"Sorry Noord-Holland, het is fout gelopen. We hadden beter op moeten letten. We hebben geld verloren, maar geef ons de kans de fouten te herstellen." Allemachtig, meent PvdA-fractievoorzitter Talsma dit echt? Ik mag toch hopen van niet. Had de provincie écht beter op moeten letten? Wat de eigenlijke vraag zou moeten zijn is of er reden was voor de provincie om extra op te letten. Achteraf is het natuurlijk makkelijk praten. Maar vooraf? Ice-save werd goed gewaardeerd, de bank had een A-rating, net als bijvoorbeeld Aegon. De belegging voldeed aan de eisen zoals gesteld door de overheid. Moeten de provincies en gemeenten dus maar financieel experts in gaan huren om banken vooraf door te lichten, en alle keurmerken die er zijn maar gewoon negeren? Dat is natuurlijk een compleet ondoenlijke zaak. Dat soort kennis kunnen ze niet opkopen. Daarbij, Landsbanki, de moeder van Icesave, stond ook bekend als betrouwbaar, en de bank gaf weliswaar een hoge rente, maar deze was niet zo belachelijk hoog dat direct achter de oren moest worden gekrabd. Het was geen ponzi scheme zoals die waar enkele grote banken ingetrapt zijn. Ja, achteraf gezien natuurlijk wel. Maar feit is dat zo goed als niemand dit heeft zien aankomen en dat het dus wel erg makkelijk met het vingertje wijzen is. Dat het rating-systeem van moody's nergens op gebaseerd bleek en de bank zomaar om kon vallen verwachtte zo goed als niemand. Enkele andere banken zijn slechts op het nippertje gered. Had Talsma ook zijn excuses gemaakt als hij al het geld dat bij ABN-AMRO en Fortis stond kwijt was geweest? Had de provincie dan ook "beter op moeten letten"? Excuses zijn prima, maar graag wel een beetje reëel blijven.
Goede repo van PBS Newshour over de aanklacht tegen Standard & Poor’s. Die wordt ervan verdacht ratings van financiële producten te hebben aangepast. En nee, het is geen heksenjacht, want het Amerikaanse OM heeft interne emails en documentatie waaruit blijkt dat S&P wist dat ze rotzooi verkocht.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.