De Katholieke kerk en public relations

Je kan zeggen wat je wilt, maar de Rooms-Katholieke kerk heeft als het PR betreft een neusje om precies datgene te doen wat slecht is voor het imago. Een van de laatste akkefietjes behelst de schorsing van een pastoor die het waagde in te haken op de oranjekoorts die Nederland in z'n greep had door de kerk oranje in te richten. De beste man had al eerder niet-kerkelijke evenementen in zijn dienst ingevoegd. Een doodzonde, aangezien de kerk zich over het algemeen ver houdt van de realiteit. Maar zijn gemeente, waar het uiteraard niet om gaat, is het daarmee niet eens. De kerk in Obdam groeit tegen de stroom in, en dat is volgens de gemeente te danken aan de pastoor. De bisschop die de pastoor schorste kaatst de bal terug: "Het heeft mij zeer verbaasd en teleurgesteld dat de gelovigen niet spontaan aanvoelen dat zoiets te ver gaat". Maar het moet gezegd worden, de frivoliteit van de pastoor was ongehoord. Dit zullen ze elders nooit doen. Een tweede voorbeeld van "goed" PR-beleid is dat is dat de kerk het wijden van vrouwen tot priester weer eens heeft verboden. Maar er is nog wel goed nieuws. De kerk verklaarde afgelopen week dat dit net zo'n misdaad is als het verkrachten van kinderen. Het lijkt dus een kwestie van tijd totdat de eerste vrouw met goedkeuring van het Vaticaan op de kansel staat.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.