Vanochtend heeft de langdurig arbeidsongeschikte Buster Fonteijn zich op het ministerie van Buitenlandse Zaken in Den Haag gemeld en de toekomstige ambassadeurspost in Trans-dnjestrië opgeeïst. Volgens de vergeten tv-coryfee uit de roerige jaren '90 heeft hij hier recht op omdat hij namelijk de énige Nederlander is die de naam van de republiek juist kan uitspreken. TranSSSdjNessSSSsstrië, moet volgens hem met ruim voldoende speeksel worden uitgesproken. Maar ook de andere benamingen: Transnistria, Trans-Dniester, Transdniestria en Pridnestrovie (Pridnestrovian Moldavian Republic) vereisen volgens hem speciale articulaire vaardigheden waarover enkel hij beschikt. Deze week ontmoette de Russische president Dmitry Medvedev de Transdjnestrische president Igor Smirnov. In de bijeenkomst, die buiten het zicht van de pers werd gehouden, gaf Moskou aan alle verdragen die met Moldavië worden gesloten (over onafhankelijkheid van Trans-dnjestrië) te steunen. Met andere woorden is Moldavië impliciet duidelijk gemaakt dat het haar opstandige regio moet uitzwaaien (anders zwaait er wat). Overigens was Trans-dnjestrië een van de eerste 'landen' die de onafhankelijkheid van Abchazië en Zuid-Ossetië erkende, in Tiraspol verwachten ze omgekeerd nu dezelfde behandeling. Laten we hopen dat het deze keer zonder bloedvergieten zal verlopen. Een Russische diplomaat zei dat er in ieder geval een "andere atmosfeer dan op de Kaukasus hangt". Smirnov kreeg verder te horen dat Rusland Trans-dnjestrië graag in haar gezondheids- en onderwijsprogramma opneemt.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Miskende grootmachten zijn misschien wel de gevaarlijkste? En dan heb ik het niet over Amerika dat zich al jaren miskend voelt door een niet aflatende stroom Amerika-bashing vanuit met name Sargasso. Nee dan doel ik op Rusland. Zonder mij hier te willen opwerpen als expert van de russische ziel (hier op Sargasso is dat namelijk Olaf Koens die weer een aardmagnetisch medium vormt voor Anatoly Vitalievitsj: de ware Rus) valt het mij op dat de Russen die ik de afgelopen jaren sprak steevast na twee zinnen conversatie denken te moeten benadrukken dat Rusland een machtig land is met een rijke geschiedenis.
Het heeft iets zieligs dat gebedel om erkenning. Maar ik ben de rotste niet en mij terdege bewust van de grootsheid van Rusland dus een complimentje is snel gemaakt. Begin deze eeuw roerde ik boomlange bebaarde Rus in strakke speedo-zwembroek tot tranen toen ik onder de brandende zon op een toeristische partyboat voor de kust van Vietnam de ‘Russische Bodemkunde’ roemde. “Really, Russia can be regarded as the founder of modern soil science”. Het liet deze bioloog uit St. Petersburg niet onberoerd, eindelijk kreeg zijn volk de erkenning van die gladde superieure Westerlingen.
Ook bij de huidige crisis rondom Georgië, Oekraïne en het raketschild gaapt het Grote Onbegrijpen tussen Oost en West en draait het om dat russische verlangen naar erkenning. Onze franse vrienden bij France24 spraken hun netwerk van burgercorrespondenten aan op zoek naar meer duiding met als resultaat: vijf korte russische reacties op de huidige crisis en twee fotofucks: “Looking for nuclear war? Bring it on!” Wat opvalt is dat het gebedel om erkenning lijkt te zijn geëvolueerd in het oogsten danwel afdwingen van erkenning. Een stemming van “en nu doorpakken…” , “anders plaatsen wij gewoon raketten op Cuba en in Syrië” , “moeten we nuken, geen probleem: bring it on!”. Terwijl Washington en Brussel op vakantie waren is Moskou al begonnen aan zijn inhaalslag om R.E.S.P.E.C.T. Misschien moeten wij in het Westen maar eens heel snel echt gaan begrijpen hoe ‘de Rus’ (“dé Rus bestaat niet” vrij naar prinses Maxima) denkt of anders laat hij het ons zelf wel even weten.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
“The world should be multi-polar. Unipolarity is unacceptable, domination is impermissible. We cannot accept a world order in which all decisions are taken by one country, even such a serious and authoritative country as the United States of America. This kind of world is unstable and fraught with conflict.”
Medvedev legt de 5 principes vast volgens welke Rusland haar buitenland beleid voert.
[poll=188]
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.