AIVD mag toch niet dataminen in alle Nederlandse databases

Let je even niet op, mis je het belangrijkste goede nieuws op privacygebied in tijden. Keer op keer verhalen we hier over nieuwe (voorgenomen) inbreuken op uw privacy door de overheid. Maar nu is een van de ernstigste bedreigingen voor diezelfde privacy met een simpel briefje ingetrokken. Het gaat hier om de aanpassing op de Wet Inlichtingen- en veiligheidsdiensten. Met deze wet zou het mogelijk worden voor de AIVD om alle databases van alle overheidsinstanties en bedrijven op te vragen om te gebruiken voor "analyse". Deze wet wat door de Tweede Kamer al goedgekeurd. Maar de Eerste Kamer blijkt haar rol als bewaker van de grondwet dit keer zeer serieus genomen te hebben. Daar ontstond zoveel weerstand dat verder afgezien wordt van verdere behandeling van deze wet. Feest! Hier nog een paar opmerkingen bij voordat ik een fles champagne open trek.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het recht om vergeten te worden

foto: kierenmccarthy.co.uk

Het is een sympathiek idee van Eurocommissaris Viviane Reding: iedereen moet het recht krijgen om persoonlijke gegevens op het internet onzichtbaar te maken. Vooral mensen die in een opwelling wel eens iets op hun Facebookpagina hebben gezet waar ze later spijt van hebben gekregen zullen het plan van de Eurocommissaris toejuichen.   ‘Social media’ hebben volgens Reding op internet een nieuwe werkelijkheid geschapen waar de huidige privacywetgeving tekort lijkt te schieten. Daarom wil zij bij de herziening van de privacyrichtlijn strengere waarborgen zodat internetgebruikers meer controle krijgen over hun persoonsgegevens die worden verzameld, opgeslagen en mogelijk verkocht door bedrijven als Facebook of andere sites waar gebruikers foto’s uploaden, details over hun privéleven verschaffen en zo nu en dan een post plaatsen die hen in verlegenheid kan brengen. Maar hoe ver zou dat recht op het beheer van je eigen gegevens moeten gaan? Reding refereert in haar plan aan wat de Fransen willen: een ‘droit à l’oubli’, een recht om vergeten te worden. Peter Fleischer, een vertegenwoordiger van Google, ziet hierin echter een ongewenste rechtvaardiging voor censuur.

Vanuit het standpunt van Google, Facebook en soortgelijke bedrijven als vrije ondernemingen zou je kunnen zeggen dat iedereen vrij is om er mee in zee te gaan. De voorwaarden zijn bekend. Een overheid die het vrije economische verkeer wil bevorderen zou zich hiermee niet moeten bemoeien.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Downloadverbod onbespreekbaar

[qvdd]

We vinden een downloadverbod onbespreekbaar. Het impliceert controle van al het internetverkeer en dat is in strijd met ons idee over privacy.

D66 is het niet eens met Fred Teeven. In een voorstel wil die het downloaden vanuit illegale bron strafbaar maken, maar tegelijkertijd de individuele downloader ontzien. Volgens D66 ligt die route echter “vol met privacy-landmijnen”. Daarnaast kunnen individuele downloaders dan wel civielrechterlijk worden aangepakt, iets waar Brein zeker niet voor terugschrikt.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bewaarplicht levert niets op

Een gastbijdrage van Bits of Freedom die aandacht vraagt voor een belangrijke zaak.

De verplichte opslag van telecomgegevens levert niets op, maar schendt op grote schaal de privacy van vijfhonderd miljoen Europeanen. Dit blijkt uit het evaluatierapport van de EU-richtlijn bewaarplicht telecomgegevens van de Europese Commissie, dat vandaag openbaar wordt. Digitale burgerrechtenbeweging Bits of Freedom en haar Europese koepelorganisatie European Digital Rights wisten het rapport al eerder in handen te krijgen en bekritiseren de analyse van de Europese Commissie in hun parallelle ‘schaduw rapport’, dat vandaag gepubliceerd is. Daarin roepen zij de Europese Commissie op een einde te maken aan de bewaarplicht telecomgegevens in Europa.Geen voordelen

De bewaarplicht verplicht telecombedrijven om privé-gegevens over het verkeer en de locatie van iedere klant op te slaan gedurende twaalf maanden. De Europese Commissie slaagt er niet in om te bewijzen dat dit een noodzakelijke maatregel is om ernstige criminaliteit te bestrijden. Uit haar rapport blijkt namelijk dat ernstige strafbare feiten ook opgelost worden zonder deze verplichte opslag. Tegelijkertijd laten statistieken niet zien dat er sprake is van een stijging van criminaliteit of een daling van aantal opgeloste zaken in de Europese landen zonder een bewaarplicht. In landen als Duitsland en Roemenië hebben nationale rechters de bewaarplicht ongrondwettig verklaard, terwijl in landen als Oostenrijk en Zweden de nationale parlementen de bewaarplicht niet willen implementeren vanwege privacybezwaren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Opt-in, da’s pas slim

Een gastbijdrage van Jaap-Henk Hoepman, verbonden aan TNO en de Radboud Universiteit Nijmegen. Het stuk is ook op zijn eigen site te lezen.

meterkastIn 2009 was de Eerste Kamer nog tegen de invoering van de slimme meter, op grond van zwaarwegende privacy bezwaren. Na wijzigingen van het wetsvoorstel is de Eerste Kamer op 22 februari alsnog akkoord gegaan. Zijn we er qua privacy op vooruit gegaan?

In de wet zijn de volgende zaken veranderd. De slimme meter is niet langer verplicht, en weigering van een slimme meter is niet langer een economisch delict. Meterstanden mogen niet langer continue worden uitgelezen. Dat mag alleen als dat nodig is voor het opmaken van een factuur, bij verhuizing, en waar noodzakelijk voor technisch beheer. Als je verhuisd naar een woning waar al een slimme meter in geïnstalleerd is, dan kun je verzoeken om de meter “administratief” uit te zetten. De netbeheerder is verplicht dit verzoek te honoreren. Een administratief uitgezette meter gedraagt zich in principe als een traditionele, domme, meter. Dat klinkt hoopvol.

Echter, in hoeverre “administratief uit” in de praktijk ook echt “uit” is hangt nog af van nadere eisen die aan de slimme meters zullen worden gesteld. Er is natuurlijk een groot verschil tussen een meter die echt geen gegevens doorgeeft en een meter die wel om de zoveel tijd gegevens doorgeeft maar die vervolgens door de netbeheerder worden genegeerd. Administratief uit zou ook kunnen betekenen dat de netbeheerder belooft de meter niet om gegevens te vragen. Maar wat als iemand anders dat wel doet? Of als de netbeheerders door opsporingsdiensten alsnog worden gedwongen een meter te bevragen? Geeft de meter dan wel gewoon antwoord? Een “domme” meter zou zoiets nooit doen…

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende