misschien wel het belangrijkste probleem is: hijzelf, samen met honderden andere PvdA'ers die maar niet kunnen ophouden met publiekelijk analyseren wat de problemen in de partij zijn.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Ja hoor, elke keer een overtreffende trap. Deze keer is zij politicus van het jaar. Volgende keer zal zij de verkiezingen wel dik winnen met minstens 51% van de stemmen. Nu moet het toch zo langzamerhand ook bij de rest van Nederland gaan dagen. Rita is niet echt. Rita is een actrice. In een gigantische politieke realitysoap. Dat hadden we natuurlijk al veel eerder kunnen ontdekken vanwege het lage realiteitsgehalte van haar belevenissen. Zeg nou zelf, een slogan als “ik ben niet rechts, ik ben niet links, ik ben recht-door-zee” kan toch alleen maar afkomstig zijn uit de koker van Wim T. Schippers.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.