Sargasso-redactiedag (deel 8)

Dinsdag 4 juli 2023 --wat hieraan vooraf ging— Ik had bedacht dat ik deze zondag (2 juli) eerst de open dag van de nutstuinen zou gaan bezoeken, om daarna af te reizen naar Jos in Utrecht voor een redactievergadering. Maar dat liep dus even anders. Ik dacht dat de open dag om 12.00u zouden beginnen, dus ik toog met mijn telefooncamera paraat naar de Leusdenhof Nutstuin. Die had ik overigens nog nooit gezien, ik heb zelf een tuin en ik dwaal hier af en toe best wat rond (en je verdwaalt ook makkelijk) maar meestal loop ik mijn vaste routes naar het gezondheidscentrum en de metro. Als ik ergens anders moet zijn, dan moet ik echt Googlemaps erbij pakken en gelukkig kon ik op de website van Buurtvereniging Nellestein een foto vinden van de nutstuin die bij mijn Leusdenhof hoort. Die kon ik matchen met de satellietfoto op Google, al moest ik alsnog wel even zoeken – en er zijn werkzaamheden aan de infrastructuur dus je loopt ook constant tegen hekken en kuilen aan. Maar uiteindelijk vind ik de prachtige tuin. Vol met bloemen, planten en zitjes… maar geen mensen. Ja eentje, in een flits, voor ik de ingang vond. Maar toen ik binnen was, was die pleite. Krijg nou wat! Ik zit niet in whatsapp-groepen van de buurt, heb wel wat telefoonnummers en e-mailadressen, maar ik dacht: ach, misschien ben ik wat vroeg. Laat ik dan tenminste foto’s maken van de bloemenpracht en zo. [caption id="attachment_345908" align="aligncenter" width="594"] Bron: eigen foto's[/caption] Na een half uurtje gaf ik het op en probeerde mijn weg naar huis terug te vinden. Kon ik nog ff een broodje eten voor de trein naar de vergadering zou vertrekken. Onderweg kom ik toch nog een mevrouw tegen en ik vraag haar naar de open dag – ja, die begint om 14.00u. Oeps! Dat gaat ‘m niet worden, want dan moet ik al in Utrecht zijn. Thuis kom ik erachter dat dat nog een hele reis gaat worden, want het is zondag dus alles rijdt minder én er zijn werkzaamheden aan de sporen tussen Amsterdam en Utrecht. Ik meld alvast in Slack aan de andere redactieleden dat ik wat later ben, want ik heb de keuze tussen vier keer ingewikkeld overstappen en te vroeg aankomen, of drie keer overstappen en 20 minuten te laat. En dan... mis ik ook nog de bus. Godsamme! Dit wordt problematisch, want ik had mezelf aangemeld als notulist, en het reisadvies dat ik nu krijg, brengt me pas om 15.30u op de plaats van bestemming. Ja, echt, want ik moet een andere route nemen en bijna een half uur wachten op de volgende bus naar Bijlmer-Arena. Daar 10 minuten wachten op de trein naar Woerden, waar ik moet overstappen voor Utrecht Centraal, waar ik van spoor 21 naar spoor 1 moet om uiteindelijk in Overvecht te arriveren. Als ik uitgevogeld heb hoe lang het allemaal gaat duren, zeg ik maar even dat iemand aantekeningen moet maken tot ik er ben. Anderhalf uur te laat, shame on me. Nah ja, ik kan er niet zoveel aan doen en gelukkig heeft Jos in de tussentijd opgeschreven wat al besproken is. En ik heb uit verveling wat foto's van de uitzichten gemaakt tijdens de treinreis. [caption id="attachment_345907" align="aligncenter" width="800"] Bron: eigen foto's[/caption] Nadat ik mijn laptop heb aangezet en aan de wifi gekoppeld, hebben we de hele agenda nog even doorgenomen – ik had me natuurlijk wel goed voorbereid (notuleren is tenslotte onderdeel van mijn vak) en een document gemaakt waar ik de vooraf doorgegeven opmerkingen van Janos, die er niet bij kon zijn, al had genoteerd en alles ingesteld zoals ik het wilde hebben, zodat ik vrij makkelijk mee kan typen en er straks alleen nog maar de toevoegingen van Jos in hoef te plakken en dan is het klaar voor vaststelling. Ik weet niet of die openbaar beschikbaar zullen komen, maar ik kan je vertellen dat we in die anderhalf uur een hoop besproken hebben en afspraken gemaakt. We hebben elkaar (opnieuw) leren kennen, want de laatste bijeenkomst was… weet ik niet meer. Maar vóór de pandemie in elk geval. En in die tijd kreeg ik een writer's block van heb ik jou daar – dus vandaar dat je maar weinig artikelen van mij hebt gezien de afgelopen twee jaar. Maar die was wonder boven wonder van de een op de andere dag verdwenen! Al schrijf ik nu minder serieuze (opinie)stukken, want daar word ik echt een beetje moe van, het is zo’n puinhoop in dit land, veel dingen slepen al jaren en dus wordt het een herhaling van zetten en fuck it, ik wil nou weer even ervaren dat het leven ook leuk en interessant is. Gelukkig wordt in de vergadering geopperd dat we de laatste tijd wel heel erg serieus bezig zijn en dat er weer eens wat luchtigheid en humor in de tent geblazen moet worden. Dus dat komt goed uit! Omdat ik helemaal vergeten ben foto’s te maken tijdens de bijeenkomst zelf (wel onderweg een paar zoals je ziet), sluit ik hier dus af met een stukje Britse humor. Ik kende het kanaal niet maar ik heb me direct geabonneerd. Hilarisch! https://www.youtube.com/watch?v=80I6jBrsRcw  

Door: Foto: Bron: eigen foto's
Foto: Metropolitan State University Library and Learning Center https://www.flickr.com/photos/metrolib/3904534463

Suffige waakhonden, wanhopige servicedesks

, door

BRIEF - Uit het leven van de hedendaagse consument. Correspondentie met de Consuwijzer.

De markt moet en zal functioneren. Ik ben niet van dat geloof, maar ik geef toe dat de aanhangers hun best doen om ons niet geheel bloot te stellen aan de grillen van de vrije marktprocessen. Er zijn allerlei waakhonden ingebouwd, die op het goed functioneren van de markt moeten toezien.
De voorbeelden zijn er: vroeger kon je je nummer niet behouden als je wisselde van telefoonbedrijf. Dat werd door de overheid opgelegd.
Met het wisselen van bankier speelde iets soortgelijks: het werd zo moeilijk gemaakt, dat je het wel uit je hoofd liet om van bank te veranderen. Ook hier werd een soort verplichting opgelegd aan de banken: netjes meewerken, als een klant wil wisselen, de overstapservice.

En de nutsbedrijven? In de ruis zit dat je het beter niet kunt doen, want gedoe met rekeningen, overmatige afschrijvingen, etc. is je deel. Om over weinig transparante tarieven en meerjarige contracten maar te zwijgen. Ik durfde het niet aan.
Maar toen er een verkoper langs kwam, die mij overtuigde, ging ik om. Tenslotte had KPN mij al meer dan eens streken geleverd, die weliswaar ruimhartige schadeloosstellingen opleverden, maar veel leek dit bedrijf toch niet met de klant te hebben. Dus ik besloot over te stappen; de hobbels bij het overstappen leken mee te vallen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.