Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Shell aangeklaagd om arctische diepzeeboringen
Een brede coalitie van maatschappelijke organisaties in Alaska slepen de Koninklijke Shell N.V. voor de rechter om voorgenomen diepzee olieboringen in de Prudhoe Bay. Het noodplan dat Shell heeft ontwikkeld voor als er een olieramp plaatsvindt noemen ze ‘bedroevend slecht’. Ook zegt de US Coast Guard totaal niet voorbereid te zijn op een grote ramp zoals die vorig jaar met het boorplatform Deepwater Horizon in de Golf van Mexico plaatsvond. Het ontbreekt ze aan infrastructuur en equipment. Shell daarentegen beweert dat het het beste noodplan uit de Noord-Amerikaanse geschiedenis is. Het Nederlands-Britse bedrijf heeft tot nu toe 3,5 miljard dollar in het diepzee olieproject geïnvesteerd en wil komende zomer beginnen met boren.
Mike Daulton van de National Audubon Society, een van de aanklagers, stelt in het persbericht dat “Shell nooit heeft aangetoond dat ze in staat is een grote olievlek in de Arctische Oceaan op te ruimen. Naast de gebruikelijke problemen bij een olieramp zijn er in Alaska hoge golven, krachtige poolwind en wijdverspreid zeeijs. Een grote olieramp in Alaska wordt dan Deepwater Horizon meets the Titanic“. Het machteloze geklungel van BP in de Golf van Mexico doet inderdaad het ergste vrezen voor een olieramp in de Arctische Oceaan. Hier treft u de officiële aanklacht in pdf.
Teerzand campagne verzwijgt Saoedische connectie
Ethical Oil is het antwoord van de industrie op groot maatschappelijk protest in de Verenigde Staten tegen de teerzand oliepijplijn uit Canada. De redenering achter Ethical Oil is dat import van teerzand olie uit Canada de Amerikaanse afhankelijkheid van olie uit Saoedi-Arabië vermindert. In Saoedi-Arabië worden vrouwen onderdrukt en dus minder olie uit dit land is beter, een soort geleidelijke boycot van een slecht regime. Check dat dramatische spotje eens, het lijkt wel uit de koker van een belerende NGO te komen. Maar is deze ethische olie wel geheel Saoedi-vrij? De oliemaatschappijen Shell, Valero en ConocoPhillips hopen teerzandolie door de Keystone XL pijplijn naar Texas te pompen, daar staat in Port Arthur een raffinaderij die deels van Shell is. Deels van Shell, want het andere deel is in handen van het Saoedische Aramco… Wie denkt dat de VS desondanks minder olie uit het vrouwonvriendelijke Saoedi-Arabië zullen importeren komt bedrogen uit: er zijn al plannen om de teerzandolie na raffinage gewoon te exporteren. Deze omstreden pijplijn draagt uiteindelijk dus niks bij aan de Amerikaanse nationale energiezekerheid want ze verkopen het ethische spul aan de hoogste bieder in het buitenland. En dan nu het ‘mooiste’ van de Ethical Oil campagne: aan het eind van het spotje wordt u gevraagd een donatie te doen. U moet geld geven aan de grootste en meest winstgevende bedrijven ter wereld?! Een Ethical Gotspe. (bron: Treehugger)
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Quote van de Dag: Embargo is niets voor individueel bedrijf
[qvdd]
Als de poltiek de oliehandel met Syrië willen stoppen, moeten ze met een embargo komen. En dat is niet aan een indvidueel bedrijf.
Shell-directeur Dick Benschop vind dat een bedrijf geen morele verantwoordelijkheid heeft, maar schikt zich naar een eventueel embargo. Heel jovel van de beste man, nooit geweten dat het bedrijven vrijstaat om zich wel of niet aan embargo’s te houden. En sinds wanneer is een massamoord een zuiver politieke aangelegenheid?
Het wordt steeds duidelijker dat grote westerse bedrijven een dubieuze rol spelen in de wereld door misdadige dictatoriale leiders in staat te stellen hun volk te onderdrukken. Waar houdt het recht op zaken doen op en begint de plicht tot moreel handelen?
Het is niet altijd de schuld van Shell
Een gastbijdrage van Emmanuel Mayah. Hij is ook te lezen in de laatste aflevering van Zam Afrika Magazine.
Oliemaatschappijen die actief zijn in de Nigerdelta hebben geen van alle een goed imago. Ze staan bekend als vervuilende graaiers, zonder ethisch besef. Inwoners van de Nigerdelta zijn in de loop der jaren echter steeds meer tot de conclusie gekomen dat het gevaar uit een andere hoek komt. Veelzeggend is een gebeurtenis in Omoku, een poosje geleden. Omoku is een van de duizenden straatarme stadjes in de olierijke Nigerdelta. Agip, de oliemaatschappij in de regio, besloot op een goede dag om Omoku een gratis aansluiting op het elektriciteitsnetwerk aan te bieden. Agip had een eigen centrale die veel te veel stroom produceerde, en Omoku verkeerde nog min of meer in het stenen tijdperk. Het resultaat overtrof de stoutste verwachtingen.
Nieuwe bedrijfjes sprongen als paddenstoelen uit de grond. De werkgelegenheid groeide als kool – mensen stroomden van heinde en verre naar Omoku, dat binnen een paar maanden veranderde van een slaperig dorp in een regionaal centrum.
Niet veel later was het uit met de pret. Een groepje hoge regeringsambtenaren besloot de stekker eruit te trekken en van het ene op het andere moment zat Omoku weer in het donker. Woedende inwoners gingen de straat op en er braken grootscheepse rellen uit – er moesten ordetroepen uit Port Harcourt worden ingevlogen om de situatie in Omoku onder controle te krijgen. Het licht bleef uit, en Omoku keerde terug naar de armoede.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.