KRAS | Plastische chirurgie

Zou Vladimir Poetin soms dezelfde plastische chirurg hebben als Silvio Berlusconi? Het zijn van die kleine dingen waar een mens over kan piekeren. Hetzelfde ronde hoofd, waar de glimmende huid steeds strakker overheen spant, de smalende glimlach, eeuwig omdat de spieren niet meer anders kunnen. De nieuwe Italiaanse regering, waarin Silvio op de achtergrond victorie kraait, heeft opheffing van de sancties tegen Rusland hoog op de agenda staan. Dat kan geen toeval zijn. Vlad en Sil, die elkaar altijd al leuk vonden, zijn het soort mannen dat via een malafide advocaat hun eindjes aan elkaar knopen. Maar de consigliere zou in dit geval wel eens een chirurg kunnen zijn. Een man die je met een mes bij je hoofd vertrouwt - intiemer kan het bijna niet.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten
Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | De echte wereldmacht zit niet in Washington

, door

OPINIE - Lang heb ik me verbaasd over het fenomeen Silvio Berlusconi. Via selectieve berichtgeving door zijn overweldigende media-imperium Mediaset kon hij kiezers in Italië manipuleren en won hij verkiezingen. Eenmaal de hoogste baas liet hij wetten maken en omvormen opdat hij ongestraft zijn gang kon gaan: corruptie, seks met minderjarigen, maffiabanden. Als eindbaas van de publieke omroep liet hij onwelgevallige programma’s van de tv verdwijnen. Directe medestanders van Berlusconi zijn veroordeeld, maar Silvio ontsprong keer op keer de dans, meestal door het afknijpen van de rechterlijke macht gecombineerd met belachelijke amnestieregelingen. Zijn tv stations zorgden elke keer weer voor zijn herverkiezing, hoe bont hij het ook maakte.

Maar Berlusconi is klein bier.

Blijkens dit verhaal is een Amerikaan van Australische komaf de kracht achter de op handen zijnde EU-exit van het Verenigd Koninkrijk. Al langer is zijn imperium via Fox News mede verantwoordelijk voor de extreme politisering van de Amerikaanse politiek. Een politiek die leidt tot het sluiten van een overheid, van het voor de rechter dagen van de president vanwege politieke besluiten die met name de Republikeinen niet kunnen verkroppen. Deze man is een gevaar voor de westerse democratie, niet in de laatste plaats vanwege de slappe knieën en angst van politieke leiders.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 21-02-2022

Forza Pim

, door

COLUMN - Vele jaren geleden, toen wij nog jong waren en de wereld nog onschuldig was, stelde Silvio Berlusconi zich kandidaat voor het Italiaanse premierschap. De clublokalen van zijn voetbalclub, AC Milan, werden de lokale hoofdkwartieren van een politieke partij, Forza Italia. Zijn televisiezenders droegen de blijde boodschap uit.

Ik kende veel Italianen die het ballonnetje meteen doorprikten. Ze hebben gelijk gekregen. Ik heb er ook gekend die, niet eens naïef of nodeloos cynisch, wilden geloven dat iemand die als zakenman succes had, ook leiding zou kunnen geven aan een rijksoverheid. Zo’n raar idee was het immers niet: er zijn wel meer politici uit het bedrijfsleven gekomen en daartussen waren er die het aardig deden.

Welke standpunten Berlusconi had, werd me ondertussen nooit echt duidelijk. Behalve dan dat hij zijn ambt gebruikte om juridische vervolging te vermijden. Veel lijn heb ik verder niet in zijn beleid kunnen ontdekken. ‘Forza Italia’ was de perfecte naam van zijn partij. Holler kon een slagzin niet zijn.

Toen kwam Pim Fortuyn.

Wat je ook van hem mag denken, hij hád hart voor de publieke zaak. En de TV hield zo veel van hem dat ze hem zijn gang liet gaan. Het is mijn stellige overtuiging dat als Paul Witteman in het televisiedebat van 6 maart 2002 wat neutraler was geweest, Fortuyn voor een Volkert van der G. minder bedreigend zou hebben geleken.

Foto: Alessandro Valli (cc)

Italië: populismeparadijs?

, door

ANALYSE - In Italië heeft zich een soort van machtsgreep voltrokken. Vorige week zorgde de sociaaldemocraat Matteo Renzi ervoor dat zijn partijgenoot Enrico Letta moest terugtreden als premier. Vervolgens bood Renzi zichzelf aan als de nieuwe regeringsleider – met succes. Zaterdag is de 39-jarige Renzi door president Napolitano voorgedragen als minister-president. Renzi geldt al jaren als hét talent op links. Hij wil af van de volgens hem vastgeroeste Italiaanse politieke structuren waarbinnen vakbonden en werkgeversverenigingen buitenproportioneel veel macht uitoefenen. Renzi’s vernieuwingsboodschap slaat aan bij veel kiezers, maar roept ook de nodige weerstand op – ook binnen zijn eigen partij. Zo zei zijn partijgenoot en oud-premier Massimo D’Alema dat Renzi met zijn anti-elite boodschap populistisch is en op Berlusconi lijkt.

Hoewel Renzi nog lang niet kan tippen aan raspopulisten als Berlusconi, valt hier iets voor te zeggen. Renzi stelt regelmatig dat de gewone Italianen meer macht moeten krijgen en de gevestigde (en ‘vastgeroeste’) politieke en economische elites minder. Of hij zich zal ontpoppen als een raspopulist zal nog moeten blijken. Maar hoe dan ook, Renzi is in ieder geval populistischer dan zijn voorganger en ‘partijtijger’ Pier Luigi Bersani. Dit roept de vraag op hoe het nu eigenlijk met het populisme in Italië is gesteld. Als populisme wordt opgevat als de boodschap dat het goede volk wordt uitgebuit door een slechte elite, kan Italië dan gezien worden als een waar populismeparadijs?

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Roberto (cc)

De onvermijdelijke Berlusconi

, door

COLUMN - Op de Merilin van Helsinki naar Tallinn zat een meisje achter mij in weifelend Duits geduldig het hele verhaal over Silvio Berlusconi uit te leggen aan haar Duitse reisgenoten. Ik besefte toen pas hoezeer ik het Italiaanse politieke circus beu ben – ik ben op het achterdek van de catamaran in de Baltische stormwind gaan staan om te voorkomen dat ik haar zou vragen of ze alsjeblieft wil ophouden over die man. Deze boot is onderweg naar Tallinn, cazzo, en niet naar Arcore.

Ik weet niet meer welk Nederlands kasteel het was, maar een van die typische museumvrouwen die er werkte – grijs, bril met koordje, wijde beige en bruine kleding, foulard – begon meteen over Berlusconi toen ze hoorden dat wij uit Italië kwamen. Mijn vriendin ging door de grond en ik hoorde beleefd het hele verhaal aan wat ik al zo vaak heb gehoord: corruptie, maffia, meisjes, “je snapt niet dat ze nog op hem stemmen.”

Ik reageer op Berlusconi zoals u reageert op de kat die de bus koffie omver stoot, pontificaal over de keukenvloer. Oh nee, niet wéér! Het verschil is dat u de koffie ergens anders kunt wegzetten om herhaling te voorkomen. Wij niet. Je opent de website van de krant en je weet al: Berlusconi heeft de voorpagina gehaald. Je zet de televisie aan en je weet al: het zal wel over Berlusconi gaan, tenzij je het platte vermaak opzoekt – en dat vind je vooral op Berlusconi’s eigen zenders. Je gaat op reis en je weet al: mensen gaan over bunga-bunga beginnen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | Cursus twittergrapjes deel 1: Paardenvlees

, door

COLUMN - Iedereen kan grappig zijn, als je maar weet hoe. Peter Buurman geeft een kleine cursus met betrekking tot Twitterhumor.

Twitter zit vol grapjurken. Opvallend, want in de openbare ruimte krijg ik al doodverwensingen naar mijn hoofd geslingerd als ik mijn hand vergeet uit te steken op de fiets. Op het web blijkt men echter in staat overal met een malle kwinkslag, knipoog en korrel zout op te reageren. Zijn nu heel veel mensen stiekem grappig, of kan iedereen grappig zijn? Ik denk dat ik het antwoord gevonden heb.

Grapjes maken is een doodserieuze zaak, je zult er het één en ander aan werk voor moeten verrichten. In het geval van Twittergrollen is het een kwestie van herkennen van sjablonen, om die vervolgens zelf naar hartenlust in te vullen. Waarschijnlijk ben ik nu te abstract, dus laat het me aan de hand van een recente gebeurtenis uitleggen.

Het lijkt de laatste tijd wel een rage om in van alles paardenvlees aan te treffen. Verrassend slachtoffer uit de reeks: de gehaktballetjes van de IKEA. Niet geheel verwonderlijk dus dat er al gauw grappen werden gemaakt over waar het vlees zich dan nog meer in zou bevinden. Het sjabloon:

Foto: Mauro Edmundo Pedretti (cc)

Berlusconi ging voor gelijkspel – en kreeg het

, door

ANALYSE - Silvio Berlusconi verloor weliswaar miljoenen stemmen, maar heeft toch de Italiaanse verkiezingen gewonnen.

Nu de stemmen geteld zijn en de puinhoop die de Berlusconiaanse kieswet heeft gecreëerd duidelijk is, weten we meteen wie de grote winnaar is. Niet de centrumlinkse coalitie die de meeste stemmen kreeg. Niet de Movimento 5 Stelle van Beppe Grillo die ineens een factor van groot belang is geworden. De grootste winnaar is de man die zes miljoen stemmen verloor: Silvio Berlusconi.

Half december nog stond zijn PdL op instorten. Vaste partner Lega Nord wilde niets meer van hem weten, een reeks nieuwe corruptieschandalen in onder andere de provincie Lazio (Rome) en de regio Lombardije (Milaan) – geen onbelangrijke gebieden – deden de peilingen geen goed en PdL-kopstukken stonden in de startblokken om de partij te verlaten.

De oude vos greep op dat moment krachtig in, keerde terug aan het hoofd van zijn partij, gelastte de aangekondigde lijsttrekkersverkiezingen af en begon een media-offensief dat zijn weerga niet kent. Vorige week werd dit afgesloten met een persoonlijk geadresseerde brief aan honderdduizenden ouderen, waarin teruggave van de gehate onroerend-goedbelasting IMU werd beloofd. De brief leek zo veel op een brief van de Belastingdienst, dat zich her en der op de postkantoren rijen oudjes vormden om hun door Monti “gepikte” centjes terug te vorderen.

Volgende