Souvenir

Ik weet nooit wat ik mee moet nemen. Wel voor de slopers, maar nooit voor de man. De afgelopen paar dagen was ik in Parijs met mijn Franse vriendin en ik vind het altijd wel zo leuk om iets kleins mee te nemen als teken dat ik heus wel aan ze heb gedacht tussen al het geoehlala door. De sneeuwbolletjes met Eiffeltoren waren zo gekocht, evenals de T-shirtjes met ‘Paris Rocks!’ erop. Voor de man had ik nog niets. Ineens wist ik het. Een leuker cadeau kon ik niet bedenken. Zeven jaar geleden waren wij namelijk samen in Parijs, de man en ik. Ik was zwanger en wij zaten in grote spanning te wachten op de uitslag van de vruchtwaterpunctie. Die uitslag, daar moet je vier weken op wachten en hij zou   tijdens ons romantische weekendje weg bekend worden. Dat je aan het eind van die vier weken gek bent geworden van alle mogelijke scenario’s spreekt denk ik voor zich. Dus toen ik op mijn telefoon het berichtje las van de gynaecoloog dat alles goed was en we daar maar een voorzichtig glaasje bubbels om moesten drinken zolang we het haar maar niet vertelden, sprongen wij een gat in de lucht. De sfeer was ineens compleet anders en dat gingen we vieren.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Van die dingen | Hapje eten

COLUMN - We kregen een hele vuile blik van de mevrouw achter onze kinderen. Ze zaten nogal wild met hun hoofd te schudden omdat we ze net verteld hadden wat headbangen nou eigenlijk inhield en daar had de mevrouw last van. Ik gaf haar een allervriendelijkste glimlach. ‘Kinderen hè, je doet er niets aan’, wilde ik haar overbrengen. Ik had geen zin om mijn kinderen op hun donder te geven. Ik vond dat ze het hartstikke goed deden in het restaurant. Ze bleven op hun stoel zitten, gooiden niets om, sneden niet met hun mes in alles wat ze tegenkwamen en hun stemvolume bleef binnen de perken.

Toen ik nog kinderloos was, konden stellen met kinderen in restaurants niet op mijn sympathie rekenen. Zat je net romantisch in de ogen van je geliefde te staren, kieperde het buurjongetje van drie zijn Sinas om in jouw handtas, rende er een meisje rond je tafel met een snottebel die zo vanuit haar neus haar mond in droop en duwde dan ongevraagd een prop papier onder je neus met de mededeling “Kijk! Een dinosaurus!” Dan veegde ik het kind met een ferme armzwaai aan de kant, gaf ik de vuile blik aan de trotse ouders en werd ik dus getrakteerd op hun allervriendelijkste glimlach. Nu snap ik het pas.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gij zult niet verbieden (II): het fastfood-verbod

Prohibition (Foto: Flickr/Marie-II)

Nederland heeft al de tien verboden van Balkenende, maar daar kan natuurlijk meer bij. Daarom grijpt de GC-redactie het reces aan om inspiratie op te doen voor het kabinet, om de lijn van betutteling vanaf Prinsjesdag met volle kracht te kunnen voortzetten. Waar zouden we immers zijn zonder het geheven vingertje? Help het kabinet mee de zomer door en noteer even mee welke verboden u deze week bent tegengekomen die we zo kunnen overnemen in Nederland!

Deze keer gaan we naar de Verenigde Staten, het land van onbeperkte mogelijkheden om je helemaal vol te vreten. De stad Los Angeles vindt het genoeg geweest, met name voor arme mensen: in de prachtwijken van L.A. mogen zich de komende jaren geen nieuwe fastfoodrestaurants vestigen. In deze wijken zijn namelijk procentueel gezien veel meer zieken door overgewicht dan elders in de stad. Niks geen vettax, gewoon de restaurants verbieden en dan lost het probleem zich vanzelf op!

Een perfect verbod voor Ella Vogelaar natuurlijk. Alle Dik Trom’s in een achterstandspositie kunnen allang niet meer een ezel vinden die hen op zijn rug kan dragen. Je moet alleen even vergeten dat iedereen in de auto zo naar het stadscentrum rijdt voor een extra Big Mac of Whopper, maar een kniesoor die daar op let. Sociale oorzaken zijn niet meer interessant, als je het aanbod maar verkleint, dan verdwijnt de vraag als sneeuw voor de zon. Binnenkort mag je alleen nog maar een vette hamburger halen waar de rijke mensen wonen. Eens kijken hoe lang zo’n verbod dan stand houdt.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.