Ook Idlib valt
, door
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 04-10-2022
Culturomics 2.0 voorspelt revoluties en oorlogen (achteraf)
, door
Ze noemen het Culturomics 2.0: verbanden zoeken tussen de toon van nieuwsberichten, de lokatie en de uiteindelijke politieke gebeurtenissen. De supercomputer Nautilus op de universiteit van Illinois analyseerde drie immense nieuwsarchieven voor een periode van dertig jaar: het New York Times archief (1945-2005), de Summary of World Broadcasts (1979-2010) en het engelstalige archief van Google News (2006-2011). Meer dan 100 miljoen artikelen en radio transcripties in allerlei talen werden doorgewerkt. Het model zocht op woorden die een stemming uitdrukken, bijvoorbeeld: vreselijk, gruwelijk, hoopvol, trots en woede. Het resultaat: achteraf kan op basis van de toon in nieuwsberichten nauwkeurig worden aangewezen wanneer revoluties en oorlogen uitbreken (en wanneer net niet). De Balkan Oorlog, de Arabische Lente, maar ook de Japanse aanval op Pearl Harbour zijn met terugwerkende kracht duidelijk te herkennen aan een scherpe daling in de toon van het nieuws. Hoe negatiever en hoe sneller de daling voor een bepaalde lokatie hoe groter de kans op wapengekletter aldaar. De studie laat ook zien dat de afgelopen 30 jaar de media wereldwijd negatiever zijn geworden, een trend die doemdenkers hoop moet geven.
Naast analyse van de toon in nieuwsberichten is er ook gekeken naar de geografische verbanden. Het model zou zo uit de nieuwsarchieven de verblijfplaats van Osama Bin Laden op 200km nauwkeurig hebben bepaald. Terwijl de bewuste stad Abbottabad voordat Bin Laden daadwerkelijk gepakt werd maar één keer genoemd is in al die artikelen ligt de lokatie precies tussen twee grote Pakistaanse steden: Islamabad en Peshawar die vaak genoemd werden samen met Osama Bin Laden. Maar volgens het model was er ook gerede kans dat ‘de grootste terrorist ooit’ in de Verenigde Staten (38 %), Iran (33% ), Afghanistan (28%) en de Filippijnen (20 %) verbleef.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Arabische Lente?
, door
Hoe zit het nu met die zo bejubelde Arabische Lente, is een win-win situatie wel mogelijk? Die vraag van een van mijn trouwe reageerders laat zich goed beantwoorden door een gerenommeerd politiek commentator uit het Midden-Oosten: Rami Khouri. Over het belang van historische analogieën om de ontwikkelingen in het Midden-Oosten op waarde te kunnen schatten. En waarom de westerse term ‘Arabische Lente’ de lading niet dekt.
Toen ik vorige week oude tijdschriften aan het opruimen was, kwam ik het Winter 2009/2010 nummer van Maarten! tegen. Daarin stond een interview met Jan Marijnissen, die zei:
“…in sociaal opzicht is Nederland nog altijd een van de meest sophisticated landen ter wereld. Dat is niet louter onze eigen verdienste; je wordt nu eenmaal geboren op een bepaalde plaats in een bepaalde omgeving – je bent het product van gebeurtenissen en omstandigheden waarop je geen enkele invloed hebt gehad. Het is belangrijk om van dat historisch besef doordrongen te zijn…”
Marijnissen’s woorden sloten perfect aan bij twee recente opiniestukken van Rami Khouri, directeur van het Issam Fares Institute for Public Policy and International Affairs aan de Amerikaanse Universiteit in Beiroet. Khouri was hoofdredacteur van de Jordan Times en de Libanese Daily Star, hij schreef voor de Financial Times en de Washington Post. In het Midden-Oosten, maar ook daarbuiten, is hij een commentator met aanzien.
Khouri stelt een aantal historische analogieën aan de orde die volgens hem zinvol zijn voor een goed begrip van de huidige ontwikkelingen in het Midden-Oosten en het beoordelen van de implicaties ervan.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De revolte van de gesalarieerde bourgeoisie
, door
De revolte van de gesalarieerde bourgeoisie (essay Zizek)
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Arabische Lente?
, door
Supercomputer kan revoluties voorspellen
, door
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.