Land van Droogstoppels

De Nederlandse Staat keert geen schadevergoeding uit aan de overlevenden van het bloedbad in Ragawede. De zaak is verjaard. Hoe ontzettend voorspelbaar. Altijd als er in Nederland geïnstitutionaliseerd onrecht plaatsvindt, dan kan je ervan op aan dat de staat de meest zuinige en rechtlijnige interpretatie van de wet kiest die mogelijk is. Vraag maar de Goudstikkers of Fred Spijkers. Onlangs werd nog bekend dat joden die de holocaust overleefd hadden na terugkomst moesten onderhandelen met degenen die hun huizen gestolen hadden om ze terug te krijgen. Het motto van het Koninkrijk der Nederlanden is niet voor niets 'Je maintiendrai': nooit iets loslaten, altijd blijven vasthouden. Nu wil de staat dus ook die paar Javanen zelfs geen minuscuul deel geven van al die miljarden die Nederland heeft verdiend aan Indonesië, vaak over de ruggen van de Indonesiërs heen. Dat de zaak kon verjaren mede omdat de Staat heeft geprobeerd hem in de doofpot te stoppen, tot het verkeerd inlichten van het parlement aan toe, speelt daarbij geen rol. Dat het pr-technisch nogal slecht staat als de zetel van het Internationale Strafhof zelf bijzonder kleinzerig omgaat met oorlogsmisdaden in het eigen verleden ook niet. Verjaard is verjaard. Regels zijn regels. De VOC-mentaliteit leeft nog steeds bij de Droogstoppels ons ons. Eduard Douwes Dekker draait zich om in zijn graf.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.