Kunst op Zondag | BRUTUS | Rotterdam

BRUTUS is een stoere Rotterdamse kunst ontwikkeling in de rauwe setting van een havengebied in culturele transitie. Het is een uniek initiatief geboren uit liefde voor kunst. Een plek die zich het beste laat vertalen als Artist Driven Playground op een locatie van 6000 m2. In filmpje hieronder: Dit zijn geen lopende tentoonstellingen, maar om de lezer en kunstenaars die een ruimte voor hun expositie zoeken, een indruk te geven van het gebouw en mogelijkheden. https://youtu.be/YCFe6RUqX7E?si=uk79aC6rtz5LJPI6 Vanaf 4 januari tot 8 maart 2026 toont BRUTUS een prachtige en interessante expositie van Carlijn Kingma  Fear of Falling en eerder werk. In Fear of Falling ontrafelt kunstenaar en cartograaf Carlijn Kingma de complexe machinerie achter de wooncrisis. Van banken en beleidsmakers tot beleggers en woningcorporaties. Met haar nieuwe monumentale tekening De machinerie van de volkshuisvesting laat ze zien hoe geldstromen, regels en belangen onze huizenmarkt vormgeven en waar het systeem vastloopt. © Carlijn Kingma_Netwerk_fair use_museumcollectie_BRUTUS In Brutus’ industriële ruimtes worden Kingma’s tekeningen op groot formaat getoond als projecties en wandvullende prints. Licht, geluid en animaties trekken de bezoeker letterlijk het systeem in en maken zichtbaar wie er aan de knoppen draait van ons woonbeleid. Van 26 januari tot en met 24 maart 2026, geeft BRUTUS ruimte aan Marjan Teeuwen Onder de titel Destroyed House maakt Teeuwen sculpturen van afgedankte gebouwen in binnen- en buitenland. © Marjan Teeuwen_Destroyed House_ fair use_museumcollectie_BRUTUS Ze werkte op Rotterdam-Zuid en in Amsterdam-Noord, maar ook in politiek gevoelig gebied over de grens: van Siberië tot Gaza. Recent was ze in het Japanse Kyoto. Daar annexeerde ze enkele traditionele houten woningen die door de oprukkende betonjungle worden bedreigd, vormde ze om en klapte ze open als beeldhouwwerk voor het publiek: een ode aan materiaal, vakmanschap en veronachtzaamde glorie. © Marjan Teeuwen_Destroyed House_fair use_museumcollectie_BRUTUS Een doorlopende tentoonstelling in BRUTUS komt van Atelier van Lieshout genaamd Disco Inferno, met wisselende machinerie als sculpturen, welke blijft evolueren. De BRUTUS website beschrijft het als volgt: Disco Inferno’ is een industrieel monster met een onverzadigbare honger naar eigen producten. Veertig jaar artistiek onderzoek, experimenteren en onophoudelijke output vormen de basis voor dit Gesamtkunstwerk, dat gelezen kan worden als een zelfportret van Van Lieshout als obsessieve systeembouwer, ziener, uitvinder, architect, maker van machinesculpturen, ingenieur en grensverschuiver. AVL_De slaapkamer van de architect_© fair use_ museumcollectie_ BRUTUS Zoals alle werken van AVL is 'Disco Inferno' een oefening in zelfvoorziening. Het is een zelfvoorzienend universum – een labyrint van talloze sculpturen, handgemaakte machines, hybride motoren, meubels, werk van andere kunstenaars, utopieën en dystopieën – "allemaal voortkomend uit de hamer, het ultieme instrument van verandering". Het industriële monster is samengesteld uit gigantische, in eigen huis ontworpen en gebouwde machines, een spaghetti-achtige brij van generatoren, pompen en versnipperaars, allemaal aangedreven door een bizar scala aan gebeeldhouwde motoren die op bijna alles kunnen draaien (plantaardige olie, boter of zelfgemaakte pyrolyseolie). Het is een spektakel van industrie en haar potentieel in een eindeloze beweging, maar het enige werkelijke doel van het werk is om door te gaan – en om de jacuzzi in 'The Happy End of Everything Spa' te verwarmen. https://youtu.be/akph6bsUnKg?si=SZaUvg2mxv8KJFkr Op de BRUTUS website is nog meer informatie te vinden, oa over andere lopende of komende tentoonstellingen. Er is een buitenruimte waar men een hapje of drankje kan halen, hoewel het met een gevoelstemperatuur van -10 wellicht beter is om dit iets minder hardcore in de omringende horeca te gaan doen. Voor kunstenaars die een werk_en woonruimte zoeken is dit onderdeel zeker interessant: BRUTUS Lab is een door kunstenaars gerunde ruimte waar jonge talenten kunnen wonen, werken en exposeren. Het is onderdeel van Brutus Space, gevestigd in de voormalige villa van architect Jan van Teeffelen aan de Keileweg 14 in Rotterdam. De werkruimte biedt plaats aan maximaal vier of vijf kunstenaars voor een periode van 6 tot 12 maanden in een levendige en inspirerende broedplaats voor creatieve vrijheid. Met als missie kunstenaars tijd, ruimte en vrijheid te bieden om op grote schaal te experimenteren, gaf Brutus Lab kunstenaars de kans om zonder beperkingen te produceren, wat resulteerde in werken die tot op de dag van vandaag relevant zijn. Welkom !

