De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Spotlight: Vladimir Vysotsky; de held van Rusland
Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.
In de hoogtijdagen van de Sovjet-Unie zou je niet denken dat een openlijk criticus van het Communisme tot een van de helden van Rusland kon uitgroeien. Vladimir Vysotsky wist echter grote faam te bereiken met zijn muzikale kritiek op het regime, en dat zonder ineens wakker te worden in Siberië. Hij was het boegbeeld van de “Russische minstreels” (bards) ten tijde van de Sovjet-Unie. Zijn status rees zo hoog dat hij uiteindelijk onaantastbaar werd, en het soms wel leek of het hele Sovjetregime moest buigen voor zijn zangkunsten! Uiteindelijk componeerde hij meer dan 600 nummers voordat hij op 42 jarige leeftijd overleed.
Acteur of zanger?
Vysotsky begon zijn carrière als acteur bij het Aleksandr Pushkin-theater. Hij kreeg vooral kleine rollen aangeboden en zijn doorbraak als acteur kwam pas toen hij zich in 1964 aansloot bij het Moscow Theatre of Drama and Comedy on the Taganka. Dit theater werd snel populair, maar kreeg het ook al snel aan de stok met het Sovjetregime door haar kritische houding tegenover de staat. Na de dood van Vysotsky werden veel producties verboden en uiteindelijk ontnam de staat haar eigenaar – en vriend van Vysotsky – Yuri Lyubimov het staatsburgerschap. Het theater heeft op deze wijze niet alleen Vysotsky gelanceerd, maar werd uiteindelijk door zijn populariteit beschermd.
De grote robot van Absurdistan
Het is een psychologisch fenomeen dat mij alleen bekend is uit de voormalige Sovjet-Unie. Je ziet iets gebeuren, maar het is zo absurd dat je het beter maar vergeet. Je wrijft in je ogen. ‘Wat?’ ‘Gebeurde dat echt?’ Nee. Doorlopen.
Zo zit er een 24-uurs apotheek bij mij om de hoek in Moskou. Eerste hulp bij hoofdpijn, vitaminezucht of bij plotselinge nood aan preservatieven of zwangerschapstestjes. Ik liep eens drie uur ’s ochtends die winkel in. De beveiliger schrikt op, veronschuldigt zich en houdt je scherp in de smiezen. Ik reken af, en wanneer de schuifdeuren openen stapt er een groot wit paard naar binnen. ‘What the hell?’ Nee. Niet over nadenken. Hup, naar huis.
Een paar weken later loop ’s avonds over de Tverskajastraat. In de verte duikt een mollig meisje op, bovenop een paard. “Wil je een stukje rijden?”, vraagt ze, zonder me aan te kijken. “Nee”, zeg ik. “Mag ik wat roebels voor de manege?”, vraagt ze nog een keer. “Nee”. “Heb je sigaretten?” “Rot toch op”, bijt ik terug. Het paard sjokt voort, en duikt een paar meter verder diezelfde apotheek in. De beveiliger geeft het een bak water. Alles valt op z’n plaats.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Majorette

Poetin persoon van het jaar
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Republikeinse presidentskandidaat McCain: Putin president van Duitsland