Na de fameuze machtswisseling van vorig jaar lijkt het er steeds meer op dat President Dmitri Medvedev van Rusland een wat andere politiek bedrijft dan zijn voorganger en mentor Vladimir Poetin. Alhoewel Medvedev even gelukkig is met de informele bondgenootschap met Iran heeft hij ook de banden met omringende en opkomende mogendheden als Brazilië, India en China binnen de BRIC en de Sjanghai Samenwerkingsorganisatie aangehaald. Binnen de eerste werkt Rusland om op het internationale vlak meer diplomatieke en financiële invloed te vergaren terwijl binnen de laatste het land de verhoudingen met Centraal- en Zuid-Azië onderhoudt. Tevens verwelkomde de president afgelopen zomer graag Barack Obama in Moskou om over een reductie van kernwapens te spreken. Medvedev lijkt in het buitenland te scoren maar worstelt tegelijkertijd met een verouderde krijgsmacht en een economie in recessie die vooralsnog weinig tekenen van herstel vertoont. Waar de andere drie BRIC-landen reeds dit jaar uit de malaise weten op te klimmen wordt voorspeld dat Rusland pas in 2012 terug op het groeipad zal keren. The Economist noemde het “de prijs die Rusland betaalt voor het niet ontwikkelen van een eigen financiële markt en het niet intomen van de inflatie.” De twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden door de mentaliteit van de gemiddelde Rus die het leven te onzeker acht om geld te sparen of een verzekering af te sluiten. In plaats daarvan geeft hij elke roebel die hij verdient liever zo snel mogelijk uit.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Nederland kent er eentje: Theo van Gogh. Rusland echter een heleboel: vermoorde journalisten. Het totaal aantal vermoorde Russische journalisten én activisten is bijna niet meer bij te houden. Sinds 2000 werden er velen vermoord, onder wie in 2006 de journaliste Anna Politkovskaja. Dit jaar lijkt het aantal moorden echter fors hoger dan in alle voorgaande jaren. De internationale pers maakte sinds begin dit jaar al melding van acht moorden. Drie daarvan werden in amper een maand tijd gepleegd. Daders van de vele moorden werden echter niet gepakt. En de Russische autoriteiten maakten ook geen enkele aanstalten om een einde te maken aan de straffeloosheid rond bedreigingen en aanvallen gericht op activisten en kritische journalisten.
Maar wie zijn al die mensen die dit jaar werden vermoord? En wat was de reden dat ze vermoord werden? De redenen lopen ver uiteen. Zo werd er iemand vermoord vanwege kritische publicaties over onregelmatigheden tijdens lokale verkiezingen. Deze week werd er in Moskou een 26-jarige Rus doodgeschoten, omdat hij streed tegen het sterk opkomende neonazisme.
Tijd dus om eens een aantal gezichten van deze vermoorde Russen op een rij te zetten, inclusief de (mogelijke) reden waarom ze vermoord werden.
Stanislav Markelov
(Vermoord: januari 2009)
Een dag voor het einde van het vorig jaar schreef ik hier over het wilde toekomstvisioen van de Russische ‘historicus’ Igor Panarin. Hij dacht dat Verenigde Staten in 2010 zouden uiteenvallen in stukken die toekomen aan de EU, Canada, Mexico, China, Rusland en Japan. Na acht jaar Bush hing de VS in de touwen, de kredietcrisis werd steeds serieuzer, daar kon zelfs de overwinning van Obama niet zoveel aan veranderen.
Maar zie hier: de Amerikanen hebben hun zelfvertrouwen hervonden! Het is nog een paar weken te gaan voordat 2010 aanvangt en iedereen kan nu al met zekerheid zeggen dat de fantastische voorspelling van Panarin ontsproten is uit een door vodka beneveld brein. Eat this you Russian fool:
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Dat is nu eenmaal zo. Bij conjunctuur werkt iedereen, en in crisistijden worden kinderen geboren”. (Een Russische sociologe in de Belgische krant De Morgen)
Joep Schrijvers, auteur van ‘Hoe word ik een rat?’ gaf ooit vier tips om in tijden van crisis je baan te behouden. Twee dingen noemde hij niet: staken en een kindje maken. Dat laatste doen de werkneemsters van Lada, de grootste autofabrikant van Rusland, nu massaal. Een recordaantal van meer dan 5.000 werkneemsters zijn de afgelopen weken in zwangerschapsverlof gegaan en kunnen daardoor niet ontslagen worden. Russische bedrijven hebben er echter ook enig baat bij. De loonkosten dalen namelijk, omdat de staat de zwangere vrouwen uitbetaalt.
“The accused knew throughout the course of the 44-month siege that his forces were shelling and sniping at civilians and creating conditions of terror for the citizens of Sarajevo” (France24)
De aanklager van het Joegoslavië-tribunaal stelt dat Radovan Karadzic wist van de terreur die de (Bosnisch-) Servische troepen uitoefenden op de bevolking van Sarajevo. Dat is nogal een understatement aangezien Karadzic destijds de Russische schrijver Eduard Limonov uitnodigde om voor de camera te komen schieten op Sarajevo. De Russische gast van Karadzic schoot als sluipschutter op de burgers van deze multiculturele stad in Europa, terwijl hijzelf een telefoontje pleegde naar zijn vrouw.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
