Dagsluiting – Bedelweiss

Svetlana Babuskina, met jukbeenderen als zonale steppes en een soete stemme zweeft ons recht naar de hemel die bestaat uit een kerk, 50 coocoo's en Vaina De Verlosser met de Zaag. Schuif uw stoel dichter, en neem een autumnwalk in deze lente. Vaina, een peuter, ziet oldskool testamentlike bijeenkomsten rond De Paal, knorrende

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dagsluiting – Lenindope

Dagsluiting

SJohnny Deppskaia, teruggevonden honderd kilometer naar Lenins boshut
omringd met een cameraman, De Roode Fee, een baboesjka from David Lynch’ hell
tot rotte JohnLennontandjes je terug met de voeten op de aarde zetten
.

Dàt is wat er gebeurt, kinderen, wanneerje niet van die paddestoelen kan blijven

dàt is wat plaatsgrijpt op weg naar India via de drugroute B

dàt is wat er dit weekend plaatsvond.
Morgen gezond weer op. 

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dagsluiting – Don Keychotte

Dagsluiting

I mean: really! Groucho Marx, in Karls’ Country? A man in a tree, giving everything he gots on his organ? Donkeyridin’ an’ moonlightin’?
En wie ontdekt een blowende Stalin (zonder orgel) plus Raspoutin in zijn Wild Bill Hicock outfit?

Tijden waar mannen moeten wenen, en vrouwen paardansen, waar Borat nog geboren zal worden, en de wegen van stof zijn gemaakt, speciaal voor ezelhoefjes… Is het een film die we onder lampionnen zagen gisteren, of was het echt, op weg naar het ballingsoord van Lenin? Geniet 8 minuten, en niet met mate: ontroert dit ontvlambaar pellicule u niet, u heeft uw hart verbannen naar Shushenskoye.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dagsluiting – Sinistra sud

Dagsluiting

hun honderdroebelprentjes, hun giffabrieken, hun ondergondse kunst en bovengrondse mijnbouw, hun stad: ze mogen haar houden. Hier komt men niet meer weer, zoveel is zeker. Krasmaarop.

Onze woorden zijn nog niet koud of spijt bekruipt ons. Wat is dat toch met een reizigersziel? Waarom laat je wàt achter in je thuishuis, waarom neem je wat mee, en wat blijft over, in dat hoofd van de passagier die je werd, die toeschouwer in plaats van acteur in Hometown?

Het zijn precies dezelfde demonen, basculine balansen, die de dienst uitmaken, maar, hoe zou het ook anders kunnen: helemaal anders. Waar je voor op reis trok, ongeduldig, waar je vandaan wou, daar ga je zonder ontkomen onderkomen krijgen. Wat je achterliet, verschijnt zonder mededogen voor je.

En net op momenten van uitzichtloosheid, van opgave, van de doodlopende straat, wanneer de partizaan zijn laatste briefje schreef – in dat gevoel, wordt je wakker op een concert wat zo onwezenlijk lief is, zo boven zichzelf is uitgestegen tenmidden van klanken die tastbaar uit alle hoeken van de beschaving komen, dat – we zijn voorzichtig – hoop mag wederkeren, in de vorm van: niet alles is voorbij.

De zin komt terug. We zijn naar het zuiden gedraaid. Fucking pinksteren, het feest van verliezers en futiliteit, is begraven.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dagsluiting – En route and Abakan

Dagsluiting

sommigen, thuis, durven deken in hokjes. Hier in Siberië is het leven een hok. En of het een weids veld, en of het prairies of perestroyka, steppe of static is – in dit spiegelloze land zie je niets dan jezelf. Een solipsistische droomstaat. Heilstaat van zijn. En route naar Abakan denken we een beer te zien: het is de rus hemzelf, tevreden met werk aan de band.

Alleen de rivier blijft hetzelfde.

Welkom in Abakan. Where you can rest in peace.

 

 

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dagsluiting – Krasnoyarsk

Dagsluiting

Krasnoyarsk – de stad, de leugen. Bekijk het plaatje boven, en troost u loos.

Zo is het en niet anders. Maar waar anders dan op het mestvaalt (niet in de uitgepuurde dunne lucht van de alpentoppen) ontstaan de mooiste bloemen? Afgesloten voor het westen vanege military en 007ish stirred and shaken, puist de zweer weer open en ontstaan de mooiste fenomenen. En op het moment waarop een luitenant tot papieren keizer (polpa gebruiken ze allemaal) gekroond wordt, staat een Nederlander ineens voor ons geposteerd. Of we

z’n tentoonstellinkie willen zien. De laatste klank die je verwacht op dit stort met mooie paddestoelen is Nuchtere Artiest in Vlekkeloos Nengels (=soort Nederlands met enkel Engelse woorden) of dus net eigenlijk wel?
Het dient gezegd: zijn installaties zijn geslaagd en gelaagd, zijn humor grappig en sappig – maar er komt een oerschreeuw uit elke vezel in ons lichaam naar boven, daar aan de oevers van de M53: W E G V A N H I E R R R R!!!!!!

Dat doen we dus dinsdag.

De catharsis komt dichterbij. En het zal naar het zuiden zijn. We houden u op de hoogte.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dagsluiting – Motherland

Dagsluiting

 

geen 80 kilometer ver geraakt in de groene toendra van het moederland. Geen Italiaan kan ertegenop, en daar zaten we: een inweemoedige vent van 26, zijn binnerlijk openbarend, en dat tikje verlegen arrogant wat de mens hier zo lief maakt. Het moederland noemt elke Rus Rusland, en zelfs de moeders doen mee.

Nee, geen gedoe, we moesten ons zetten met een fles bizongraswodka, gekocht achter het loket van de transsiberische express, en we

moesten en zouden luisteren en kijken hoe het was om een moeder als de zijne te hebben.
Cynisme heeft sinds het begin van de kaukasus plaats gemaakt voor de edelere kunst van de vreugde en verdriet, en wie zijn wij om terug te willen naar de kilte aan de grijze zandkusten daar aan de Noordzee?

Nasdrovije, en zelfs alle harde eeltzielen laven zich aan alhierse mooiheid.

De catharsis komt dichterbij.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Stembiljetgraffiti

De meeste van mijn Russische vrienden geven geen moer om politiek. Ze ‘doen hun ding’. Ze werken, reizen, studeren en vloeken op de politiek. Tijdens de parlementsverkiezingen gingen er misschien een paar naar het stembureau. Bij de Medvedev-verkiezingen stemde niemand.

Mijn vriend Andrej had een interessante tactiek: hij ging naar het stembureau om zijn biljet op te halen en nam die vervolgens mee naar huis. ‘Zo kunnen ze er tenminste niet meer mee frauderen’. Hij was niet de enige. Een overzicht ‘stembiljetgraffiti’. (via)

koni
‘Voor Koni!’ (de hond van de Russische president)

vrienden
‘Jongens, laten we vrienden zijn!’

goedeavond
‘Ik hou het kort: Een goede avond!’

seks
‘Make erection, not election! Mijn keuze: heerlijke seks! Beter … dan stemmen!’

dima
Geen commentaar

pidory!
‘Verkiezingen, verkiezingen, alle kandidaten zijn homo’s’ Populaire folklore uit recente film

idioten
‘Denk niet dat we idioten zijn!’

keuze
‘Geen verkiezingen zonder keuze!’

origami
‘Origami’

bloemetjes
Bloemetjes

Chuck!
Chuck Norris!

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende