Amsterdam krijgt toch digitale slotgracht
, door
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 01-03-2022
Ik kap ermee
, door
Ik ben het beu, zat, ik ben leeg, op, uitgewoond. Mijn geduld is verdwenen. Ziek van het feit dat de beveiliging van Nederlandse sites helemaal geen beveiliging is. Ik waarschuwde mijn partner anderhalf jaar geleden al voor de gevaren van DigID. Ik heb er zo’n hekel aan, maar ja: zie je wel! Zaken doen met de Belastingdienst zonder‘ DigID bleek bijna onmogelijk, verzekerde zij mij. Murw gebeukt en uitgeraast zette ik dan toch maar mijn krabbel. Het was mijn laatste fysieke daad. Mijn overheid en ik deden alleen nog maar elektronisch zaken. En nu ligt onder andere mijn bruto salaris op straat. Ergens in Iran. Ze tapten mijn gegevens af en ze mogen er in stikken, wat mij betreft.
‘De’ overheid rommelt zich steeds vaker steeds dieper in steeds serieuzere problemen. Leest u mee? Als we niet opletten, heeft de PVV ons koningshuis afgeschaft, zijn we veroordeeld tot minderheidskabinetten tot in de eeuwigheid en accepteren we een parlement dat zich door Brussel (of Griekenland, al naar gelang u wilt) buiten spel laat zetten en een premier die hetgeen hij met collega-leiders bespreekt niet normaal over het voetlicht krijgt. We sturen politiemensen op een trainingsmissie om militairen op te leiden die, juist, ten oorlog trekken, schaffen hier thuis de Nederlandse defensiemacht af, laten, onbeheerd, helicopters achter op het strand van Libië (er kon een bommetje op) en nu blijkt de overheid onze persoonlijke gegevens niet of nauwelijks te kunnen beschermen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De risico’s van het kind online
, door
Kinderen staan online aan risico’s bloot, maar de wijze waarop beleidsmakers in Amerika en Europa die risico’s willen bestrijden, schiet door. Dat meent Simone van der Hof, associate professor regulation of ICTs aan TILT – Tilburg Institute for Law, Technology, and Society.
De vrijheid van jongeren komt onder druk te staan door de technologie. Internet geeft hen vrijheden en kansen die met beide handen worden aangrepen. Bijna allemaal zijn zij via computers en mobiele telefoons online aanwezig. Hun ‘real life’ is onlosmakelijk verweven met hun virtuele doen en laten.
Tegelijkertijd zijn hun online avonturen niet zonder – soms schadelijke – risico’s. Online ontmoeten ze mensen met onzuivere bedoelingen (groomers, fraudeurs etc.) en ook onderling kunnen jongeren elkaar het leven behoorlijk zuur maken door allerlei vormen van ‘cyberharassment’ (cyberpesten, bezemen, etc.). Bovendien vertonen jongeren in de puberteit nu eenmaal experimenteel, risicovol gedrag, ook via Internet, waarvan ze de consequenties vaak niet of onvoldoende overzien.
Het Internet heeft een ijzeren geheugen dus één misstap of onnozelheid en je bent getekend voor het leven. Bovendien is de online impact van je ondoordachte acties enorm doordat – lachwekkende, vernederende, schaamteloze – informatie zich als een veenbrand verspreidt en grenzeloos zichtbaar is.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 04-10-2022
Echte namen
, door
Karin Spaink hekelt het beleid van google+ en facebook om geen pseudoniemen toe te staan. Het stuk is ook bij Spaink te lezen en stond eerder in het Parool.
Google+ vindt dat deelnemers ‘echte’ namen moeten gebruiken. De rest wordt zonder pardon geschrapt. Daaronder vallen namen met rare tekens (zoals K@r1n Sp@1nk), maar ook Max Laadvermogen, Opa Vertelt of Theevogel worden geweerd.
Facebook propageert een vergelijkbaar beleid. Oprichter Mark Zuckerberg vindt dat meerdere online identiteiten hebben ‘een teken van tekortschietende integriteit is’. Hun marketing directeur zei vorige maand zelfs dat ‘anonimiteit op internet zou moeten verdwijnen’. Ook in de politiek klinken zulke geluiden.
Het argument? Anonimiteit zorgt voor ruwere omgangsvormen. Wanneer we mensen dwingen onder hun eigen naam te posten, zullen ze zich beter gedragen. Ze zijn dan immers herkenbaar, traceerbaar en aanspreekbaar.
Wie dat gelooft, overschat ‘echtheid’. Ook onder hun eigen naam – zelfs rechtstreeks in elkaars gezicht – zeggen mensen geregeld de vreselijkste dingen. (Kijk maar naar politici.) Een verplichting om online je echte naam te gebruiken, maakt een mens niet vanzelf beleefder, de onderlinge omgang niet zomaar beschaafder.
Bovendien: wat heb je eraan als iemand zich online presenteert als Piet Jansen? Al is die naam waarheidsgetrouw, onderscheidend is-ie niet. Mag je ook geen andere naam kiezen wanneer er op Google+ al een Piet Jansen rondloopt? Ook niet wanneer die Piet Jansen opvattingen ventileert waarmee jij pertinent niet geassocieerd wilt worden?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.