KRAS | Anti-democraat

Ik ben een anti-democraat. Dit is mij duidelijk gemaakt door een olijke matroos, die mij een aantal keer met een ranzige roze washand in het gezicht sloeg om mijn interesse te wekken voor een referendum over het associatieverdrag tussen de Europese Unie en de Oekraïne, een land met een hele grote Russische marinebasis waarvan de matroos mij verzekerde dat hij er niks mee te maken had. Enfin, als ik zijn enthousiasme niet deelde, was ik dus een anti-democraat. Soms heb je hulp van een buitenstaander nodig om iets over jezelf te weten te komen. Zodra je eenmaal anti-democraat bent, hoef je je van andermans mening niks meer aan te trekken. Het is een bevrijding die ik iedereen gun. Dus heb ik een aantal banners van de PvdA-website geplukt en naar de matroos gestuurd met de opdracht die, als de democratie hem lief was, te plaatsen op de homepage van zijn ongefundeerde rebellenclub. Niets meer van gehoord. Anti-democraat worden, het is een fluitje van een cent en je hebt er veel plezier van.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten
Foto: copyright ok. Gecheckt 21-03-2022

Referendumgekte en de leugens van GeenPeil

COLUMN - De campagne van “GeenPeil” staat bol van de leugens en de verhalenverzinnerij. Daarmee is dit nep-referendum in praktijk een regelrechte ramp voor echte democratie en verandering in Europa.

Vandaag liet de Correspondent een factcheck los op de beweringen waarmee “GeenPeil” campagne voert tegen het associatieverdrag met Oekraïne. Wat blijkt? Eén grote pot leugens en verhalenverzinnerij. En dat beschuldigt onze politici dan ergens van. Vergeleken met dat soort journalisten ga je zelfs Samsom integriteit toedichten.

Poetin
Sowieso raak ik er alleen maar meer van overtuigd dat dit verdrag er moet komen. Of Poetin het leuk vindt of niet, Oekraïne mag zelf wel bepalen welke verbintenissen ze aangaat. Want het is al met al best merkwaardig dat als je tegen de invloed van Brussel bent, je dan weer wel vindt dat Oekraïne zich maar moet schikken met wat Moskou allemaal vindt wat er moet gebeuren.

En is het Russische model van armoede, corruptie en vriendjespolitiek ook datgene waar GeenPeil voor staat? De keuze die we voor hen maken is of we JA zeggen tegen vrijheid of JA tegen de dictatuur van Moskou. Wat mij betreft stemmen we voor de vrijheid. Hoe relatief die vrijheid van ons dan ook is, en hoe verrot die dan ook in elkaar mag steken.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

#Geenpeil nadert 300.000 handtekeningen

Wantrouw dit specifieke initiatief zoveel je wilt, maar denk ook aan het precedent dat het schept.

Bedenk ook of je dáár voor of tegen bent.

Update Zondag 27-9-’15, 19:30

GeenPeil zou zo’n 440.000 handtekeningen hebben binnen weten te halen. Naar alle waarschijnlijkheid komt er dus in het voorjaar een referendum over het Europese associatieverdrag met de Oekraïne.

De kosten voor de Nederlandse belastingbetaler van het vorige raadgevend referendum over de Europese Grondwet in 2005 werden door Deloitte geraamd op zo’n 19 miljoen euro.

Foto: Beeld: PowNews copyright ok. Gecheckt 18-10-2022

Een lesje geopolitiek voor Jan Roos

De activistische journalistiek van Geen Stijl boekt succes: voldoende handtekeningen voor een referendum over het associatieverdrag met Oekraïne. Maar een referendum wordt vooral iets, als je een heldere vraag stelt, heb ik altijd geleerd.

Waar gaat het over, Jan Roos? Ik heb hem beluisterd op meerdere video’s, maar zijn onderwerp wordt steeds raadselachtiger. Uitbreidingswoede? Besluitvorming binnen de EU? Het nivelleringsproject: ons geld naar verre landen? Moet Poetin niet gestopt worden? Natuurlijk: maar hoe dan?

Mensen moeten hun mening kunnen geven over dit verdrag met landen en landjes waar we niets mee hebben, vindt hij. Ook als je voor associatie bent, kun je tekenen voor een referendum, want het gaat er om de mening van mensen te peilen, zegt de activistische journalist. Prima, Jan, maar hoe komen mensen aan hun mening?

Gisteren weer een “deskundige” op TV: generaal b.d. van Kappen. Nu had ik toevallig de laatste ‘Die Zeit’ en de laatste Economist gelezen. Als je dat gedaan hebt, hoef je de deskundige niet aan te horen, want hij vertelt wat je een week geleden kon lezen. Wat is er aan de hand? Hoe is de situatie?

De Russische positie

Het associatieverdrag is een steen des aanstoots voor Poetin. Die kan zich maar één vorm van regeren voorstellen, namelijk een steenrijke kliek van gunstelingen om zich heen, die hij in een subtiel ritme gunsten verleent of vervolgt. De wereld ziet er uit, zoals zijn adviseur Alexander Doegin, hem influistert: er is een groot eur-aziatisch wereldrijk in opkomst, met Moskou als centrum en een kleine tsaar als machthebber. De geo-politieke positie van Rusland is op tragische wijze verloren en moet worden terug gewonnen, met een werkwijze die lijkt op die van Stalin.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Martelaren van de democratie?

COLUMN - Het laatste blog van Ewald Engelen over de Griekse Crisis zal voor sommigen lezen als een wat overdreven samenzweringstheorie tegen de EU, met wat al te gemakkelijke ‘linkse’ platitudes.

Maar dat neemt niet weg dat er inzake de Griekse crisis een aantal schrijnende waarheden in staan, waarheden die ook mensen die nu eenmaal minder met ‘links’ en ‘eurosceptici’ hebben, en die vinden dat er zoveel mogelijk geld uit die Grieken geperst zou moeten worden, moet aanspreken:

Wie een land dat na vijf jaar recessie door krankjoreme tekortreductie-eisen volledig is uitgemergeld een ultiem aanbod doet dat opnieuw bezuinigingen en lastenverzwaringen ter waarde van 4,4 procent van het bbp eist, is niet uit op een akkoord, op rentebetalingen, laat staan herstel en groei, maar op het veroorzaken van maximale politieke schade. (…)

De reden is evident. Eens en voor al willen de politieke zetbazen van het Europese grootbedrijf duidelijk maken dat er geen alternatief is voor het neo-mercantilisme van Nederland en Duitsland. Loonmatiging, flexibilisering van de arbeidsmarkt, de corpocratisering van onderzoek en onderwijs, open grenzen voor kapitaal en elite-arbeid en drempelloze toegang tot politieke besluitvorming voor het grootkapitaal is in de 21ste eeuw het Europese model geworden. Dat is de bandbreedte van volwassen beleid, zoals bepaald door Brussel.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Griekenland zegt nee

Het nee-kamp heeft een beslissende voorsprong genomen.

Volg het laatste nieuws en commentaar op het live-blog van The Guardian.

Er is inmiddels ook commentaar van Krugman, getiteld Europe Wins (u leest het goed):

Tsipras and Syriza have won big in the referendum, strengthening their hand for whatever comes next. But they’re not the only winners: I would argue that Europe, and the European idea, just won big — at least in the sense of dodging a bullet.

I know that’s not how most people see it. But think of it this way: we have just witnessed Greece stand up to a truly vile campaign of bullying and intimidation, an attempt to scare the Greek public, not just into accepting creditor demands, but into getting rid of their government. It was a shameful moment in modern European history, and would have set a truly ugly precedent if it had succeeded.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Referendum is geen vishengel maar een boemerang

OPINIE - Verdeel burgers niet in een ja- en nee-kamp om hen te betrekken bij de Europese politiek. De deur naar een referendum over Europa moet definitief dicht worden getrokken, meent Ralf de Jong, tien jaar na het Nederlandse en Franse ‘Nee’ tegen de ontwerp-grondwet voor de Europese Unie.

Tussen de partijen die voor het referendum over de Europese Grondwet stemden, zat één opvallende naam. Juist de VVD, de partij van Hans Wiegel die in 1999 het (correctief) referendum uit de Nederlandse Grondwet hield, hielp het initiatiefvoorstel van PvdA, GroenLinks en D66 aan een meerderheid in de beide Kamers. Extra opvallend was dat de liberalen in 2002 nog tegen een motie stemden die opriep tot een (Europees of Nederlands) referendum over de uitkomst van de Europese Conventie – de bijeenkomst van Europese en nationale afgevaardigden waaruit het Grondwettelijk Verdrag zou komen.

