Vandaag is het precies drie jaar geleden dat Boudewijn Büch overleed en dit is tevens het officiële einde van de Onofficiële te korte Boudewijn Büch Week op Sargasso. Deze (te korte) week heeft inzicht verschaft in verwachtingspatronen bij lezers in samenspel met onverwachte stijlwisselingen. Tevens toonde ze aan dat Boudewijns Gedachtengoed zeer verschillend wordt geinterpreteerd en dat er in tegenstelling tot bij Theo van Gogh en Pim Fortuyn die een (onterechte) postume intellectuele opwaarding ten deel vielen bij Boudewijn Büch eerder sprake is van een (onterechte) postume intellectuele devaluering. Alleen al dat feit sterkt mij om verder te gaan op de ingeslagen weg en in de toekomst vaker te loggen in de geest van Boudewijn.
Rest ons nu het woord aan Boudewijn te geven. Vlak na de moord op Fortuyn reageerde hij in het programma Netwerk met een column op het verloop van de begrafenis van Fortuyn. Aangezien het er op lijkt dat Netwerk ouder materiaal uit haar archief heeft verwijderd moeten we het doen met een gefragmenteerd fragment van het oude nieuwslog Tonie.net:
”De dood verdient geen applaus. Rouw moet niet begeleid worden door voetballiederen. Nu de dood van ons allemaal is geworden, en live op tv wordt uitgezonden, is er geen plaats meer voor verstilde woede van binnen. (..) De politiek moet weer gaan leven, maar de dood dient dood te blijven: stil, verdrietig en vooral ongelooflijk doodstil. (..) Het carnaval der rouwenden, ik kan er niet mee leven.”
Stedelijke steekvlam, carnaval der rouwenden (Tonie.net)