Door: Foto: © fair use Carlijn Kingma museum collectie BRUTUS
Foto: Jurriaan on Unsplash

Leert Rotterdam het dan nooit?

Rotterdam heeft nieuwe maatregelen aangekondigd tegen daklozen en bedelaars. De maatregelen zijn specifiek bedoeld om het bedelen tegen te gaan op grote kruispunten. Het is een mix van hulp en handhaving, met de nadruk op dat laatste. De stad zet straatteams in, opent extra opvangplekken en richt zelfs een aparte gebruiksruimte in. Maar tegelijk komen er gebiedsverboden, worden inkomsten van bedelaars afgepakt en blijft de boete het favoriete bestuurlijke wapen. Het geheel voelt als een herhaling van een oud script. Rotterdam presenteert zich graag als stoer, maar is vooral een stad die niet aarzelt om haar eigen kwetsbare inwoners onder de bus te gooien.

In de aankondiging gebruikt de wethouder een bekende retorische truc: hij waarschuwt dat de situatie doet denken aan de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw. De stad zou op weg zijn naar verloedering., en dat moeten we niet willen met zijn allen. Maar dat frame dient vooral een politiek doel: daklozen zijn geen mensen met problemen, maar dragers van verval. Wie zo denkt, hoeft zich ook niet af te vragen waarom iemand dakloos is geworden of waarom verslaving en schulden zo hardnekkig zijn. De zichtbare persoon op straat wordt het probleem, niet de omstandigheden die hem daar hebben gebracht.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Six Hills

Het fijne van af en toe een Closing Time schrijven is dat je onbeschaamd je eigen favoriet van dat moment naar voren kunt schuiven: ‘goh, wat ik deze week nou weer voor bijzonders tegenkwam.’ En dan plaats je ongegeneerd die nieuwe clip van je favoriete band. Heb jij tenminste een prettige avond.

Het Rotterdamse Lewsberg heeft een nieuwe single die bijna zes minuten duurt. Met een strakke drum en met een hypnotiserende, doordenderende gitaar. Six Hills heeft een hoog tempo, en doet natuurlijk denken aan The Velvet Underground.

Foto: Haywood Magee. Caribbean immigrants arrive at Victoria Station, London, after their journey from Southampton Docks, 1956. © Haywood Magee / Getty Images

Kunst op Zondag – Museum Fenix Rotterdam

Liefde, afscheid, heimwee en geluk door de ogen van opkomende en gevierde kunstenaars, die de veelbewogen geschiedenis van migratie verbeelden in het Museum Fenix te Rotterdam.

Hoe past een leven in 1 koffer, wat neem je mee en wat laat je achter ? Welke reis heeft een koffer gemaakt ? Was het een vlucht, op weg naar de liefde, een betere toekomst, haastig of zorgvuldig ingepakt?

Fenix verzamelde de afgelopen jaren meer dan tweeduizend koffers die met hun eigenaren de wereld over reisden. In het Kofferdoolhof kan men met een audiotour dwalen tussen de koffers en hun uniek verhaal beluisteren.

Collectie Fenix. © Mark Bolk

 

Een van de gevierde kunstenaars is Adrian Paci, die in 1997 een gewelddadige opstand in Albanië ontvluchte en zijn toevlucht zocht in Italië.

Zijn artistieke expressie vertolkt vele existentiële en sociale problemen van ons tijdperk: migratie, mobiliteit, verlies, ontheeming, globalisering, culturele identiteit, nostalgie, geheugen.

Collectie Fenix. ©Adrian Paci – Een foto uit de film: Centro di Permanenza Temporanea. Wachten op een vlucht die nooit komt.

 

Allen stapten op, maar konden nergens heen…

Centro di Permanenza Temporanea , oftewel “Tijdelijk Detentiecentrum” is een korte film die de onzekere en uitzichtloze situatie van migranten verbeeld. Gevangen in een pauze van asielcentra, wachtend op een toekomst die nooit schijnt te komen.

Foto: Protest bij de sloop van de Tweebosbuurt, 19 april 2021 - foto: Gwen van Eijk

Is het Rotterdamse sloopbeleid racistisch?

