Goedgelovige fundamentalisten

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Xinix, met een commentaar op de verkiezingsuitslagen in de vissersdorpen Volendam en Urk. Als statist met tic voor zware afwijkingen kon ik het niet laten om de uitslag van de Provinciale Statenverkiezingen wat beter te bekijken en dan met name waar het Volendam betreft. Volendam schijnt binnen Noord-Holland te vallen, maar als je naar hun stemuitslagen kijkt, dan hebben we meer te maken met ÜberLimbo's. Eerst maar even de uitslag van de gemeente Edam-Volendam: Het valt dan meteen op dat Verhagen in de smaak valt bij de Volendammers. Bij de vorige (2de kamer) verkiezingen verloor het CDA bij hen enorm en was de PVV de overduidelijke winnaar. Nu staat opeens het CDA weer ruim aan kop. Zij zijn verdubbeld van circa 20 naar bijna 40%. Volledig tegen de landelijke trend in. Dit is alleen te verklaren met de wisseling van de CDA-kopmannen. Volendam was een klein jaar terug klaar met de Gereformeerde Balkenende (en Klink) en is nu weer helamaal in haar sas met de katholiek Verhagen, de glibber die door hen op zijn bruine ogen en Limburgs accent wordt vertrouwd.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bezuinigingen zijn een zegen voor de civil society

De vraag of er al dan niet bezuinigd moet worden in de publieke sector speelt een rol bij de verkiezingen voor de provinciale staten. Rob van Pagée is medeondertekenaar van het Eigen Krachtmanifest. Hij ziet de aanstaande bezuinigingen juist als een kans. Want de huidige systematiek van hulpverlenen leidt alleen maar tot toenemende bureaucratie.

‘Op basis van het Eigen Krachtmanifest proberen wij een kanteling in gang te zetten. Het gaat om het inzetten van de eigen kracht van burgers in de samenleving. Want eigenlijk zou de overheid moeten vragen aan de burgers: “Zouden jullie als eerste een plan willen maken?”, als er iets aan de hand is. Ze moet de burgers de regie in eigen hand geven. In een Eigen Krachtconferentie krijgt iemand met een probleem steun van de mensen die bij hem of haar horen. En mensen die zich gesteund weten door hun eigen kring zullen minder aanspraak maken op hulp van de overheid. Daardoor wordt een omkering mogelijk en kan er iets anders gebeuren. De deelnemers bestaan uit kennissen en familieleden. Zij vormen zelf de hulpbron. En niemand kent de familie beter dan zij zelf. Na lang praten komen ze er altijd uit met elkaar. Dat kan soms lang duren, wel zes of acht uur, of langer. Maar dan komen ze naar buiten met een plan. Het is meestal een lijstje met afspraken waarop staat wie wat doet. Gemiddeld nemen de familie en bekenden tachtig procent voor hun rekening. En wat daar nog aan ontbreekt, kan aangevuld worden met hulp vanuit de publieke sector of overheid. Zo ontstaat samenwerking tussen professionals en de familiegroep.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Christendemocratische slachtoffers

SargQdJ09“Hoe meer vrienden hoe meer vreugd. Wat ik jammer vind is dat sommige mensen spreken van een sneeuwschuiver [Cohen] die alle kabinetsplannen opzij zou schuiven. Mensen zijn die somberheid zat. Ik vind het eerlijk gezegd heerlijk dat we weer verder kunnen.”

Het voelt een beetje flauw om na te schoppen als iemand al op de grond ligt, maar ik kan het niet laten. Eelco Brinkman reageerde gisteren met bovenstaande woorden op de verkiezingsuitslag. Op dat moment zag het er naar uit dat de coalitie geen meederheid in de senaat zou krijgen.
De verkiezingen leverden nauwelijks verrassingen. Natuurlijk, het was spannend want Nederland lijkt welhaast precies in twee stukken gespleten – links/rechts, progressief/conservatief, liberaal/anti-liberaal, elitair/proleterig – hoe je het ook wil noemen. Verder was het vooral much ado about nothing. Schade bij het CDA was groot – zoals voorspeld. De PVV kiezer bleek wat luier dan gedacht, goh, wie had dat zien aankomen…

De grote verrassing voor mij is echter de reactie van het CDA. Een grijzige mevrouw, wiens naam mij meteen ontschoot, had het over vernieuwing. Er zou de komende tijd worden gewerkt aan procedures en interne beraden, aan stuurgroepen en bezinningscommissies. Geen woord over de weggeholde kiezers. Verhagen hield een ongeïnspireerd praatje over het uitdragen van christendemocratische waarden. Die boodschap werd door Tweede Kamerlid Sabine Uitslag daarna nog tot een halflauw betoogje opgewarmd bij de NOS. GroenLinks Kamerlid Tofik Dibi vroeg haar terecht hoe christendemocratische waarden zich verhouden tot het sociaal-economische beleid van dit kabinet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

#PS2011 of toch #EK2011?

Vandaag kunnen we weer naar de stembus voor de Provinciale Staten. Op twitter wordt de hashtag #PS2011 gebruikt, maar er wordt – terecht? – vaak opgemerkt dat het misschien beter #EK2011 zou kunnen zijn. Feit is namelijk dat de samenstelling van de Eerste Kamer nog nooit zo belangrijk was als nu met het gedoogkabinet VVD-CDA-PVV. Als zij de meerderheid halen, is een van de grootste obstakels voor het succesvol zijn van deze combinatie weggenomen, als dat niet het geval is dan geeft dat de oppositie een veel betere onderhandelingspositie – als ze zich eensgezind opstellen.

Wij van GC willen graag weten wat u heeft gestemd en waarom. Stemde u wegens de provincie, of toch om de samenstelling van de Eerste Kamer? Wij wachten met spanning op uw commentaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Houdt verkiezingen voor Eerste en Tweede Kamer tegelijk

Door Bert van den Braak van het Montesquieu Instituut.

“Zelden of nooit moest aan de verkiezingen voor de Staten zulk een beteekenis worden gehecht, als thans het geval is”. Dat was in 1904 in een dagblad te lezen. Die woorden kunnen dit jaar vrijwel letterlijk opnieuw worden geschreven.

In 1904 stond de toekomst van het kabinet-Kuyper op het spel. In de Eerste Kamer had dat kabinet geen meerderheid; de liberalen domineerden daar nog. Sinds 1897 hadden de confessionelen in de diverse Provinciale Staten wel flink terrein gewonnen. Maar omdat de Eerste Kamerleden voor negen jaar werden gekozen en om de drie jaar slechts een derde deel werd vernieuwd, duurde het lang voor die winst zichtbaar werd in de Eerste Kamer.

De Statenverkiezingen van 17 juni 1904 zorgden ervoor dat Zuid-Holland ‘om’ ging: rechts kreeg daar in de Staten een meerderheid. Bij het toenmalige meerderheidsstelsel bij verkiezingen betekende dat automatisch dat voortaan de Zuid-Hollandse Staten rechtse Eerste Kamerleden zouden kiezen.

Om ervoor te zorgen dat de winst van juni direct in Eerste Kamerzetels kon worden omgezet, greep Kuyper de verwerping van de Hoger-onderwijswet door de Eerste Kamer aan om die Kamer op 19 juli te ontbinden. Dat betekende dat alle vijftig Kamerleden vervolgens in één keer moesten worden gekozen en dat direct de nieuwe machtsverhoudingen in de Staten konden worden ‘vertaald’ in Eerste Kamerzetels. Rechts (het kabinet-Kuyper) kreeg zijn rechtse Senaatsmeerderheid.