"Sign this petition to file a complaint against Ali Khamenei in the Hague International court" Verschillende twitteraars, onder wie de vanuit Iran opererende Fersteh Ghazi (Iranbaan) zijn gisteravond begonnen de oproep te verspreiden om een petitie te tekenen die een aanklacht betreft bij het Internationaal Strafhof in Den Haag tegen ayatollah Khamenei. Dat gebeurt allemaal via het belangrijkste Twitter-infokanaal iranelection, waar de meldingen over en de reacties op de gebeurtenissen in Iran zich in een razend tempo opvolgen. "Reporters Without Borders: 23 journalists and bloggers have been arrested in Iran. Many others missing", zo meldt Iranbaan, de undergroundjournaliste die gisteren tevens de achternaam wist te melden van het meisje dat op een Youtube-video een gruwelijke dood sterft: "The name of the girl who was shot and murdered yesterday was Neda Salehi. A video clip of her last seconds has been circulated". Zelf was ik niet zo bekend met twitteren, maar nu het enige nieuws alleen nog via Twitter, Flickr, Youtube en Facebook tot ons komt, is er geen ontkomen meer aan. Het is allemaal niet objectief te verifiëren, maar de afgelopen dagen hebben laten zien dat de info van bepaalde twitteraars betrouwbaar is gebleken. Ook de NOS, die niet langer een reportageploeg of correspondent ter plekke heeft, moet nu ook grotendeels afgaan op de berichten en beelden op internet. Een goed iniatief is dat op NOS.nl een speciale hoek is ingeruimd voor al het nieuws dat via internet over Iran binnenkomt. Update: "Mousavi talking with influential merchants and workers' leaders to plan general strike".
“……..”
Ik ben al een uur aan het zoeken naar een geschikte Quote du Jour en moet aan het werk. Maar kan niets in de actualiteit vinden dat me aanspreekt. En natuurlijk kan ik me helemaal verliezen in een geweldige site als ThinkExist en er dan aan de haren een Quote bijslepen die ik leuk vind, maar de kans is groot dat die voor de lezers weer niet zo interessant is.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Sorry Noord-Holland, het is fout gelopen. We hadden beter op moeten letten. We hebben geld verloren, maar geef ons de kans de fouten te herstellen.
Aldus het nieuwe oude bestuur van de provincie Noord Holland. Maar hoe het “fouten herstellen” er dan uit ziet, wordt niet duidelijk. Storten ze soms die tientallen miljoenen persoonlijk in de kas?
Sorry zeggen was nog nooit zo vrijblijvend.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“Peter Pan lives on and will never be forgotten just the same as Elvis, Bob Marley and Frank Sinatra“.
Je zult die titel maar meekrijgen bij je overlijden: de Peter Pan van de pop. Niet echt een waardering om de komende eeuwen als de Beethoven van de moderne popmuziek de historie in te gaan. Bovenstaande quote van een evidente bewonderaar geeft tegelijk ook de zwakte aan van Michael Jackson als fenomeen in het popgebeuren. In één adem genoemd met drie andere bovenmatig goede artiesten, kan de moonwalker er nog best mee door. Maar om hem nu als de King of Pop te voetstukken? De kindartiest die vooral dankzij producer Quincy Jones twee gave albums aan elkaar zong, die in enkele meesterlijk vormgegeven videoclips optrad en die vooral dankzij het visuele aspect zijn roem vergaarde….zo iemand overlijdt in de schaduw van nog levende artiesten als Bob Dylan of Bruce Springsteen.
Veroorzaakte deze intragische figuur een tsunami in de branding van de rockhistorie met zijn Thriller? Welnee, dat was vooral Quincy die op het juiste moment een restyling toepaste in het tot dan toe brave werk en die voor het eerst de kracht van het beeld gebruikte om een nieuwe dimensie te geven aan de onderliggende muziek. Maar meer dan een rimpeling in de vijver van de popgeschiedenis zal het uiteindelijk niet zijn…
Des te verwonderlijker is het dat een poll (mirror) op de Volkskrant-website (Was hij volgens u de grootste popartiest aller tijden?) meer dan 50 procent jaknikkers oplevert. Ik bedoel, als Madonna verklaart dat ze tranen met tuiten heeft gelaten vanwege het verlies van deze grootse figuur, dan moeten de wenkbrauwen bij muziekminnaars toch even gaan fronsen. Over een paar weken ligt zijn hele CD/DVD-oeuvre in de aanbieding en daarna wordt hij net als Elvis, Bob en Frank een collectors item. Een legende, een droevig sprookje, een vette voetnoot in de pophistorie.
“They say all good things in life come to an end. Today we announced that Kodak will retire KODACHROME Film, concluding its 74-year run.“
Wàt? Kodachrome stopt? Zucht. Een ander icoon voor eeuwig en altijd uitgewist. Olivion. Dodo carbidlicht.
Hier de afkondiging van Kodak, en hier een slijtshow. En een beetje man kan niet om de poëzie (“kleurkoppelreactie”!) van deze opsomming heen:
De ontwikkeling van Kodachromefilms vindt plaats in tien stappen (de verschillende spoelbaden niet meegeteld), namelijk:
“We kopen tijd voor de kranten. Als onze voorstellen worden overgenomen, hebben ze voldoende tijd om nieuwe wegen in te slaan en levensvatbaar te blijven. Kranten zijn sterke merken, gemeenschappen van lezers. Die moeten online ook sterk kunnen worden, en actief zijn met radio en tv, zodat ze geld kunnen blijven verdienen.”
Elco Brinkman spreekt over het rapport van zijn commissie, die o.a. adviseert een heffing op internet toegang in te voeren om de kwakkelende krantensector de tijd te geven online te innoveren. Dit was gisteren het gesprek van de dag in ‘nieuwe media land’ en de grappen waarin vergelijkingen tussen auto industrie en stoomtram of blue ray spelers en cassettebandjes waren niet van de lucht. Dat was lachen natuurlijk, en toen dook ook ineens het woord dodebomenmaffia op, bekt lekker maar mist wel het punt.
“Het onbehagelijke gevoel bestaat dat het rapport of de inhoud naar buiten komt op enig moment naar buiten komt en schade gaat opleveren voor de minister en/of de minister-president. Ik kan proberen om je uit te leggen wat daarmee wordt bedoeld maar ik denk dat jouw politieke antenne zodanig ontwikkeld is dat die uitleg niet nodig is.” (Een doofpot-ambtenaar in Den Haag)
Boven een letterlijke quote, inclusief typo’s, uit een mail van een (anoniem gemaakte) topambtenaar van de Rijksgebouwendienst aan de (anoniem gemaakte) landsadvocaat Grootveld. Met daarin het nadrukkelijke advies om de inhoud van een TNO-rapport rond de Catshuisbrand onder het tapijt (of moeten we hier schrijven: onder de wandbekleding?) te vegen. En zo kon het dus gebeuren dat een TNO-onderzoeker monddood werd gemaakt, omdat hij in het (onafgeronde) rapport de overheid medeverantwoordelijk stelde voor de dood van een schilder in het Catshuis in 2004. Naar aanleiding van de brand repten ambtenaren in een memo aan de hoogste ambtenaar van Balkenende zelfs over het ‘Volendam-effect’.
En Balkenende zelf? Die wist natuurlijk weer van niks…
“Telkens als ik nieuwe foto’s maak, worden die op mijn site geplaatst. Daar kan iedereen, zowel particulieren als media, ze in hoge resolutie downloaden en vrij gebruiken”.
En ook: “Er wordt tegenwoordig geen geld meer voor foto’s betaald. Er zijn steeds minder kranten die nog 100 dollar willen betalen voor een foto.”
Aan het woord: Carl De Keyser, Belgisch Magnumfotograaf. Ironisch genoeg komt het citaat uit een weekendbijlage van de Morgen, en is het digitaal onbestaande. Ik weet niet wat u ervan denkt, maar dat een krant – en dan spreken we over wereldbekenden – niet eens een paar honderd dollar overheeft om de teksten van hoogwaardig materiaal te verzien is schrijnend te noemen. Ligt dat enkel aan de digitalisering, aan het onder druk staan van de papieren uitgaves? Van alle belanghebbende partijen in de krantenwereld (redacteurs, uitgevers, lezers, …) lijkt maar één soort gevrijwaard van de recessie: de aandeelhouder. Want schaamtelozer dan ooit draait de brengen van nieuws rond winstcijfers en balansen. En de flinkste saneerder, hij die op een enkel A4tje kan uitleggen hoe en waar en hoeveel er geschrapt kan worden, die heet gezond te zijn.
“…zoals het er nu naar uit ziet heeft de PVV van Geert Wilders ook de verkiezingen in Iran glorieus gewonnen. Wilders is blij dat ook het Midden Oosten inziet dat er een onmiddellijk einde moet komen aan de oprukkende islam, hij zal echter het presidentschap van Iran aan zich voorbij moeten laten gaan omdat er alleen vanuit Londen rechtstreeks op Teheran wordt gevlogen en ja, Londen is voor Geert nog net even een brug te ver.”
Op een onmogelijk tijdstip, tijdens het zondagochtendkrieken, spreekt André Manuel in zijn wekelijkse column uit op Radio 1. Met onvervalst Tukkerse tongval knauwt deze columnist/cabaretier/muzikant zich op ‘eigendraadse’ wijze door de actualiteiten. Wat meestal neerkomt op een bizar maar geestig verslag over ‘de andere wereld‘.
“Op een vraag van een journalist van het Iraanse dagblad De Krant van het Glorieuze Iraanse Volk of deze desastreuze nederlaag niet ook een beetje te wijten was aan de volstrekte onzichtbaarheid van Wouter Bos zelf tijdens de Iraanse verkiezingen, reageerde deze met het gooien van zijn beide crocs richting het hoofd van de verbouwereerde verslaggever“.
Beluisteren kan hier.
“Zo lang er elf (!) partijen in het parlement zitten houd je dit probleem. Iedereen gaat met iedereen in discussie, en de uitkomst van de Babylonische spraakverwarring is dat uiteindelijk iedereen zijn eigen gelijk haalt.” (Volkskrant-journalist Douwe Douwes)
Telt het parlement in Nederland teveel politieke partijen, met als gevolg: het ene na het andere oeverloze debat? Politiek-redacteur Douwe Douwes van de Volkskrant vindt van wel. Hoe vager het onderwerp, hoe langer het geleuter. “Alleen de PVV van Geert Wilders onttrekt zich stelselmatig aan het gepalaver in de Kamer”, aldus Douwes. De zwakte van het veelpartijenstelsel is echter een zegen voor ‘generaal’ Wilders.
De oplossing van Douwes? Een kiesdrempel van een procent of tien.
Een abonnee van de Volkskrant reageert geschokt en overweegt het opzeggen van zijn abonnement: “Dit voorstel is een uiterst schunnig voorstel tot afschaffing van de democratie. Bah!”
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
