Tracking op basis van publieke data

Jeroen van der Ham is onderzoeker en docent bij de opleiding System and Network Engineering van de Universiteit van Amsterdam. Hij schrijft voor het Rathenau Instituut een serie blogs over ethische vraagstukken bij data-onderzoeken. In deze bijdrage beschrijft hij hoe openbare data van een dienst zoals Twitter op meer manieren kan worden hergebruikt dan gebruikers veelal voorzien. Twitter is een populair sociaal netwerk met 284 miljoen actieve gebruikers die volgens de makers 500 miljoen berichten per dag uitwisselen. Het kenmerk van Twitter is dat deze berichten (tweets) maximaal 140 karakters mogen bevatten en voor iedereen zichtbaar zijn, tenzij gebruikers expliciet de keuze maken om alles af te schermen. Een gebruiker van Twitter kan door middel van zijn tweets gedachtes of plaatjes delen met zijn volgers, en potentiële toekomstige volgers. Dit kan weer verder gedeeld worden, om op die manier meer volgers en aanzien te krijgen. Het feit dat al deze berichten publiek zijn, maakt dat Twitter een populaire databron is voor onderzoekers. De publieke tweets worden ook nog eens allemaal opgeslagen door het Amerikaanse Library of Congress.

Door: Foto: Scott Beale (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.