Gisteren ontstond er in de Rotterdamse gemeenteraad een verhitte discussie over de vraag of de sloop van de Tweebosbuurt ‘racistische politiek’ is. Het was een goed maar jammer voorbeeld van hoe de politiek-maatschappelijke discussie over racisme vaak spaak loopt op mensen die zich gekwetst voelen door de beschuldiging van racisme.

De discussie in de raad ging over een discriminatoir element in een beleidsinstrument, niet over individuele racistische overtuigingen of vooroordelen van politici. Het zou helpen als politici niet in de eerste plaats focussen op wat een beschuldiging van racisme over hen zelf zegt (hoewel ze daar zeker op zouden moeten reflecteren), maar op de vraag in hoeverre beleid racistisch kan uitwerken en wat ze daaraan kunnen doen. Het is mogelijk om racistisch beleid te bedenken en uit te voeren zonder daar racistische of kwaadaardige ideeën bij te hebben. Onwetendheid en bij sommige partijen ook onverschilligheid over de mogelijke gevolgen spelen een grote rol.

Controversieel sloopbesluit

Waar ging het in de raad over? De aanleiding voor de discussie was de tv-uitzending van Opstandelingen van 3 juni, waarin het ging over ‘sloopstad Rotterdam’. In de uitzending volgt Sophie Hilbrand het verzet tegen sloop in verschillende Rotterdamse wijken, met speciale aandacht voor het verzet tegen de sloop van de Tweebosbuurt.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Don’t Ask Me Love

Een redelijk nieuwe Nederlandse retroband. Ze komen uit Rotterdam, maar verder doet Les Robots lekker geheimzinnig over wie ze zijn. Op het podium spelen ze gemaskerd. De namen Dave von Raven, en Arjan Spies vallen wel ‘ns, van de beatgroep The Kik. Les Robots spelen jaren-zestig muziek, surfmuziek, psychedelica en muziek die prima als soundtrack bij een spaghettiwestern kan. De muziek doet denken aan The Shadows bijvoorbeeld, instrumentaal dus. En dat doen ze erg leuk.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Daklozen

Er zijn in Nederland 40.000 daklozen en dat aantal stijgt. Al jaren. Niet zo gek gezien de stijgende huizenprijzen en beleid om sociale huurwoningen ‘op te waarderen’. Voor Rotterdam Zuid bestaat zelfs een nationaal actieplan om betaalbare woningen weg te wieden. Kortom, er was geen enkele manier waarop de politiek dit effect kon kennen. Men was ‘geschokt’.

Omdat ik de beroerdste niet ben heb ik ook een mooie politieke oplossing. Als je je nu voorneemt om over tien jaar betaalbare woningen te bouwen met twee keer zoveel faciliteiten als minimaal nodig, dan krijgen de daklozen over twintig jaar bekeken precies waar ze recht op hebben. Probleem met onmiddellijk ingang van tafel. Graag gedaan.

Closing Time | The Corner

Lewsberg (u weet wel, de band genoemd naar de Rotterdamse dichter Robert Loesberg) heeft een derde plaat. Hij heet In Your Hands  en er staan 9 songs op.

De plaat is wat rustiger dan z’n voorganger en is heerlijk Lewsbergs qua zang en gitaarspel. De song The Corner valt op door de viool die een rustige melodie speelt, ondersteund door een voorzichtig drummetje. De zang is zoals we hem kennen, lekker Rotterdams-Engels, en de tekst laat ruimte genoeg voor gepuzzel en interpretatie.

Closing Time | Woningnood

 Boud zingt in zijn onberispelijk Heemsteeds en Haarlems over de woningnood in Nederland. En dat was in 1966. Maar als je naar de tekst luistert, dan is er niet zo veel veranderd. Gisteravond keek ik op NPO 2 naar Danny’s Wereld over een tuindorp in Rotterdam zuid, De Wielewaal, waar de wijk gesaneerd en plat moet en de bewoners dus weg. En die komen niet terug, want  wonen op dat stukje grond wordt dan onbetaalbaar voor de huidige bewoners: wijken voor de rijken.

Closing Time | At Lunch

Waarom een plaatje van Lewsberg? Omdat ze zich genoemd hebben naar een Rotterdams schrijver: Robert Loesberg. Omdat op de eerste plaat van Lewsberg een fragment gesproken woord van Cornelis Vaandrager staat, een Rotterdammer, net als de leden van Lewsberg. Omdat het Rotterdamse Engels van Arie van Vliet zo gaaf klinkt. Omdat het rammelende gitaargeluid van Lewsberg zo doet denken aan The Velvet Underground. Omdat het zo’n heerlijk rustig, zen en tegelijk tergend videootje is, dat At Lunch.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Volgende