NAVO op oorlogspad

Volgende week vindt in Warschau een topconferentie plaats van NAVO-landen. De confrontatie met Rusland is het belangrijkste agendapunt en in dat licht zal opnieuw een verhoging van defensie-uitgaven worden geëist. Polen en de Baltische landen zijn dit voorjaar overspoeld met NAVO-troepen. In mei trainden 1500 soldaten in Polen voor de Very High Readiness Joint Task Force, een soort verzekering voor de NAVO-partners langs de Russische grens dat het bondgenootschap bij Russische agressie snel kan ingrijpen. In Estland oefende de NAVO diezelfde maand vlak bij de Russische grens in de operatie Spring Storm. Afgelopen maand was Polen het toneel van de Anaconda manoeuvres met 25.000 militairen. Duitsland, dat een leidende rol speelt bij al deze oefeningen, heeft zijn militaire aanwezigheid in de Baltische landen verhoogd. Meer oefeningen zijn voorzien voor dit jaar in de Oostzee, de Zwarte Zee en in Litouwen.* De Estste denktank ICDS heeft input geleverd voor de NAVO-top in Warschau met een rapport getiteld Closing the Baltic gap. Het is geschreven door voormalige NAVO-generaals. Zij zeggen onder andere: "De NAVO moet een signaal naar Rusland geven dat in geval van agressie tegen een NAVO-bondgenoot er niet zoiets is als een beperkt conflict voor het Bondgenootschap, maar dat Rusland zal worden bestreden op alle terreinen en zonder geografische beperkingen."

https://www.youtube.com/watch?v=Kp7jX9EJCfo[/embed

Closing Time | Alex Sparrow

]

Vorig jaar was ik voor mijn werk in Oezbekistan. Het land heeft zijn communistische verleden achter zich gelaten, soms op bijna gênante wijze, zoals wanneer je ziet dat men een monument voor de gesneuvelden uit de Tweede Wereldoorlog maar laat instorten. De Russen zijn daarentegen nog volop aanwezig – nergens dronk ik zo veel zulke lekkere wodka als in de door Russen geëxploiteerde restaurants.

En in elk café, elk restaurant hoorde ik het bovenstaande liedje van de Russische zanger Alex Sparrow, soms in het Russisch en soms in Engels. Het zal nooit meer zijn dan een voetnoot in de annalen der muziek, maar het is vrolijk, het clipje is grappig en het had evengoed in West-Europa een dijk van een zomerhit kunnen zijn.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Tony Bowden (cc)

Moldavië tussen oost en west

ELDERS - Moldavië is een arm, gespleten land tussen Oekraïne en Roemenië, op de geopolitieke grens van oost en west. Een deel kijkt naar Rusland, een ander deel verwacht het heil uit de EU.

Begin deze maand vond in Berlijn onder auspiciën van de OECD een conferentie plaats die tot nieuwe stappen zou moeten leiden voor de hereniging van de twee delen waaruit Moldavië sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie bestaat. De besprekingen, waar ook Rusland, Oekraïne, de EU en de VS bij betrokken waren hebben weinig opgeleverd. De spanningen tussen Rusland en de NATO die sinds de oorlog in Oekraïne weer zijn opgelaaid zetten een enorme druk op de politieke situatie in Moldavië.

Transnistrië, het oostelijke deel van Moldavië, waar Russen in de meerderheid zijn, heeft zich al in 1990 afgescheiden en functioneert sindsdien als een niet erkende dwergstaat die beschermd wordt door de aanwezigheid van Russische troepen en verder ook economisch volledig afhankelijk is van Rusland. In de hoofdstad Tiraspol zetelt nog steeds de Opperste Sovjet als parlement. Het landsdeel is een reservaat van ouderwets sovjetcommunisme. Ze hebben goedkoop Russisch gas, de geheime dienst heet KGB, er wordt Russisch gesproken en er is geen McDonalds. In 2006 stemde een overgrote meerderheid van de bevolking in een niet-erkend referendum voor aansluiting bij Rusland. Sinds de bezetting van de Krim door Rusland in 2014 en de oorlog in Oost-Oekraïne is het separatisme weer opgelaaid.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Voetballen

Een wedstrijd heb ik nog niet gezien, maar de relletjes volg ik op de voet. Britten en Russen gingen met elkaar op de vuist in Marseille. Een paar Britten werden veroordeeld, een halve bus Russen het land uitgekieperd. Duitse supporters gingen er met gestrekte arm in in Lille. Duitsers en Britten schaamden zich, Russen dachten daar genuanceerder over.

De realiteit van het EK speelt zich niet op het veld af, maar erbuiten – het is iets dat je pas goed beseft als je eigen team niet meedoet en je dus minder betrokken bent bij het sportieve deel van het kampioenschap. De uitslagen hebben geen geopolitieke consequenties, de acties van hooligans wel. Als Rusland gediskwalificeerd wordt, weet heel Rusland dat de rellen in Marseille een westerse samenzwering waren.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Het Grote Anti-Russische complot

Al bijna honderd jaar heeft de ganse wereld één allesverzengende obsessie, namelijk het kleinkrijgen van Rusland. Geen middel wordt geschuwd in het Grote Anti-Russische Complot (GARC), van een complete wereldoorlog tot het in de wereld helpen van sprookjes over goelag-archipellen en gerotzooi met Panamese bv’s. Gelukkig laten Russen zich niet van de wijs brengen door dergelijke propaganda.

De vijanden van de Russen zijn immers fascisten. Fascist word je door een vijand van Rusland te zijn, niet omgekeerd. Denk je bijvoorbeeld democraat te zijn, maar heb je iets tegen Putin, dan ben je dus alsnog fascist. Het is de grote tragiek van het GARC: de hele wereld heeft niets belangrijkers te doen dan Rusland dwars te zitten, maar de Russen zelf zijn de enigen die het zien.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Quote du Jour | Toward a global realignment

A comprehensive U.S. pullout from the Muslim world favored by domestic isolationists, could give rise to new wars (for example, Israel vs. Iran, Saudi Arabia vs. Iran, a major Egyptian intervention in Libya) and would generate an even deeper crisis of confidence in America’s globally stabilizing role.

In different but dramatically unpredictable ways, Russia and China could be the geopolitical beneficiaries of such a development even as global order itself becomes the more immediate geopolitical casualty.

Last but not least, in such circumstances a divided and fearful Europe would see its current member states searching for patrons and competing with one another in alternative but separate arrangements among the more powerful trio.

Quote du Jour | Slag om Aleppo bepalend voor toekomst Europa

[A]s the fate of Aleppo hangs in the balance, these events have – as no other perhaps since the beginning of the war – highlighted the connections between the Syrian tragedy and the strategic weakening of Europe and the west in general. This spillover effect is something Moscow has not only paid close attention to, but also in effect fuelled. The spread of instability fits perfectly with Russia’s goal of seeking dominance by exploiting the hesitations and contradictions of those it identifies as adversaries.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende