Onlangs presenteerde de links-progressieve denktank Waterland haar derde manifest, getiteld: Slow sex, een erotisch beschavingsoffensief. De stijlloze lezertjes hadden weer even de tijd van hun leven. De website van het manifest trok opeens verrassend veel bezoekers - alleen kwamen ze niet om hun adhesie te betuigen. Over GeenStijl hoef ik niets meer uit te leggen, maar over het manifest wellicht wel. Als je die titel kiest voor je boek, moet je niet gek opkijken als je vaak gevraagd wordt: wat is dat nu eigenlijk, slow sex? Moeten we het nu allemaal langzaam gaan doen? Wordt het 'slome seks', zoals een journalist, nota bene van de Trouw, misprijzend zei? Maar slow staat hier niet zozeer voor 'langzaam', als wel voor 'genieten'en 'met aandacht'. We hebben die titel gekozen naar analogie met de slow food beweging. Ergens midden jaren negentig kregen gastronomen en topkoks belangstelling voor de producten uit de biologische landbouw, omdat ze zo lekker en vol van smaak waren. Daarbij kwam toen ook nog de nieuwe belangstelling voor het telen van bijna uitgestorven fruit- en groenterassen en het koken van traditionele streekrecepten. Slow food is daarmee een pleidooi geworden voor de rijkdom van verschillende smaken en met zorg geteelde producten. En drank niet te vergeten. En dat is ook wat we ons voorstellen bij slow sex: een nieuwsgierigheid naar de verschillende vormen van seks, wellust en verlangen. En tegelijkertijd ook een protest tegen de steeds eenvormiger producten die de commercie ons voorzet in de vorm van mainstream porno en andere beelden. Maar slow sex is niet alleen maar een protest tegen commercie. Slow sex is even zeer protest tegen de nieuwe preutsheid die over ons land trekt. Voorbeelden te over: vanuit christelijke hoek wordt gepleit tegen een iets groot uitgevallen reclameposter voor een gouden bikini, wordt een voorlichtingsposter met een klein stukje overigens zeer geëmancipeerd bloot erop teruggetrokken terwijl hij al gedrukt is; en wordt gepleit voor een verbod op de uitzending van een dertig jaar oude pornofilm. Een programma '40 dagen zonder sport' zou het nooit halen; '40 dagen zonder fruit' is ondenkbaar – maar een programma 40 dagen zonder seks wordt stilzwijgend normaal gevonden. Het geeft aan hoezeer we impliciet seks nog zien als iets vies, iets slechts. Dat idee zit diep verweven in onze cultuur en maakt ons minder assertief en vooral minder gelukkig op dit gebied dan goed voor ons is. Omdat dit gelukkig een weblog is, en geen radio-uitzending, kunnen we even kijken naar de beelden die Ab Klink zo tegenstonden, dat hij als een van zijn eerste beleidsdaden grote stapels posters liet vernietigen. [noot van de redactie voor kantoorlezers: doorklikken en verder scrollen levert naakte beelden op]
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Nieuw-Zeelandse tv-kijkers geschokkeerd toen de Zaterdagmiddag Rugby Wedstrijd plotseling eventjes switchte naar hardcore porno