At a gathering in Takhar province, Maulavi Ghulam Rabbani Rahmani, the heads of the Ulema council, said: "We want the government and the courts to execute the court verdict on Kambaksh as soon as possible." In Parwan province, another senior cleric, Maulavi Muhammad Asif, said: "This decision is for disrespecting the holy Koran and the government should enforce the decision before it came under more pressure from foreigners." Lees en huiver. In het van Taliban bevrijde Afghanisten, - het landje dat als enige verzet bleef bieden tegen Alexander de Grote (neen, niet prins-willem) - heeft iemand de doodstraf gekregen omdat hij het verdomde lef had een rapport omtrent vrouwenrechten van ons internet down te loaden. Groot gelijk zeggen wij, wat denkt die wel? Dat wij geen democratie kunnen opleggen daarginds?Uiteraard zal die killing joke niet doorgaan, die overwinning op onbeschaving gunt Karzai ons Vrije Westen wel, zolang we maar bescherming voor de booming business blijven bieden: de opiumoorlog. The Independent heeft een petitie opgestart om alsnog mijnheer Sayed Pervez Kambaksh' terechtstelling te voorkomen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In de film ‘Darwin’s Nightmare’ is een bijrol weggelegd voor een viertal Russische piloten. Ze vliegen met een Iljoesjin 76 de halve wereld over met schimmige handel. Aan het Viktoriameer laden ze vis in, en soms brengen ze daarvoor wapentuig mee terug. “In Europa krijgen kinderen met Kerst verse vis uit het Viktoriameer”, zegt Dimitri. “En hier krijgen de kinderen met kerst tanks. Ik heb er geen woorden voor”.
Eerder in de film zit een van de vier piloten in de schaduw van het vliegtuig wat onderdelen op te poetsen. Hij haalt een cilinder uit de straalmotor en sleutelt wat aan een paar onderdelen. De meegebrachte radio speelt een deuntje dat de mechanicus meefluit. Uw correspondent in Rusland, die zelf nog regelmatig met dergelijke vliegtuigen de voormalige Sovjet-Unie doorkruist, dook voor u de deuntjes op.
Tumanno na Dushe In de vrije vertaling: ‘Krassen op de ziel’
Eh drug guitara ‘He, vriend gitaar!’
Wat de oorlogsjaren betekenden voor Pjotr en zijn restaurant, vermelden de hoesteksten van de cd’s helaas niet. Wel dat hij in 1942 “gewoon” voor volle zalen optrad in zijn geliefde Odessa,dat inmiddels was bezet door het Roemeense leger, die aan de kant van de nazi’s tegen de Sovjet-Unie vochten. Daar ontmoette hij zijn tweede echtgenote Vera. Waar Zinaïde en hun kind gebleven waren, vermeldt de geschiedenis niet. Het restaurant in Boekarest bleef draaien, ook nadat de stad in 1944 in handen van het Rode Leger viel. De Sovjet-bezetters bleken zijn muziek te kennen en met name generaal Boelganin was er dol op. “Chez Lechtchenko” werd wederom een trefpunt, ditmaal van hoge Sovjet-officieren en hun dames. Ze zongen de weemoedige zigeunerliederen uit volle borst mee en dansten tot diep in de nacht op zijn tango’s. Maar in het voorjaar van 1951 sloeg het noodlot toe. Generaal Boelganin viel uit de gratie bij Stalin en verdween uit Boekarest. Kort erna werd Lesjtsjenko tijdens een optreden in zijn eigen restaurant bruut gearresteerd en afgevoerd naar een concentratiekamp buiten de stad. Daar overleed de Koning van de Oekraïense tango op 16 juli 1954, 56 jaar oud.
Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag wederom een stuk van Ingo Piepers, defensiespecialist.
— Update: Ingo is inmiddels associated blogger. Daarom staat dit stuk nu onder zijn eigen naam —
Ja, dat is toch wat, die Amerikanen. In 2001 werden door de VS Al Qaeda en de hun gastheren in Afghanistan aangepakt. Bondgenootschappelijke hulp werd daarbij niet aanvaard, dat zou maar een blok aan het Amerikaanse been zijn. Echter, de klus is nog niet geklaard of Irak wordt onder valse voorwendselen binnengevallen. Vervolgens gaan de VS bijna strijdend ten onder in dat land. Je komt ze vervolgens te hulp in Irak en in Afghanistan – dat weer dreigt te talibaniseren – en dan verklaart de Amerikaanse minister van Defensie Gates doodleuk in de Los Angeles Times dat: ” I’m worried we have some military forces that don’t know how to do counterinsurgency operations“. Er is volgens Gates sprake van een “Cold War orientation” en militaire experts verklaren dat “NATO forces in the south are too quick to rely on high-caliber forepower, such as airstrikes, a practice which alienates the local population“. Nederland wordt zelfs met naam en toenaam genoemd, en dat wekt begrijpelijk de nodige irritatie op. De Amerikaanse ambassadeur in Den Haag is om opheldering gevraagd. Zoveel recht van spreken hebben de VS bovendien niet: de VS creëerden het vacuüm in Afghanistan, en bovendien heeft het Amerikaanse optreden – zowel in Irak als Afghanistan – een groot aantal burgerslachtoffers geëist. Wie verwijt wie nu wat eigenlijk?
Maar toch, Gates heeft wel een punt. We mogen nu niet door Gates zijn ondiplomatieke uitspraken al te halsstarrig worden. De aanpak van de NAVO – en dus ook van Nederland – moet wel degelijk kritisch worden geëvalueerd. Die noodzaak wordt ook steeds meer onderkend. Er is namelijk geen sprake van een duidelijke strategie en de aanpak is niet effectief. De VS hebben in Irak – (vooralsnog?) met enig succes – een counterinsurgency aanpak geïntroduceerd, waarbij relatief kleine eenheden zich tussen de bevolking ‘nestelen’ en ook tijdens de nachtelijke uren de veiligheid waarborgen. Zo ontstaat vertrouwen en wordt de bevolking los geweekt van de opstandelingen. Deze aanpak brengt echter – zeker initieel – een aantal risico’s met zich mee. De militairen worden namelijk meer blootgesteld aan de burgerbevolking, waartussen zich de opstandelingen hebben genesteld. Dat zijn nieuwe risico’s voor onze militairen waarvoor specifieke training noodzakelijk is. Het lijkt erop dat Gates met dit initiële succes zijn kritische – maar helaas ook nogal ondiplomatieke – taalgebruik legitimeert.
Het interview met minister van Defensie Gates kan eigenlijk het beste worden getypeerd als “high-caliber firepower“, waardoor bondgenoten onnodig vervreemd raken. Over effectiviteit gesproken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“De rampspoed die Europa in de afgelopen twee eeuwen is overkomen is eerder te wijten aan een tekort dan aan een teveel aan romantiek.”
Aldus Jos de Mul in zijn betoog in de Volkskrant vandaag.
Het stuk laat zich niet samenvatten. Althans, niet door mij.
Daarom gewoon nog twee quotes om u tot lezen aan te zetten:
“Zonder enthousiaste bezieling vervalt een individu of een samenleving tot cynisme en nihilisme, maar zonder ironische distantie lopen de hoge idealen maar al te gemakkelijk uit op terreur.”
“In die zin lijkt het verlichtingsfundamentalisme onheilspellend veel op het moslimfundamentalisme dat zij bestrijdt. Als de geschiedenis ons iets leert, dan is het wel dat een dergelijke radicalisering een geheid recept is voor uitslaande branden. Ironische distantie is een uitstekend blusmiddel, vooral wanneer het zich richt op het eigen enthousiamse.“
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
