De linkse partijen moeten uit opportuniteit de motie van Wilders tegen de dubbele nationaliteit van de Zweeds Nederlandse staatssecretaris steunen. "Wij zijn het inhoudelijk oneens met Wilders maar we vinden het politiek heel slecht dat dit kabinet er zit en daarom zullen wij deze motie steunen". Niet mijn persoonlijke mening maar die van meningenmens Prem Radhakishun in DWDD. Heel fijntjes liet Prem ook nog even een fragment uit 2007 zien waarin kamerlid Rutte staatssectretaris Albayrak oproept haar Turkse nationaliteit op te geven. Zo consequent is de nieuwe premier dus! Door nu wel een Zweeds-Nederlandse stas te gedogen geeft Rutte volgens Prem een signaal af dat als een blanke Zweedse iets 'fout doet' het gedoogd kan worden maar dat hetzelfde bij een bruine Turkse of Marokkaanse -van moslim origine- wel fout is en dat riekt naar willekeur en discriminatie. Prem gaf zelf al aan dat zijn opstelling in deze die van 'een rat' is. Als Zuid-Amerikaanse Nederlander heeft hij duidelijk fingerspitzengefuhl voor politieke guerrillatactieken. Die vuile tactiek zou zomaar kunnen werken en toch ben ik tegen. Want als deels Pruisische Nederlander ben ik ook erg resultaatgericht ingesteld en geef qua principes de voorkeur aan Lineartaktik. Het uiteindelijke resultaat zal zijn dat linkse partijen hun principes opgeven en dat er hooguit een stas gewipt wordt. Kabinet Rutte gaat niet vallen om Ikea-gate. Te weinig dus om even pragmatisch je principes over boord te gooien.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Zondagavond, Zomergasten. Ja, daarover is nu al veel gezegd aan de koffietafel, in het Facebook- en blog-universum. Maar mogen we dan toch even? Gast Prem Radhakishun deed in het slot van de televisie-uitzending een merkwaardige uitspraak: dat televisiepresentatoren op hun kwaliteiten moeten worden beoordeeld, niet op hun huidskleur. Volgens Prem komen te vaak ‘excuusallochtonen’ opdraven. Prem gebruikte de term ‘stereotypecasting’. Wat volgde: een korte compilatie van tv-programma’s met daarin de door Prem bewonderde, jawel, gekleurde presentatoren. Zoals Sylvana Simons (een fragment met Seki uit De Bus!) Gerda Havertong, Umberto Tan, John Williams en anderen.
Maar Prem, moeten we nu wel of niet deze mensen als ‘gekleurde’ presentatoren beschouwen? What’s the point? Dat kijkers van het RTL-programma Een dubbeltje op zijn kant John Williams niet moeten beschouwen als Swart Gevaar?
Prem stelde in Zomergasten dat presentatoren een soort voorbeeldfunctie hebben. Maar ik mag hopen vanwege ambities of talenten, niet vanwege hun huidskleur. Mij kan het niets schelen of een gekleurde Sylvana Simons een programma met Char presenteert; ik blijf het een rotprogramma vinden (en dat maakt me geen racist).
Prem zet, dankzij zijn getoonde compilatie de presentatoren neer als exoten. (Zelfs door blogger en columnist Bert Brussen werden de fragmenten ineens tot multiculturele programma’s (?) gedoopt. Onderhoudend en heel erg Prem. Dat mag, ook dát is Zomergasten. Ik begrijp de intentie, maar eh, ultrakorte fragmenten van De Bus of Studio Sport, wel even wat anders dan talkshow Massiv van Guilly Koster, nietwaar).
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.