"Er is het Europa van de 21ste eeuw geen plaats meer voor rondtrekkende burgers als de Roma en Sinti. Het beleid moet er op gericht zijn deze mensen zo spoedig mogelijk onder te brengen op een vaste woon- en verblijfplaats". Niet mijn persoonlijke mening. Maar wel eentje die sinds gisteren veelvuldig op diverse fora wordt geventileerd. Hoogtijd dus om deze stelling eens te onderwerpen aan de Wisdom of the Krauts. "Als ik mijn tentje opzet aan de rand van de weg krijg ik een bekeuring.. ..en slapen op het strand van Monaco mocht ik ook al niet". Gelijke monniken... klinkt logisch. Maar als jouw vader, grootvader en overgrootvader niet anders deden. Jouw overgrootvader al zo leefde nog voor veel van de huidige nationale staten ontstonden, waarom zou jij dat dan niet meer mogen? Zolang je maar geen criminele dingen doet. Slapen onder de sterren is geen misdaad. Zouden wij in Europa dit kleine stukje sociale diversiteit niet moeten koesteren en op een menselijke en rechtvaardige manier inpassen? Gewoon omdat in ieder mens (heel diep) een nomade schuilgaat? Een pas gescheiden ZZP-er die vanuit de Starbucks op het Centraal Station de hele ochtend zijn zaken via gratis WiFi regelt en slechts één kopje koffie bestelt is toch ook een soort opportunistische nomade? Of zijn de Roma en Sinti gemeenschappen zo hopeloos verloederd door criminaliteit, analfabetisme en vrouwenonderdrukking dat deze manier van leven maar snel moet worden opgedoekt? Spreek vrijuit maar bedenk wel: het gaat hier om mensen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.