De draai van de VVD valt volledig toe te schrijven aan Jozias van Aartsen, VVD-fractievoorzitter in de Tweede Kamer na het aantreden van het Balkenende II in mei 2003. Bij de bekrachtiging van zijn fractievoorzitterschap op het partijcongres kreeg hij een meerderheid van de leden achter zich met de belofte om een raadplegend referendum over de Europese Grondwet te steunen. Daarmee verklaarde Van Aartsen het debat over referenda in zijn partij eveneens voor geopend.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Coalitiedwang en schijndemocratie

COLUMN - Wat de afgelopen dagen vooral duidelijk is geworden, is dat ons systeem de naam democratie niet waard is.

Linksom of rechtsom, die zorgwet zal ons door de strot gedrukt worden. De hele week is druk uitgeoefend op de ‘dissidente’ eerste kamerleden om hun politieke mening te herzien, met dreiging van het laten vallen van het kabinet. Beide coalitiepartners menen dat het ‘een ramp voor het land’ zou zijn. Laat ik daar nu toch heel anders over denken.

Ik vraag mij ook werkelijk af wat de PvdA met dit kabinet nog denkt te winnen. Inhoudelijk is de PvdA in de huidige coalitie nauwelijks herkenbaar: op justitie en sociale zaken wordt hard conservatief-rechts beleid gevoerd, terwijl het nivelleringsfeestje dat ter compensatie moest dienen voortijdig is afgeblazen. De partij loopt dan ook leeg als een luchtballon op een cactus.

Maar los daarvan, het nivelleringsfeestje is niet het enige afgeblazen feestje. Deze kabinetsperiode beloofde bij aanvang ‘een feest voor de democratie’ te worden. Eindelijk zou het regeerakkoord niet één groot dichtgetikt geheel zijn, maar zou de coalitie per gelegenheid meerderheden zoeken in de eerste kamer.

Helaas, in plaats daarvan werd Rutte II het kabinet van de vele bizarre akkoorden, die niet in de eerste of tweede kamer, maar in achterkamertjes werden gesloten. Geen wisselende meerderheden, maar een vaste coalitie van de regering met drie collaborerende partijen. En wat vooral opvalt aan die akkoorden zijn de minderheidsstandpunten die er ingeslopen zijn.

Quote du Jour | Alexis Tsipras’s logic

This is where Alexis Tsipras’s logic loses me. The man has been battered for five months in negotiations that led to proposals that made his pre-election campaign promises seem like a distant memory. The troika appears to have been moving the goalposts even after he was told that his complete capitulation was a “good basis” for discussion and leaked a document full of red ink, giving the world the impression that they wanted to show who is in charge. The troika deleted half of the measures contained in his proposal – the good basis for discussion, that is –effectively demanding him to further concede on VAT, pensions and the labour market, just one week before the programme’s expiry date.

They have made it difficult for him in every imaginable way because they don’t trust him, they don’t like his ideological background and they think that he is setting a bad example for other movements across Europe that question the established eurozone orthodoxy.

They have made these views abundantly clear in the public debate. Naturally this raises the question what makes Alexis Tsipras believe that with a No vote he will find himself in a better negotiating position and that the other side will be in any way inclined to offer him a deal that has repeatedly been denied.

Rusland: Schots referendum voldeed niet aan ‘internationale normen’

En de uitslag was dan ook verdacht:

In an apparent attempt to mirror persistent western criticism of Russia’s own elections, Igor Borisov – an accredited observer – said the poll failed to meet basic international norms. […]

The Kremlin propaganda channel RT, meanwhile, speculated that the result might have been rigged and expressed surprise at the “North Korean” levels of turnout.

Afshin Rattansi, the presenter of RT’s Going Underground show, said there were “international considerations”, such as the UK’s nuclear deterrent, which had affected the outcome. He said: “With the vote as close as this, with the mainstream media on one side, with a massive amount of people from Westminster running up to beg Scotland the other way, and certain recounts in certain bits of the poll, which way did the vote go, really?”

He added: “It is normally the sort of turnout you would expect in North Korea. Usually media here would go ‘we don’t believe it. How can it be nearly 90%?'”

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende